بر خلاف آداب و رسومی که در فیلم های هندی به نمایش در می آید و باورهای اشتباهی که در این زمینه رایج شده است، این خال به هیچ عنوان نشانه تاهل زنان هندو نیست.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، برخلاف بیشتر تصورها، خال قرمزی که زنان هند و کشورهایی مانند بنگلادش، نپال و سریلانکا به نام بندی روی پیشانی خود دارند، نشانه تاهل آنان نیست. این نشانه اکنون برای زینت است اما واقعیت آن است که در میان برخی از اروپایی ها به عنوان نشانه گرویدن آنان به دین هندو است.
همچنین آنان معتقدند این خال باعث می شود انرژی شخص از مکانی که فکر می کنند گذرگاه خروج انرژی می باشد، خارج نشود. آنان عقیده دارند چنین خالی باعث تمرکز فکری شخص نیز می شود، شانس می آورد و انسان را از شیاطین حفظ می کند.
بر خلاف آداب و رسومی که در فیلم های هندی به نمایش در می آید و باورهای اشتباهی که در این زمینه رایج شده است، این خال به هیچ عنوان نشانه تاهل زنان هندو نیست.
هندی ها از علامت های گوناگونی برای نقاشی روی پیشانی خود استفاده می کنند که بسیار متنوع هستند، این خال و نقش و نگار ها از رسوم پیشینیان هندی ها در گذشته نشات گرفته و دارای اسامی و معانی مختلفی می باشند. خال قرمز رنگی که هندی ها بر روی پیشانی خود می گذارند بیندی یا بوتو نامیده می شود که در بیشتر موارد از خمیری کومکوم ساخته می شود، برای ساخت این خمیر از زعفران هندی و ادویه های زرد رنگ هندی استفاده می شود که در برخی موارد برای اینکه رنگ قرمز آن را بیشتر کنند آن را با مقداری آب لیمو مخلوط می کنند تا درخشان و قرمز شود.
بیشتر مردم هند به خصوص آنهایی که از آیین هندو پیروی می نمایند، اشارات و علامت های رنگی روی پیشانی خود و همچنین برخی از نقاط بدنشان می کشند. در حالت کلی به این دسته نشانه ها و علامت ها چشم سوم فرد گفته می شود که با توجه به گفته هندو ها بخش مرکزی دستگاه عصبی می باشد که فرد با استفاده از آن می تواند حقایق روحی را مشاهده نماید.
بیشتر علامت ها مثل نقطه یا خطوط رنگی سیاه و سفید و قرمز هستند و برخی دیگر نیز شکلها و ترکیباتی از نقطه و خط دارند که در ورای آن مفهوم و معنی های گسترده اجتماعی و دینی بسیاری وجود دارد. ریشه آیین و علامت های روی پیشانی و بدن هندو ها به ساکنین آسیا در حدود ۲۵۰۰ سال قبل برمی گردد. برخی از تاریخ نویسان بر این عقیده هستند که پیشینیان باستانی هند امروز، خال ها و نقطه هایی را روی پیشانی می کشیدند که نوعی آداب و رسوم محسوب می شده است.
درست است که اسباب شکل گیری این نشان ها و علائم و زمان بروز و به وجود آمدن آنها نامشخص و ناشناس می باشد، اما بعضی می گویند که نقطه های قرمز به ایین قربانی نمودن انسان و حیوان و اهدا نمودن آنها به عنوان قربانی به ایزدان آیین هندو و دیگر خدایانشان برمی گردد. همچنین رسم نقاط بر روی تمام بدن نشانه ای از فدا شدن با خون بوده است.