رئیس کلیسای ارتدکس اوکراینی ایالات متحده از کریل پاتریارک مسکو و پوتین انتقاد کرد

سرویس ترجمه ردنا (ادیان نیوز)- اسقف اعظم دانیل «رئیس کلیسای ارتدکس» گفت: «من فکر می‌کنم رئیس‌جمهور روسیه این جنگ را به یک جنگ مذهبی تبدیل می‌کند. مسئولیت چنین وضعیتی بر عهده او و روح اوست.»

در حالی که اسقف اعظم دانیل، رئیس کلیسای ارتدکس اوکراینی ایالات متحده آمریکا، کشور خود را در حال تحمل تهاجم روسیه در این هفته تماشا می‌کرد، او خود را بین دو احساس شوک و ویرانی گرفتار می‌دید.

این امر به این معنا نیست که او از تنش بلندمدت بین دو کشور متعجب شده باشد. شکاف‌های بین روسیه و اوکراین حتی به قلمرو مذهبی نیز کشیده می‌شود: در اواخر سال ۲۰۱۸ و اوایل سال ۲۰۱۹، مسیحیان ارتدوکس در اوکراین استقلال یا خودمختاری را از کلیسای ارتدکس در روسیه اعلام کردند. کلیسای ارتدکس در استانبول به سرعت استقلال کلیسای ارتدکس اوکراین را به رسمیت شناخت، در حالی که رهبران ارتدکس روسیه از این امر خودداری کردند که نتیجۀ آن شکل‌گیری دو جناح مخالف ارتدوکس در کشور است.

اما مشاهدۀ چنین تنش‌هایی به سطح منازعۀ مسلحانه با عواقب مرگبار برای اوکراین و مردم آن، قلب اسقف اعظم دانیل را دریده است.

او پنجشنبه (۲۴ فوریه) در مصاحبه‌ای با سرویس اخبار دینی و در گفتگو با لئو نسکات جونیور، تهیه‌کننده مستقلی که حوزۀ دین و سیاست را پوشش می‌دهد، گفت: «در سال ۱۹۹۵، درست پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به ایالات متحده آمریکا آمدم. من در میان تصاویر تانک‌هایی که از مسکو عبور می‌کردند و در زمانی که اتحاد جماهیر شوروی سقوط کرد، زندگی کردم.»

اسقف اعظم گفت: «اکنون، ۳۰ سال بعد، من از طریق تصاویر تانک‌های روسی که از خیابان‌ها و مرزهای مستقل اوکراین عبور می‌کنند، زندگی می‌کنم.»

مصاحبه در ادامه آمده است که برای طولانی بودن و وضوح، ویرایش شده است.

شما در ابتدای تعطیلات آخر هفته در ماه فوریه به یک بازدید ساده از کیف رفتید. به نظر می‌رسد که یک سال پیش اتفاق افتاده است.

کاملاً. زمانی که در کیف بودم، در هتلی بسیار نزدیک به کلیسای جامع سنت مایکل اقامت داشتم. بالکنی را که در حال تماشای تصویر زندۀ سی‌ان‌ان بودم، در هتلی که در آن اقامت داشتم شناختم. به یکی از دوستانم که در صومعه زندگی می‌کند، زنگ زدم. گفتم: «چطوره؟ چه اتفاقی می‌افتد؟» او تصاویری از رسانه‌های خبری در سراسر صومعۀ سنت مایکل برای من فرستاد که تلاش می‌کردند تا جایی که می‌توانند پوشش خبری داشته باشند.

همان‌طور که داشتیم، صحبت می‌کردیم، او گفت: «انفجار در پس‌زمینه را می‌شنوی؟» احتمالاً در فاصلۀ چند کیلومتری از آنجا بود و آنها توانستند صدای آن را بشنوند.

با حضور در کیف در اوایل فوریه، مردم در حاشیه بودند. آنها به احتمال تحریک روس‌ها فکر می‌کردند، اما هیچ کس انتظار تهاجم کامل را نداشت. در آن زمان، متحدان غربی و اطلاعات ما از ایالات متحده و در بسیاری از شبکه‌های خبری می‌گفتند که این امکان وجود دارد روس‌ها این کار را انجام دهند. اما می‌دانید که ما در قرن بیست و یکم زندگی می‌کنیم. چه کسی می‌خواهد باور کند که در وسط اروپا و در اوکراین، کسی اقداماتی را که او انجام داده انجام دهد؟

من به تازگی صحبت با شاگردان مذهبی خود را تمام کردم؛ هفت نفر از آنها اهل اوکراین هستند که در دانشکدۀ الهیات (در ایالات متحده) زندگی می‌کنند. آنها به من می‌گویند والدین‌شان از بیرون رفتن می‌ترسند. بمب پرتاب می‌شود. هواپیماها در حال پرواز هستند. انفجارها همه‌جا را فرا گرفته است. یکی می‌گفت که مادرش در غرب اوکراین زندگی می‌کند و می‌گوید که امروز نتوانسته نان بخرد. داروخانه‌ها خالی است مردم در صف ایستاده‌اند، افراد سعی می‌کنند تا جایی که می‌توانند، به مرز لهستان نزدیک شوند.

