تقدیس آب در دین مندائی| یادداشت اختصاصی اشکندا سالم چحیلی

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، اشکندا سالم چحیلی «نویسنده و دانشمند شهیر علوم دینی مندایی و از معلمان برجسته در زمینه تدریس زبان منداییان ایران» در یادداشت اختصاصی که برای ردنا (ادیان نیوز) ارسال کرد، به شرح فلسفه و جایگاه آب های جاری در آیین صابئین مندائی می‌پردازد.

“بشمیهون ادهیی ربی”

به نام خداوند بزرگ

کل مندام اب میمری هوا (همه چیز به فرمان او صورت گرفت). اهدا هو اب امروما (یکتا است او در همه کائنات)

“میا هیی” (آب حیات):

همه مندائیان ایران و دیگر کشورها به آب های جاری به دیده احترام می نگرند. در این فرصت کوتاه به بیان فلسفه تقدیس آبهای جاری و احکام آن می پردازیم.

آب در دین صابئین مندائی مقدس است. تقدیس آب به این علت است که نور “هیی” (خداوند) در آن استقرار یافته است. آب حیات بخش است. در آب روان نه تنها نور بلکه هزاران هزار فرشته های نورانی خداوند در آب استقرار یافته اند.

سه عنصر بامر “هیی” خداوند آفریده شده اند:

• میّا هیّی – آب­های روان
• انهورا – نور
• آیر – هوا

بامر خداوند از این سه عنصر، دیگر پدیده­ها خلق گردیدند.

نور به دو عنصر آب و هوا سرایت کرد و ممزوج شد و آن دو را مقدس و قابل ستایش ساخت. آب وقتی با نور امتزاج یافت “آیر زیوا”(هوای درخشان)، (هوای منزه)، منزلگه هزاران فرشته نورانی گردید و عرش کبریایی “هیی” بر سطح آب­ها استقرار گرفت. گویا “بیت هیی” منزلگه خداوند در هوای نورانی “آیر زیوا” و بر سطح “میا هیی” استقرار گرفته و هزاران هزار فرشته در آب نورانی و هوای نورانی بستایش “هیی” میپردازند.

احساس می­ شود که آب نورانی با هوای نورانی امتزاج یافته تا آفرینش­ها در فضای ملکوتی صورت گیرد. ملکوت آسمانی در بهشتی که از آب نورانی و هوای نورانی ساخته شده است. استقرار دارد. به فرمان “هیی” تمام فرشته­های اولیه و ثانویه بایستی در آب مقدس و نورانی تعمید شوند. این بدان معنی است که شرط وجود یافتن و مشروعیت زندگی فرشته­ها منوط به تعمید در آب روان است. از متون مندائی استنباط می­شود که هر موجودی که بخواهد زندگی حقیقی را آغاز کند باید به هیی ایمان پیدا کند و سپس در آب مقدس تعمید شود.