فرقه ویکا و اهمیت طبیعت در آن
ویکا فقط یک نصیحت دارد: «تا وقتی جنبنده‌ای را اذیت نمیکنید و اراده خود را بر کسی تحمیل نمیکنید هر چه در سر دارید انجام دهید.»
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، ویکا (یا جادو ورزی (ویچکرافت Witchcraft یا کرافت) عنوانی است که یک فرقهٔ جدید دینی را با آن می‌نامند. ویکاها نئوپاگان‌هایی هستند که بستر طبیعت را می‌پرستند. دیانت ویکا، همانند اغلب ادیان پیش از مسیحیت در غرب، دینی به اصطلاح طبیعی و یا پاگانی است. در ادیان طبیعی یا پاگانی زندگی غریزی انسان تایید می‌شود و الهگان در واقع هر یک نماد غریزه و یا نیرویی از نیروهای طبیعی انسان و یا طبیعت هستند.
ویکا فقط یک نصیحت دارد: «تا وقتی جنبنده‌ای را اذیت نمیکنید و اراده خود را بر کسی تحمیل نمیکنید هر چه در سر دارید انجام دهید.»
این جریان در سال ۱۹۴۹، زمانی که جرالد گارنر کتاب خود موسوم به راهنمای جادوی برتر را منتشر نمود، آغاز گردید. در این کتاب او در قالب داستان‌های تاریخی آیین‌های ویکایی را معرفی می‌کند. او بعدها با همکاری شخصی به نام دورین والیانته ویچکرافت امروز و مفهوم ویچکرافت را به ترتیب در سالهای ۱۹۵۴ و ۱۹۵۹ منتشر کرد.
طبیعت در فرهنگ ویکن‌ها به معنی هر چیزی است که بدون فشار یا اجبار به وجود آمده باشد. رفتارهای غریزی و خدایانی که نماد این غرایز هستند مورد پرستش یعنی ستایش آنها واقع می‌شود.
پیروی از غریزه و پایه قرار نهادن طبیعت بکر و بی‌شعور به عنوان ملاک رفتار خصیصه‌ای است که این فرقه را از همه مذاهبی که در آن مسک نفس وجود دارد متمایز می‌کند؛ و به دلیل اینکه پایه طبیعت است کتاب و نوشته‌های آنان به تجربیات شخصی علاقه خاصی نشان می‌دهد و برای تجربیات خاص خود یک دفتر جداگانه دارند که دفتر شهود و الهام هم به آن می‌گویند و گاه همین تجربیات را در دفتر اوراد و اذکار سحر به نام کتاب سایه‌ها می‌نگارند.
اعتقادات ویکاها
این فرقه به وجود شیطان و خدا اعتقاد ندارد و بستر طبیعت را می‌پرستند؛ ولی الهه یا خدا را می‌پرستند هرچند این صورت الزامی نمی‌باشد؛ و بیشتر الهه زن را می‌پرستند و یک بستر اکوفمینیستی در این فرقه جریان دارد. همچنان که سلنا در تصویر از الهه‌های آنان است و لزومی ندارد که واقعیت خارجی داشته باشد. در اعتقاد ویکن‌ها طبیعت محوری و عمل بر طبق غریزه سفارش می‌شود و برخلاف دیگر مذاهب مسک نفس از غریزه توصیه نمی‌شود.
روزهای مقدس آنها همچون همهء ادیان پاگانی دوران باستان، منطبق با انقلاب فصلی و اعتدال شب و روز و اوقات میانی آنها، و همچنین بدر کامل ماه است. علاوه بر این جشنهای شخصی آنها شامل آیین‌های گذار تولد، نام گذاری کودکان، ازدواج، یائسگی و مرگ است.
عمل آیینی بزرگ و محوری آنها فرو بردن خنجر در جام شربت است که نمادی از آمیزش (مراوده) میباشد. در حالی که برای مسیحیان این نمادی از آدمخواری (توحش) است.
از خصوصیات این فرقه:
عبادت خدا و الهه یا فقط الهه
اهمیت به زن، خدای زن و کاهن زن.
مراسم سبت (یا همان شبات شنبه یهودیت)که بر می‌گردد به فرقه کابالیسم
اجرای مراسم توسط بعضی از آنها به صورت عریان انجام می‌شود
تعداد زیادی از آنان کتابی تحت عنوان کتاب سایه‌ها برای خود دارند که حاوی اوراد و سحرهای خود میباشد و گاه در آن تجارب و خاطرات خود را هم می‌نویسند. البته بعضی دفترچه‌ای جداگانه تحت عنوان شهود برای تجارب خود دارند.اهمیت زن در فرقه ویکا
ویکا، یک دین اکوفمنیستی است. زن و عنصر زنانه در این دین اهمیت بیشتری دارد. به طوری که مراسم تشرف افراد بدون حضور کاهن مرد ممکن است اما کاهن زن حتمآ می‌‌بایست حضور داشته باشد.
آنها عنصر زنانه را بر خلاف عنصر مردانه نامیرا و جاوید می‌‌دانند. در کیهان‌شناسی ویکا، هم خدایان مذکر و هم مونث، هر دو حضور دارند.
در یک متن ویکایی آمده است: در این دین که ایزدان و ایزدبانوان در موقعیتی یکسان با هم قرار دارند، برابری جنسی خواه ناخواه از پی می‌آید. آزادی اجتماعی و حس تعهد نسبت به زمین به عنوان مادر تشویق می‌شود. و نه تنفر نسبت به آن و نگاه به آن به عنوان یک ثروت. در این دین بچه‌ها از هنگام تولد برای رفتاری توام با حرمت گذاری و خودداری در مقابل زمین، تربیت می‌شوند.