حاخام یهودا گرامی بر ضرورت رعایت اولویتها در انجام فرامین الهی تأکید کرد و گفت: نمیتوان دستور خداوند را نادیده گرفت و اموالی را حتی با نیت خالصانه به عنوان قربانی به درگاه الهی ببریم.
به گزارش خبرنگار ردنا (ادیان نیوز)، هاراو یهودا گرامی، حاخام اعظم جامعه یهودی ایران در نشست قربانی در ادیان ابراهیمی از سلسله نشستهای تخصصی «کلمه سواء» با اشاره به پیشینه و فلسفه قربانی در یهود اظهار کرد: نخستین جایی که درباره قربانی در آئین یهود سخن گفته شده در کتاب مقدس تورات با موضوع هابیل و قابیل است که خداوند به قربانی هابیل توجه میکند و قابیل را توبیخ میکند چرا که هابیل از بهترین گوسفندانش و قابیل از پست ترین محصول زراعیش قربانی می آورد.
وی افزود: موضوع دیگری که به قربانی اشاره می کند ماجرا حضرت نوح(ع) است که بعد از طوفان نوح و ساخت کشتی به شکرانه نجات جانشان، قربانگاهی بنا می کند و از هرچهار پای پاک و پرنده گوشت حلال قربانی به درگاه خدا تقدیم می کند. همچنین اجداد قوم یهود چون ابراهیم(ع)، اسحاق و یعقوب نیز قربانگاه ساختند و هر یک قربانی هایی به درگاه الهی تقدیم کردند همانطور که می دانیم حضرت ابراهیم(ع) مورد آزمایش خداوند قرار گرفته و فرزندشان را برای قربانی میبرند که از آن آزمایش و امتحان سربلند بیرون آمدند.
قاضی القضات جامعه یهودی ایران موضوع دیگر هنگام خروج بنی اسرائیل از مصر در ۱۴ روز اول ماه عبری است که خدا دستور قربانی می دهد و در ۱۵ روز دوم ماه که از مصر خارج می شوند، در مکانی سیاری که برای عبادت خداوند ساخته بودند، قربانی هایی به دستور خدا انجام میدهند. معبد مقدس یهودیان نیز مکان دیگری است که خداوند دستور قربانی به قوم یهود می دهد.
تقرب و نزدیکی با قربانی
حاخام یهودا گرامی با اشاره به اینکه قربانی در زبان عبری از باب تقرب و نزدیکی «قربان» گفته می شود، عنوان کرد: این تقرب به دو نوع مادی و معنوی تفسیر شده است که هر دو صحیح است؛ نزدیکی از نظر مادی، چون موظف هستیم فقط در مکانی که خداوند برگزیده کرده، قربانی ببریم و از نظر معنوی در عمل قربانی جلال خداوند تجلی دارد زیرا قربانی اگر به درستی و نیت و روش صحیح انجام شود باعث تقرب و نزدیکی به خداوند می شود.
حاخام اعظم جامعه یهودی ایران با اشاره به اینکه قربانی در تمام ادیان و حتی در میان بت پرستان هم بوده است، متذکر شد: بت پرستان حتی انسانها بعضا فرزندشان را به درگاه بت خود به عنوان قربانی می بردند اما یکی از دستورات کتاب مقدس در مورد قربانی این است که به هیچ عنوان مجاز به قربانی انسان نیستیم و تورات این موضوع را به شدت محکوم و ممنوع می کند.
وی با طرح این سوال که قربانی چه لذت و سودی برای خداوند دارد؟، بیان کرد: بتپرستان معتقد بودند که معبود و بت لذت می برد، می خورد و می نوشد اما یهودیت این موضوع را به شدت رد می کند چنانکه در کتاب مزامیر حضرت داوود آمده که خداوند می گوید من نمیخواهم گاو و گوسفندهای تو را بگیریم زیرا تمام حیوانات و موجودات عالم دنیا متعلق من است حتی اگر گرسنه هم می شدم لازم نبود به تو بگویم.
یهودا گرامی تصریح کرد: قربانی هدف دیگری دارد اینکه گفته شده قربانی برای من عطر خوشایندی دارد، منظور بعد فیزیکی آن نیست زیرا برای خدا که شبیه هیچ چیز مادی نیست نمی توانیم فعلی انسانی بکارببریم، بنا به تفسیر اندیشمندان، اینکه خیلی جاها در کتب مقدس برای خداوند از الفاظ مادی استفاده شده است منظور این نیست که خداوند می بیند یا می شنود بلکه براساس زبان انسانها و برای درک آنها اینگونه خداوند اینگونه آمده است چون ما انسانها فقط ما با امور مادی سروکار داریم به صورت استعاره از افعال مادی برای خداوند استفاده می کنیم.
وی افزود: در تورات میخوانیم اولین قربانی ها به درگاه خدا تقدیم شده است و نمی توانیم بگوییم هدف از قربانی تمایل منفی میان بت پرستان است که به سمت خداپرستی می رود، اعتقاد داریم هر آنچه در عالم هستی است چه مادی و غیرمادی همه توسط خداوند برای انسان آفریده شده است و مفسرات یهود معتقدند انسان برای تشکر از خدا از آنچه که دارد، قربانی می کند.
قاضی القضات جامعه یهودی ایران عنوان کرد: جنبه دیگر به قربانی این است که وقتی جان حیوانی را برای تقدیم به خدا میگیریم، غیرمستقیم می گوسیم حاضرسم جان خود را بدهیم و چون تو آن را تأیید نکردی و قبول نداری بجای خون خود خون حیوانی را می ریزسم، خطای انسانی نیز جنبه دیگر قربانی است؛ وقتی خطایی می کند به خدایش میگوید خودم باید تنبیه می شدم ولی تو فرصت توبه دادهای از این جهت یک حیوانی را به درگاه تو تقدیم می کنم.
حاخام یهودا گرامی متذکر شد: انبیاء و پیامبران قوم یهود در کتاب مقدس خیلی جاها تأکید می کنند هدف قربانی و اولویت ها فراموش نشود قربانی نسبت به دستورات دیگر برتری ندارد.
تصریح کرد: قربانی بعد از اطاعت از فرامین الهی قرار دارد، عنوان کرد: در جلد اول کتاب شموئیل فصل ۱۵ آیه ۲۲ آمده است که هنگامی که شائول در یکی از جنگها که غنائم بسیاری به دست می آورد بخشی از آن را به عنوان قربانی به درگاه خداوند می برد در حالی که خداوند دستور نابودی آن قوم داده بود اما شائول اطاعت نکرد و به این خاطر این نافرمانی خداوند او را از سلطنت خلع میکند.
یادآور می شود، سلسله نشستهای تخصصی «کلمه سواء» از سوی هیات اندیشه ورز اسلام، ادیان و ارتباطات میان فرهنگی معاونت پژوهش حوزه علمیه خراسان برگزار می شود.