توانایی بالقوه هند برای صادرات گوشت حلال به کشورهای اسلامی

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، کارشناسان می‌گویند با وجود این که ۸۰ درصد از جمعیت ۱,۴ میلیاردی هند هندو هستند، جایگاه برجسته مسلمانان در بخش کشتار و قصابی این کشور به این معنی است که هند دارای پتانسیل گسترده‌ای به عنوان تأمین‌کننده گوشت و فرآورده‌های گوشتی حلال برای جهان اسلام است.

تنها در کشتارگاه‌هایی که در مناطق سیک‌ها خدمت می‌کنند ـ بیش از ۲۰ میلیون سیک در هند زندگی می‌کنند که عمدتاً در پنجاب زندگی می‌کنند ـ کشتار غیرحلال امری عادی است. جامعه سیک‌ها ترجیح می‌دهند حیوانات با تکنیک «جااتکا» ذبح شوند، جایی که سر با یک ضربه با یک ابزار تیز جدا می‌شود.

با این حال، به گفته اسوانی کومار راجپوت، مدیر اجرایی انجمن پرورش دهندگان طیور هند، تنها ۵ درصد از حیوانات و پرندگان هندی با این روش ذبح می‌شوند و بقیه آنها حلال هستند.

مولانا نیاز احمد فاروقی، مدیر اجرایی جمعیت علمای هند حلال تراست (Jamiat Ulama-i-Hind Halal Trust)، آژانس بزرگ صدور گواهی حلال مستقر در دهلی نو، گفت: برخی کشتارگاه ها نیز وجود دارد که گوشت غیر حلال در آنها فرآوری می‌شود، عمدتاً برای تأمین هنگ سیک‌های ارتش هند. در این مدت تولید عادی محصولات حلال متوقف می‌شود.

وی افزود: ذبح‌کنندگان مسلمان مجاز به تمرین تکنیک جااتکا هستند که فقط بر روی گوسفند، بز و مرغ استفاده می‌شود. گاومیش‌ها بزرگ‌تر از آن هستند که در یک زمان ذبح شوند و مهم‌تر از آن این که هندوها و سیک‌ها این گوشت را مصرف نمی‌کنند.

محمد یوسف قریشی، رئیس ایالت اوتار پرادش (UP) و از اعضای جماعت القریش، یک انجمن تاجران گوشت، به Salaam Gateway گفت: همه ذبح‌کنندگان، به ویژه در اوتارپرادش، مسلمان هستند و شکی نیست که گوشت، حلال خواهد شد.

فاروقی گفت که شهرهای اونائو، علیگر و قاضی آباد مراکز اصلی کشتار گوشت گاومیش هستند.

کشورهای اسلامی؛ بازار صادرات گوشت هند

اوتارپرادش، پرجمعیت ترین ایالت هند با بیش از ۲۰۵ میلیون نفر است که ۲۰ درصد آنها مسلمان هستند. همچنین برای صادرات گوشت ۹ کارخانه از ۱۲ کارخانه فرآوری گوشت مورد تأیید اداره توسعه صادرات محصولات کشاورزی و فرآوری‌های غذایی دولت مرکزی هند (APEDA) قرار دارد.

سه مورد دیگر در مهاراشترا در غرب هند و کارناتاکا در جنوب هند هستند. طبق آمار APEDA در کل حدود ۳۶۰۰ کشتارگاه در کشور وجود دارد.

طبق یک نظرسنجی دولت مرکزی، اکثر هندوهای هندی گوشت می‌خورند و نگران حلال‌بودن یا نبودن آن(از دیدگاه آئین هندو) نیستند. از این رو، پتانسیل صادرات گوشت حلال از هند قابل توجه است.

صادرات گوشت و احشاء در سال مالی گذشته ۴,۷۶ درصد رشد داشته است.

براساس آمار منتشر‌شده توسط وزارت بازرگانی و صنعت هند، در سال مالی منتهی به مارس ۲۰۲۲، این کشور ۳,۳۸ میلیارد دلار گوشت و کله پاچه خوراکی صادر کرده که ۴.۷۶ درصد بیشتر از سال قبل است.

بزرگ‌ترین مقصدهای صادراتی، مصر با جمعیت اکثرا مسلمانان (۷۴۰ میلیون دلار) و مالزی (۴۴۵ میلیون دلار) و همچنین ویتنام (۴۸۸ میلیون دلار) بودند. در همین حال، صادرات به بازارهای مسلمان ثروتمند مانند امارات متحده عربی و عربستان سعودی به ترتیب ۱۶۴ میلیون دلار و ۱۵۹ میلیون دلار بود که رشد سالانه ۳۳ و ۴۵ درصدی را به ثبت رساند.

سایر بازارهای صادراتی عمان (۴۴ میلیون دلار)، قطر (۳۱ میلیون دلار) و کویت و بحرین (هر کدام ۲۵ میلیون دلار) بودند.