می دانم که چند ساعت پس از شروع تهاجم با سرمطران اپیفانیوس از کلیسای ارتدکس اوکراین صحبت کردید. حالش چطوره و بهت چی گفته؟

من از طریق دستگاه‌های تلفن همراه با او تماس گرفتم و سعی کردم ببینم اوضاع در اوکراین چگونه است. پیام من تا ساعت چهار صبح امروز به او نرسید. من یک تماس تلفنی از او دریافت کردم و بعداً برای بار دوم با او صحبت کردم. او در کلیسای جامع سنت مایکل در دفتر خود است. او به من گفت که حالش خوب است. او در کنار اسقف‌ها، کشیش‌ها و کشیشان نظامی وفادار کلیسای ارتدکس اوکراین ایستاده است. او قصد ترک اوکراین را ندارد. او گفت که او پدر معنوی مردم اوکراین است و باید در کنار پیروانش و با مردم خود باشد.

بنابراین او در کیف می‌ماند و من همه را تشویق می‌کنم که برای رهبر کلیسای ارتدکس اوکراین دعا کنند.

مسیحیان ارتدکس در سراسر جهان در آستانۀ ورود به مقدس‌ترین فصل یعنی روزه بزرگ و مقدس هستند. پیام شما به آمریکایی‌های اوکراینی اینجا در ایالات متحده و مسیحیان ارتدوکس اوکراینی در سراسر جهان چیست؟

فصل مقدس روزۀ بزرگ، یکی از سلوک‌های معنوی مورد علاقۀ من است که همیشه آن را بسیار جدی می‌گیرم. ما به عنوان آمریکایی‌های اوکراینی، در حال حاضر فرصت مبارکی داریم که دعای قدیس افریم سوری را زمانی که از فروتنی و فداکاری صحبت می‌کند و زمانی که از نگاه به گناه‌کاری خودمان و توبه کردن از تخلفات شخصی خود و آمدن نزد خداوند و درخواست حمایت و تجدیدی که به آن نیاز داریم صحبت می‌کند، واقعاً انجام دهیم.

من با قوم خدای خود از کلیسای ارتدکس اوکراین در ایالات متحده در آن دعای فروتنانه سنت افریم سوری، به زانو در می‌آیم و از خدا می‌خواهم که بر مردم اوکراین رحمت کند. در حال حاضر آنها سلاح‌های قدرتمندی نظیر سربازان، ژنرال‌های نظامی، قدرت هسته‌ای، تانک‌ها را دارند. اما به عنوان مسیحیان و افراد با ایمان، ما نیز سلاحی در دست داریم و آن دعا است.

من از پیروان کلیسای ارتدکس اوکراین، کلیسای کاتولیک و مردم دارای حسن نیت بدون در نظر گرفتن پیشینه می‌خواهم که از سلاح دعا استفاده کنند، قلب متجاوز علیه مردم اوکراین را نرم کنند و جنایات علیه بشریت را که ما تجربه می‌کنیم، متوقف کنند.

بسیاری از آمریکایی‌ها از این که بدانند روسیه و اوکراین عمدتاً کشورهای مسیحی ارتدوکس هستند، شگفت‌زده می‌شوند. آیا منصفانه است که این جنگ را یک جنگ مذهبی با مسیحیان ارتدکس که مسیحیان ارتدوکس را می‌کشند، توصیف کنیم؟

من فکر می‌کنم رئیس‌جمهور فدراسیون روسیه آن را به یک جنگ مذهبی تبدیل می‌کند. مسئولیت این کار بر عهده او و روحش است.

توجه کنید، بسیاری از مقدسین اصلی کلیسای ارتدوکس اسلاو که من در مورد کلیسای ارتدوکس روسی اوکراینی و صرب صحبت می‌کنم،  از تبار اوکراینی هستند. اوکراین پدران کلیسای ارتدکس را تولید کرده است که در روسیه، صربستان، مولداوی، رومانی و در سایر نقاط جهان از جمله خاورمیانه و اورشلیم خدمت کرده‌اند. اوکراینی‌ها به شکل‌گیری موزاییک‌وار موجودیت معنوی ما به عنوان مسیحیان ارتدوکس کمک کرده‌اند.

ما دو گروه متمایز از مردم هستیم: روس‌ها و اوکراینی‌ها. ما مردمی با یک دین هستیم، ما مسیحی هستیم. اما پیشینۀ فرهنگی، ما را متفاوت می‌کند. به دلیل تأثیری که جامعۀ غربی بر اوکراین داشته است، مردم اوکراین غربی و به طور کلی مردم اوکراین، نسبت به تمام ایده‌های خود درباره موجودیت‌های خود باز هستند و خود را مسیحی معرفی می‌کنند و از خود سؤال معتبری می‌پرسند: «چرا من مسیحی هستم؟ چرا من ارتدوکس هستم؟ چرا من مراسم خاصی را که انجام می‌دهم،؟ چرا من به گونه‌ای خاص زندگی می‌کنم؟»

در بخش شمالی یا همسایه شمالی فدراسیون روسیه، اغلب از آموزه‌های مقدسین کلیسا استفاده می‌کردند که دلالت بر این دارد شما به عنوان یک شخص و به عنوان فرزند خدا، لیاقت هیچ کاری را ندارید تا به طور کامل و واقعی با لیاقت خود به او نزدیک شوید. این امر نشان از دو رویکرد متمایز به تقدس زندگی انسان دارد.

