تحلیل حدیث‌شناسانۀ حکم نام بردن حضرت مهدی(عج)به محمد
چکیده :
مهدویت اعتقادی پایه‌ای است که همواره در میان باورهای اسلامی بدان اهتمام و توجه ویژه‌ای شده است و این اهتمام همچنان در سخنان پیشوایان معصوم(ع) و بزرگان دین بازتاب یافته است.
گسترۀ بحث‌ها دربارۀ این اعتقاد سترگ نه تنها امور کلی، که بسیاری از امور جزئی را نیز دربر گرفته است. یکی از این امور، «حکم نام‌بردن» آن حضرت به نام «محمّد» است که بررسی آن با توجه به ویژگی‌های آن حضرت و نیز چگونگی زندگی وی، اهمیت دارد.
در این نوشتار به بحث دربارۀ حکم نام‌بردن حضرت مهدی(عج) به نام خاص «محمّد» بر اساس سخنان معصومان(ع) پرداخته شده است. دیدگاه‌ها در این بحث با نگاه به گروه‌های گوناگون روایات در این‌باره، به‌طور عمده در دو دسته تقسیم شده است:
دیدگاه نخست، باور کسانی است که در هر شرایطی نام‌بردن آن حضرت را به نام «محمّد» حرام می‌دانند. به گونه‌ای که امروزه حتی آن را به صورت «محمد» می‌نویسند.
دیدگاه دوم از کسانی است که این ممنوع‌بودن را به سبب نام‌بردن در برخی روایات و ادعیه، ویژۀ زمانی دانسته‌اند که به سبب نام‌بردن، آسیبی متوجه آن حضرت می‌شد.
در ادامه با بررسی کوتاه مستندات هر دیدگاه بر پایۀ روایات، نتیجه می‌گیریم که در زمان غیبت کبرا اگر نام‌بردن آن حضرت موجب آسیب و زیان نگردد، جایز است.
کلیدواژه : حضرت مهدی(عج)، محمّد بن حسن، نام‌بردن، محمد، تسمیه، حرمت نام‌بردن.