جنایات حکامی که حکم قرآن را تعطیل کردند از جنایت آتش زدن قرآن کمتر نیست
ابومحمد مَقدِسی «تئوریسین جهاد علیه سکولاریسم» و از رهبران تأثیرگذار القاعده و جبهه النصره در مواجه با جنایت آتش زدن قرآن نوشت: «آتش‌زدن قرآن در کشور سوئد جنایتی است که خباثت آن را دست‌کم نمی‌گیریم؛ ولی جنایت حکامی که حکم قرآن را تعطیل کرده‌اند، از جنایت آتش‌زدن قرآن کمتر نیست؛ زیرا بزرگ‌ترین اهانت به مصحف این است که قوانین وارد شده از زباله‌های قانون‌گذاری غرب و افکار بی‌اهمیت قانون‌گذارانِ که با آنها با هوا و هوس خود بازی می‌کنند، بر قرآن ترجیح داده شود».
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، در روزهای گذشته مسلمانان در اقصی نقاط جهان با برپایی تظاهرات مسالمت‌آمیز جنایت آتش زدن قرآن را محکوم کردند. همچنین بسیاری از نهادها و بزرگان جهان اسلام با صدور بیانیه‌هایی این عمل ننگین را نکوهش کردند؛ اما در این میان شیوه اسلام سلفی جهادی یک استثناست. ازنظر سلفیه جهادی محکوم کردن اهانت به قرآن کافی نیست و جزای کسی که به کتاب خدا اهانت کند، تنها منحصر به صدور بیانیه، شرکت در تظاهرات صوری و تحریم کالاهای سوئدی و هلندی نیست و نباید از وظیفه اصلی خود غافل شویم!
نسخه سلفیه جهادی برای نحوه مواجه با اهانت کنندگان به قرآن
ابومحمد مَقدِسی «تئوریسین جهاد علیه سکولاریسم» و از رهبران تأثیرگذار القاعده و جبهه النصره نوشت: «آتش زدن قرآن در کشور سوئد جنایتی است که خباثت آن را دست‌کم نمی‌گیریم؛ ولی جنایت حکامی که حکم قرآن را تعطیل کرده‌اند، از جنایت آتش زدن مصحف کمتر نیست؛ زیرا بزرگ‌ترین اهانت به قرآن این است که قوانین واردشده از زباله‌های قانون‌گذاری غرب و افکار بی‌اهمیت قانون‌گذارانِ که با آنها با هوا و هوس خود بازی می‌کنند، بر قرآن ترجیح داده شود».
او تأکید کرد: «از زمانی که امت؛ این حکامِ تعطیل کننده‌ی شریعت قرآن را شناخته است، غیر از محکوم کردن و سخنان پوچ برای چنین جنایاتی که با آنها به مردم خود می‌خندند، را ندیده است. جنایت این حکام در تأخیر قرآن از حاکمیت و ترجیح دادن قوانینشان بر حاکمیت آن، از جنایت این سوئدی کمتر نیست؛ هرکدامشان با روش خود به قرآن توهین می‌کنند؛ و برای قرآن مردانی است که او را نصرت داده و حمایت می‌کنند.»
جهادی‌ها به سخنان ابن تیمیه حرانی(۷۲۸ قمری) در کتاب الصارم المسلول استناد می‌کنند؛ آنجا که می‌نویسد: (والدلائل على انتقاض عهد الذمی بسب الله أو کتابه أو دینه أو رسوله و وجوب قتله وقتل المسلم إذا أتى ذلک: الکتاب والسنه وإجماع الصحابه والتابعین).[ الصارم المسلول على شاتم الرسول، جلد ۱، صفحه۲۱۶] «کتاب الله و سنت رسولشﷺ و اجماع صحابه و تابعین بر این است که اگر کسی از اهل ذمه یا مسلمانی به الله یا کتابش یا دینش یا رسولش توهین کند، عهد ذمه او نقض شده و قتل او نیز واجب می‌شود».
این حکم در حالی است که کافری در ذمه اهل اسلام باشد و این کار را انجام دهد کشتنش واجب می‌شود؛ مگر آنکه توبه کند، درحالی‌که این کسانی که اهانت کرده‌اند در فقه حربی نامیده می‌شوند و اصلاً هیچ عهدی با اهل اسلام ندارند و نه اهل ذمه هستند و نه به عهدی ملتزم هستند پس این حکم برایشان اولی‌تر است.
مستند ابن تیمیه برای اجرای این حکم آیه ۱۲ سوره توبه است «وَإِن نَّکَثُوا أَیْمَانَهُم مِّن بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَطَعَنُوا فِی دِینِکُمْ فَقَاتِلُوا أَئِمَّهَ الْکُفْرِ ۙ إِنَّهُمْ لَا أَیْمَانَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ یَنتَهُونَ» و اگر سوگندهایشان را پس از پیمانشان بشکنند و در دینتان طعنه زنند، پس با پیشوایان کفر بجنگید چراکه آنان را سوگندى نیست؛ باشد که بازایستند.
سلفیه جهادی بر آن‌اند که در این مورد علمای زیادی اجماع دارند مثل امام نووی(متوفی۶۷۶قمری) و حتی قاضی عیاض (متوفی۵۴۴هجری) در کتاب الشِفا به این مسئله تأکید کرده است.
جهادی‌ها آرزو می‌کنند که روزی فرابرسد که گردن‌های این هتاکان در زیر شمشیرهای اهل اسلام قرار گیرد و الله متعال بر سینه اهل ایمان سکینه و آرامش را نازل فرماید.