برای خدمت‌رسانی به آموزشگاه‌های زرتشتی همه مسوولیت داریم
دشواری‌های پساکرونا؛
انجمن زرتشتیان تهران باید بین هزینه‌هایی که دارد، دست به گزینش مهم‌ترین‌ها بزند و بی‌گمان یکی از مهمترین اولویت‌ها، آموزشگاه‌های زرتشتیان و دانش‌آموزان زرتشتی است.
ردنا (ادیان‌نیوز)- در مورد سرویس مدارس که همواره یکی از دل‌مشغولی‌های پدران و مادران از سویی و دل‌مشغولی هیات مدیره انجمن زرتشتیان تهران از سوی دیگر بوده است، باید بگویم که برای سال تحصیلی پیش رو این وضعیت برای دانش‌آموزان زرتشتی با سال‌های پیش متفاوت است. امسال نخستین سالی‌ست که دوران همه‌گیری کرونا را پشت سر گذاشتیم و وارد «دوران پسا کرونا» شده‌ایم.
دورانی تجربه نشده، هم برای انجمن و هم برای همه‌ی همکیشان از جمله پدران و مادران دانش‌آموزان زرتشتی، در دوران کرونا آموزشگاه‌ها غیرحضوری بودند ولی امسال قرار است به روال سابق برگردد.
اما امسال از بسیاری جهت‌ها شباهتی با چند سال پیش ندارد. از جمله اینکه گرانی‌ها در همه‌ی زمینه‌ها، از جمله هزینه‌های حمل و نقل و سرویس مدارس غیرقابل پیش‌بینی شده است و اوضاع اقتصادی برای تقریبن بسیاری از مردم ایران – به جز چند درصد – و از جمله همکیشان نیز دشوارتر از همیشه شده است.
در مورد انجمن زرتشتیان تهران هم اگر بخواهم بر پایه اطلاعاتی که دارم – و البته غیررسمی است – توضیح بدهم، باید بگویم واقعیت این‌ست که در دوران کرونا بسیاری از هزینه‌های انجمن سر جایشان بودند، اما درآمدهای آن سر جایش نبود و انجمن از پس‌انداز برداشت کرده است. بنابراین اکنون نیز نقدینگی انجمن به شدت تحت فشار است و انجمن شبیه کسی شده است یک اتومبیل آخرین مدل و گران‌بها دارد، اما هزینه‌ی بنزین زدن آن را ندارد.
بنابراین انجمن تهران باید بین هزینه‌هایی که دارد، دست به گزینش مهم‌ترین‌ها بزند و بی‌گمان یکی از مهمترین اولویت‌ها، آموزشگاه‌های زرتشتیان و دانش‌آموزان زرتشتی است.
از این‌رو، انجمن زرتشتیان تهران امسال نیز سرویس آموزشگاه‌ها را خواهد داشت و این خویشکاری (وظیفه) را انجام خواهد داد. اما پرسش این است که از نظر مالی چند درصد از بار مالی سرویس مدارس را انجمن به عهده خواهد گرفت و چند درصدش را پدران و مادران باید بپذیرند.
شاید این نسبت امسال ۵۰ – ۵۰ بشود. ولی من براین باورم که فقط امسال این‌گونه خواهد شد و سال آینده با تدابیری که هیات مدیره ی انجمن پیش‌بینی خواهد کرد، وضعیت بهتر می‌شود.
بنابراین امسال را باید پدران و مادران بیش از همیشه به یاری انجمن بیایند و بپذیرندکه هزینه‌ای که می‌کنند افزون‌بر کمک به زنده نگهداشتن آموزشگاه‌ها، صرف درس خواندن فرزندانشان در یک محیط امن از نظر اخلاقی و روانی و با همکلاسی‌های شناخته شده خواهد شد که در این روزگار داشتن چنین محیط آموزشی ارزشمند است و به تحمل برخی از سختی‌ها می‌ارزد.
از سوی دیگر، پیشنهاد می‌کنم برخی از نیک‌اندیشانی که می‌خواهند دهش کنند، رو به سوی دهش‌های فرهنگی بیاورند. از جمله به هزینه‌های آموزشی انجمن زرتشتیان تهران کمک کنند تا در این راستا، کیفیت آموزش هر چه بیشتر افزایش یابد و فرزندان‌مان از آینده‌ای بهتر بهره‌مند شوند و نیک‌اندیشان و دهشمندان نیز در این راه به ساختن جامعه‌ای بهتر و فرزندانی خردمندتر و سالم‌تر کمک کرده‌اند.
به گمان من، امسال یک سال ویژه است و همه باید دست‌به‌دست هم دهیم و این سال دشوار را با کمترین آسیب به جماعت همکیش پشت سر بگذاریم. امید که این چنین شود.