شرارت، تبعیض و خشونت مذهبی را پایان دهید!
یادداشتی از محمد پناه زاده؛
دین هرگز نباید برای توجیه تبعیض، شرارت و خشونت مذهبی به کار گرفته شود. «برای خدا می‌جنگیم!»، «خود حق‌پنداری»، «نابردباری و تبعیض سازمان‌یافته»، «عدم تحمل دیگری» و «قانون‌گریزی» موادلازم برای بروز خشونت مذهبی و پایمالی حقوق دیگران است.
به گزارش سرویس اجتماعی ردنا (ادیان نیوز)؛ قربانیان تبعیض و خشونت مذهبی به دلیل اعتقادات، شامل اقلیت‌های مذهبی، غیرمذهبی، دگرباشان جنسی، پناهجویان و کودکان و زنانی هستند که با انواع مختلفی از تبعیض و خشونت دینی مواجه هستند.
نام نهادن روز ۲۲آگوست به عنوان «بزرگداشت قربانیان خشونت به علل مذهبی یا اعتقادی» اندکی پس از حملاتی ویران‌گر و مرگبار به کلیساهایی در کشور سریلانکا و مساجدی در نیوزیلند در سال ۲۰۱۹ به تصویب سازمان ملل متحد رسید.
جامعه جهانی در این روز به بازماندگان و قربانیانی که به دلیل عقیده یا دین خود مورد تهدید، حمله و خشونت قرار گرفته و می‌گیرند ادای احترام می‌کند.
چرا که دین یا اعتقاد و مجموعه باورداشت مذهبی به هیچ عنوان نباید برای توجیه تبعیض دینی و تبرئه فرد خاطی بیانجامد.
قربانیان خشونت یا تبعیض مذهبی به خاطر اعتقاد، اغلب از حقوق سیاسی، اقتصادی و فرهنگی محروم می‌شوند و حقوق اساسی خود برای تحصیل و بهداشت را نیز از دست می‌دهند. این خشونت می‌تواند شامل هتک حرمت و تخریب مکان‌هایی مانند عبادتگاه‌ها و گورستان‌ها نیز باشد.
متوقف ساختن چرخه خشونت به خاطر دین، نیازمند درک دیگری، مبارزه با نفرت و خشونت و پافشاری برای داشتن قوانین عادلانه درجهت برخورداری همه انسان‌ها فارغ از اعتقاداتشان است.
به خشونت مذهبی پایان دهید!
«برای خدا می‌جنگیم!»، «خود حق‌پنداری»، «نابردباری و تبعیض سازمان‌یافته»، «عدم تحمل دیگری»، «قانون‌گریزی» برخی از مصادیق و عباراتی هستند که حقوق انسان‌ها برای پذیرش آزادانه و انجام مسالمت‌آمیز آئین‌های دینی را پایمال می‌سازد. و داشتن عقیده متفاوت با دین حاکم و رسمی به بهانه تهدید امنیت ملی و توهین به مقدسات برای سرکوب افراد مذهبی و غیرمذهبی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
این حجم از خشونت، تبعیض، زندان و صدور حکم اعدام برای افرادی که غیر از باورداشت مذهبی شما فکر می‌کنند، کاملاً ناعادلانه و ضد حقوق انسانی است. نمونه بارز تبعیض و خشونت مذهبی همواره شاهد عینی برای بشریت در طول تاریخ بوده است.
عمده خشونت‌های مذهبی روا شده از جانب برخی دولت ها و گروه‌های مذهبی با نام دین انجام می‌پذیرد. پدیده‌ای که در عصر کنونی و در قرن ۲۱ نیز در حال خودنمایی روزافزون است.
شرارت مذهبی در منطقه
امروز منطقه مجروح و دردکشیده از زخم‌های پیشین، همواره عیش ربیعش به تیش خریف مبدل مانده است. در کشور ترکیه به نام دین با اعمال تبعیض و خشونت سازمان‌یافته علیه اقلیت‌های مذهبی مانند: ارمنی‌ها، روم‌ها و علوی‌ها شاهد پایمالی حقوق انسانی هستیم.
تبعیض، نسل‌کشی، خشونت، کشتار و بیرون راندن مسلمانان از سرزمین‌شان در کشور میانمار با حربه و تاکیک دیگری به نام خود حق‌پنداری با چه منطق مقبولی رخ می‌دهد؟ نمونه دیگر آن در اسرائیل-این رژیم نابحق- کشتار و جنگی نابرابر علیه مسلمانان و آنچه که صهیونیست‌ها با آروغی عافیت‌طلبانه در منطقه رغم زده است، وجدان بشریت و فطرت هر انسان آگاه امروزی را به درد می‌آورد.