من فکر می‌کنم شما می‌گویید که با تفکر و عمل در ایمان، دیدگاه اوکراینی استقلال و آزادی است. کسانی که به ارتدکس اعتقاد دارند، کاملاً از توانایی خود برای خوب بودن بی‌بهره نیستند. در حالی که در شکل سخت‌تر ارتدکس روسی، تمام بشریت محکوم است؟

کاملاً. اوکراینی‌ها قرن‌ها تلاش یا سعی می‌کنند تا هویت خود را حفظ کنند برای این‌که چه کسانی فرزندان خدا باشد.

بیانیه‌ای در روز چهارشنبه از کریل پاتریارک مسکو منتشر شد. نظر شما در مورد آن بیانیه چیست؟ آشتی‌جویانه؟ همراه با حسن نیت؟ دارای یک نوع جذابیت؟

این بیانیه، نامه‌ای از یک سیاستمدار مذهبی و نه پدر معنوی پیروان کلیسای ارتدکس اوکراین است. من فکر می‌کنم پاتریارک کریل در حال تکرار یک درس تاریخی است که همۀ ما چند روز پیش از رئیس جمهور ولادیمیر پوتین دریافت کردیم. شما نمی‌توانید تاریخ اوکراینی‌ها و روس‌ها را بازنویسی کنید. من در اینجا تفرقه نمی‌اندازم، اما تاریخ یکسانی را به اشتراک نمی‌گذاریم. اوکراین با روسیه متفاوت است.

این‌که بگوییم که ما پیشینۀ قومی یکسانی داریم و شما چه چیزی دارید، فکر می‌کنم یک اشتباه باشد. بیانیه نادرستی است و ای‌کاش رهبران مذهبی اصطلاحاتی را که او از آن استفاده می‌کند، تصحیح کنند. این یک درگیری برادرانه نیست که ما در اوکراین داریم. من یک برادر کوچک‌تر دارم و وقتی بزرگ شدیم، با هم درگیری داشتیم و سر مسائل کوچک دعوا می‌کردیم. اما در نهایت می‌دانستیم که برادر هستیم و می‌دانستیم که باید به هم احترام بگذاریم، زیرا عشق بین ما وجود دارد.

اگر کسی را دوست دارید، به عنوان یک برادر و یک برادر واقعی، نمی‌روید که خانه‌ها را بمباران کنید و زندگی مردم را ویران کنید، و بعد بگویید که «خب، بیایید کمک‌های بشردوستانه بیاوریم». اگر شما واقعاً پدر معنوی کلیسای ارتدکس اوکراینی مسکو و اسقفی در اوکراین هستید، پس بروید و با رهبر سیاسی فدراسیون روسیه روبرو شوید و به او بگویید: «از توهین به مردم کلیسای من دست بردارید.»

به ویژه در ایالات متحده دانستن چه چیزی مهم است؟ به خصوص آنهایی که ممکن است بگویند: «من اوکراینی نیستم. من هیچ اوکراینی را نمی‌شناسم. چرا باید نگران اوکراینی‌ها باشیم؟ این دعوای آنهاست.»

این موضوع جنایات علیه بشریت و علیه مردم آزادی‌خواه خداوند است.

اگر امروز اجازه دهیم چنین چیزی در اوکراین اتفاق بیفتد، جنایات مشابه آن در سایر نقاط جهان رخ خواهد داد و تحریم کردن دیگر دیکتاتورها و رهبران سیاسی برای ادامه و سوءاستفاده از حرمت زندگی بشر رخ می‌دهد. من با شما موافقم؛ برخی از مردم ممکن است گزارش‌ها را ببینند و بشنوند و فیلم‌ها را تماشا کنند و بگویند: «من با اوکراین چه کار دارم؟ من روش زندگی خودم را دارم. من در آمریکا زندگی می‌کنم. هزاران مایل دورتر است. تا آن‌جا که به من مربوط می شود، اوکراین از اینجا بسیار دور است و برای من خطرناک نیست.

ما در جامعه‌ای جهان‌وطنی زندگی می‌کنیم؛ در جهانی جهان‌وطنی. این امر دیگر دربارۀ یک ملت واحد اینجا و آنجا نیست که در سراسر جهان پخش شده است. همۀ ما به هم پیوسته‌ایم، اقتصادمان، شیوۀ زندگی، فرهنگ‌های‌مان. همچنین هسته اصلی وجود ما وجود دارد که آفریده شدن به صورت و شبیه خداوند است. ما باید این امر را در نظر داشته باشیم که همه ما بخشی از بدن عرفانی مسیح هستیم.

نشر این مطلب، صرفاً به معنای تایید محتوای آن توسط ردنا (ادیان نیوز) نیست.