استاندارد‌های حلال سخت‌گیرانه

جمعیت علمای هند «حلال تراست»، که به گفته فاروقی مورد تایید ۱۳ کشور از جمله عربستان سعودی و امارات است، ۲۰۰ ناظر حلال قراردادی را در اختیار کشتارگاه‌های معتبر هندی قرار می‌دهد. آنها اطمینان حاصل می‌کنند که چاقوی سلاخی تیز است. حیوانات شکنجه نمی‌شوند. به آنها آب می‌دهند و ذبح‌کنندگان در حالی که دام‌ها را می‌کشند، بسم‌الله و الله اکبر می‌گویند.

فاروقی گفت که استفاده از چنین ناظرانی در کشتارگاه‌های هندی که نیاز به گواهی حلال دارند (از جمله صادرکنندگان) امری عادی است و معمولاً حداقل دو و گاهی چهار نفر هنگام انجام ذبح در حال انجام وظیفه هستند.

مزیت رقابتی هند فقط پیروی آن از آیین‌ها نبود. فاروقی گفت: کیفیت گوشت گاومیش این کشور بهترین است. طعم خوبی دارد و دارای پروتئین بالا و کم چربی است.

او تأکید کرد که استانداردهای حلال هند، سخت‌گیرانه و سیستم صدور گواهینامه آن بسیار سازماندهی شده است.

راجپوت، همچنین مدیر اجرایی انجمن پرورش‌دهندگان مرغ هندی، گفت که هند نسبت به سایر صادرکنندگان مانند برزیل و استرالیا در بخش گاومیش از مزیت هزینه زیادی برخوردار است، زیرا بخش قابل توجهی از گوشت هندی از حیوانات مصرف‌شده تهیه می‌شود که عمدتاً برای شیر پرورش می‌یابند.

وی تصریح کرد: همین امر در مورد بز و گوسفند هندی نیز صدق می‌کند. این محصولات با توجه به تقاضای بالا، با دو تا سه هواپیمای باری که روزانه فرودگاه دهلی را به مقصد کشورهای خلیج (فارس) ترک می‌کنند، صادر می‌شوند. قصابی بیشتر این لاشه‌ها در خود کشورهای حوزه خلیج فارس انجام می‌شود. با این حال، متأسفانه جوجه‌های گوشتی هندی منحصراً برای گوشت خود پرورش داده می‌شوند. برزیل، به عنوان یک صادرکننده عمده مرغ، هزینه تولید پایین‌تری دارد و به این معنی است که هند مرغ زیادی نمی‌تواند صادر کند. صرف نظر از این، صنعت گوشت هند بزرگ است.

محدودیت در کشتار گوشت گاو

بر‌اساس آخرین سرشماری دام که توسط اداره دامداری و لبنیات دولت مرکزی در سال ۲۰۱۹ انجام شد، ۱۱۰ میلیون گاومیش، ۷۴ میلیون گوسفند، ۱۴۹ میلیون بز و ۸۵۲ میلیون پرنده طیور در هند وجود داشت.

این مقادیر به طور قابل توجهی بیشتر از سرشماری سال ۲۰۱۲ بود. تعداد گاوها نیز به ۱۴۵ میلیون افزایش یافت، اما از آنجایی که هندوها آنها را مقدس می‌دانند، کشتار و مصرف آنها در اکثر ایالت‌های هند از جمله اوتارپرادش ممنوع است.

ایالت جنوبی کرالا، با جمعیت قابل توجه مسلمان و مسیحی، اجازه ذبح گاوها را می‌دهد. علاوه بر عرضه گوشت گاو برای مصرف محلی – البته نه برای صادرات، زیرا نمی‌توان آن را از هند تهیه کرد – بخش قوی گوشت این ایالت همچنین بسیاری از قصاب‌ها و کارگران کشتارگاه‌ها (همراه با همسایه عمدتا هندو مذهب تامیل نادو) را به کشتارگاه‌های صادرات محور در اوتارپرادش منتقل می‌کند. فاروقی گفت که اینها اغلب کارگران قراردادی هستند و بسیاری از آنها شامل زنان می‌شوند.

قریشی که برادرش صاحب یکی از این کشتارگاه ها در اوتارپرادش است، گفت که صاحبان کشتارگاه‌ها برای کارگران خود مسکن مشترک فراهم می‌کنند که برخی از آنها شامل ۵۰ تا ۱۰۰ محله مسکونی است و در دو شیفت هشت ساعته روزانه کار می‌کنند.

او گفت که این مهارت‌های کشتار در جنوب مورد تقاضا است؛ زیرا کسب‌وکارهای اوتارپرادش می‌توانند برای کشتارگاه‌های محلی با مقررات بهداشتی خوب استخدام نیرو داشته باشند.

مسائل کیفیت در تجارت و عملیات صادراتی توسط تیم‌هایی از شرکت‌های خریداران که بازدیدهای بازرسی منظم انجام می‌دهند، بررسی می‌شود. قریشی گفت: بررسی گرد و غبار، آفات و حتی گربه‌ها از موارد مورد بررسی است.

وی افزود: اگر مو، مگس یا پشه‌ای در گوشت پیدا شود، همه چیز (کل لاشه) رد شده و امحا می‌شود.

با ترکیب چنین مهارت‌هایی، آگاهی حلال و حجم زیاد، بخش گوشت هند قرار است در سال‌های آینده تأمین‌کننده گوشت جهان اسلام باشد.