پاکستان، و «طالبان قدرت» در افغانستان با شعاری که «ما دیگر آدم سابق نیستیم!» و ما «برای خدا می‌جنگیم!» امروز نیز به مانند گذشته با لشگری از جنود جاهل تکفیری به شرارت در منطقه می‌پردازد و به تنهایی رتبه خشونت مذهبی و اعمال فشار و زور علیه اقلیت‌های مذهبی را جابجا می‌کنند. نسخه و نمونه آبدیت شده‌ای که آمده است تفکر الحادی القاعده و داعش را بومی‌سازی کند.
در این میان جمهوری ضد خلق مسلمان در کشور چین از قافله عقب نمانده است. کشتار و نسل‌کشی اقلیت مذهبی مسلمانان ایغور در مناطق شرقی و عقیم‌سازی، کشتار و تبعیضی خشونت‌بار، چراغ آتش‌افروزی دینی در منطقه را روشن نگه داشته است. به‌مانند فرقه تروریستی بوکوحرام در نیجریه در قالب بایکوت کامل خبری این خشونت سازمان‌یافته ظهور می‌یابد.
دین بهانه‌ای برای توجیه زن‌ستیزی، عدم رعایت حقوق اقلیت‌های مذهبی، دیگری‌هراسی، فرقه‌گرایی و نژادپرستی است که در بسیاری از کشورها به آسانی وارد سپهر سیاست و آشیانه قانون‌گذاران حکومتی می‌شود. غافل از آن‌که هرگونه تمایز و محدودیت یا ترجیح مبتنی بر دین یا عقیده بر حقوق و آزادی‌های اساسی انسان با هر اعتقادی تاثیرگذار باشد، به منزله عدم تحمل و تبعیض مذهبی قلمداد خواهد شد.
حملات مرگبار به کلیساها و مساجد در کشورهای مختلفی ازجمله سریلانکا و نیوزیلند نشان می‌دهد مسئله اصلی عدم تحمل رقیب و دیگران مذهبی است. درواقع فقدان تحمل و عدم پذیرش دیگرانی که مثل شما فکر نمی‌کنند باعث بروز تنش و درگیری میان پیروان ادیان و مذاهب شده است.
نابودی چرخه خشونت و مبارزه با نفرت و خشونت مذهبی نیازمند برنامه‌ریزی همگانی است. اما بشر امروز فارغ از اعتقادات خویش بیش از هر روز نیازمند یادگیری مهارت و الگوهای ارتباطی مؤثر برای برقراری تعامل و دیالوگ با دیگری است. «فراگیری تکنیک‌های رواداری» برای مبارزه با افراط‌گرایی و برقراری گفتگو و ایجاد شبکه‌های گفتگوگرایی در این امر می‌تواند معادلاتی کوچک در زمین بازی بسیار خطرناکی که برای مناطق مختلف و آینده خاورمیانه ترسیم شده است، ایجاد نماید. چرا که همیشه تغییرات بزرگ از کنش‌مندی و انتخاب‌هایی جزئی سرچشمه می‌گیرند.
بازیابی ارزش‌های مشترک میان ادیان یهودیت، اسلام و مسیحیت و دیگر پیروان مذهبی تا میزان قابل توجهی از حجم شرارت‌های مقدس خواهد کاست.
نویسنده: محمد پناه زاده
از قضیه سلمان رشدی ناراحتی ؟ نویسنده خیلی عصبیت نشون داده چطور با این عصبیت میخواد برای حل مشکلات کار کنه و یک سوال دگر باشان یعنی هم جنس گرا و دو جنس گرا و … رو باید برای روی گل شما بپذیریم ؟ چرا هر قدمی که در غرب برمیدارن اینجا هم باید تقلید بشه ؟ یاد حرفای هاشم آقاجری میفتم
در دین هیچگونه اعمال زور وجود ندارد. زور توسط منابع قدرت اعمال می شوند. پس دین خشونت ورز نیست. همانگونه که تاریخ صدر اسلام و زندگانی پر خیر و برکات اهل بیت علیهم السلام همواره منبع الهام بخشی برای ما پیروان دین مبین اسلام برای دوری از خشونت و شرارت بوده است. امیدوارم متن را بدقت بخوانید و از تفسیر به رای بپرهیزید.