رویگردانی مردم بریتانیا از دین و معنویت، این جامعه را به سمت مادّیگرایی کشانده و باعث افزایش بیماریهای روحی- روانی در میان جوانان این کشور شده است. بریتانیا در چنگال بحران سلامت روان گرفتار شده و میلیونها تن از مردم دچار اضطراب و ناامیدی شدهاند.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)؛ روزنامه اینترنتی ایندیپندنت در یادداشتی به قلم هسنت لائیس آورده است: دلایل پیچیدهای برای این آشوب و اضطراب درونی وجود دارد، اما اغلب به این واقعیت توجّه نمیشود که یکی از عوامل اصلیِ بروز بیماریهای روانی و فروپاشی خانوادهها خلأ معنوی، مصرفگرایی و مادّیگرایی سیریناپذیر ما است.
نویسنده در ادامه افزوده است: مطالعات نشان میدهد که بین مادّیگرایی و ضعف سلامت روان ارتباط علّت و معلولی وجود دارد. افراد مادّیگرا بیشتر مستعدّ بروز اختلافات خانوادگی و از هم پاشیده شدن پیوندهای دوستی هستند. اما مردمی که هدف آنها ارضای لذّتهای آنیشان است و معنا و مفهومِ وجودی برای زندگی قائل نیستند، وجود خود را مجموعهای از داشتههایشان تلقّی میکنند. تمام درک آنها از زندگی منحصر به داشتن اتومبیل لوکس، خانه و زندگی پرتجمّل و ترفیع شغلی است.
نویسنده روزنامه اینترنتی ایندیپندنت پیشبینی کرده است: اگر مردم بریتانیا به معنویت روی بیاورند، در این صورت است که میتوانند خود را از چنگال جاذبۀ خانمانبرانداز مادّیگرایی برهانند.
او نوشته است: خانم ترزا می، نخستوزیر بریتانیا قول داده تا تسهیلات سلامت روان این کشور را سامانی دوباره بخشد، ظاهراً او از این واقعیت غافل است که این سبک زندگی سکولاری است که دارد بریتانیاییها را از درون نابود میکند.
این نویسنده اظهار داشته است: من معتقدم دلیل این که ما این چنین بیوقفه در پی ثروتاندوزی هستیم آن است که در درونمان میل و اشتیاق والاتری وجود دارد که برای ارضای آن تلاش میکنیم.
وی با اشاره به اینکه مصرفگرایی تنها مقصّر نیست، آورده است: سیستم آموزشی نیز در این معضل نقش دارد. استرسی که به خاطر امتحانات به دانشآموزان وارد میشود میتواند منجر به بروز اختلالات سلامت روان شود. نظام آموزشی ما به یک رقابت تبدیل شده؛ بهندرت دانشآموزی را میبینیم که انگیزهای درونی برای یادگیری داشته باشد. انگیزۀ دانشآموزان عمدتاً رقابت، نمرۀ خوب آوردن یا ورود به دانشگاههای معتبر است تا بدین ترتیب بتوانند شغل بهتری برای خود دست و پا کنند. صورتظاهر این روال مشکلی ندارد، اما اگر عمیقتر نگاه کنیم میبینیم که این رقابت از همان کودکی آغاز شده است.
هسنت لائیس به رسانههای اجتماعی نیز اشاره کرده و نوشته است: رسانههای اجتماعی نیز در شکلگیری سبک زندگی خودمحورانه نقش دارند. اپیدمی سلفی گرفتن و به رخ کشیدن داراییهایمان ما را سخت گرفتار خود کرده، در حالی که این کار هم موجب انزجار دیگران از ما میشود و هم از ترس عمیق ما از شکست خوردن پرده برمیدارد. خانم گالومب، دکتر روانشناس میگوید از برنامههای اسنپچت که تصاویر ما را زیباتر جلوه میدهد گرفته تا اطلاعات شخصیای که برای خودنمایی در رسانههای اجتماعی به اشتراک میگذاریم، همۀ این کارها را میکنیم تا نشان دهیم چقدر مرفّه و خوشبخت هستیم، حال آن که همۀ اینها گویای نومیدی درونی ماست.
این نویسنده ایندیپندنت در تحلیل پایانی خود آورده است: مادّیگرایی افراطی باعث میشود احساس کنیم نسبت به ما بیعدالتی شده، چون نمیخواهیم از رقابت با دیگران عقب بمانیم. اما معنویت باعث میشود درک کنیم وجود ما چیزی فراتر از داشتههایمان است. مادامی که از معنویات غافل هستیم و فرهنگ خودمحوری بر جامعهمان حاکم است، افزایش بودجۀ خدمات بهداشت روان کمک چندانی به ما نخواهد کرد.