مسلمانان اویغور به دنبال بازسازی زندگی در قزاقستان
چین از سوی سازمان ملل و نهادهای حقوق بشری به زندانی کردن یک میلیون مسلمان اویغور، شکنجه، آزار و بهره‌کشی از آنان متهم است. این کشور همچنین به خاطر آنچه مقابله با تروریسم و جدایی طلب عنوان می‌کند فشار بی‌امانی به جمعیت مسلمانان اویغور وارد می‌کند که مقابله با مناسک دینی، تخریب مساجد و یادبودها و همچنین کنترل جمعیت، بخشی از این اقدامات است. چین همه این اتهامات را رد می‌کند.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، میلیون‌ها نفر از اعضای جامعه مسلمانان اویغور، قزاق و سایر اقلیت‌ها در چین حبس شده و تحت شکنجه و کار اجباری قرار گرفته‌اند؛ برخی از آزدشده‌ها از تلاش برای بازسازی زندگی خود در قزاقستان صحبت می‌کنند.
پکن از سال ۱۹۴۹ کنترل قلمرو ترکستان شرقی را که محل سکونت مسلمانان اویغور است، در اختیار دارد و آن را سین کیانگ به معنای مرز جدید می‌نامد. این قلمرو آسیای مرکزی خانه بسیاری از اویغورها، قزاق‌ها، قرقیزها، ازبک‌ها، دونگان‌ها و سایر اقلیت‌های قومی است که توسط حزب کمونیست چین در اردوگاه‌های بازآموزی زندانی شده‌اند و سنت‌های آنها به عنوان مدرکی برای جدایی‌طلبی و شورش آنها تلقی می‌شود. برخی از بازماندگان اردوگاه‌ها پس از عبور از سین کیانگ موفق شدند در این جاده حرکت کنند و به قزاقستان پناه ببرند.
چین یک میلیون اویغور را زندانی کرده و به بهانه بازآموزی عقیدتی و سیاسی آنها را شکنجه می‌کند. چین همچنین به ۱۰ میلیون ساکن این منطقه نیز فشار بی‌امانی وارد کرده و حتی متهم به استفاده از روش‌هایی برای جلوگیری از افزایش جمعیت آنها است.
بازماندگانی که پس از مدتی در اردوگاه‌ها به قزاقستان می‌رسند، برای بازسازی زندگی از دست رفته‌شان تلاش می‌کنند؛ یافتن خانه جدید، شغل، ترمیم روابط خانوادگی و مقابله با آسیب‌های روحی.
وضعیت کسانی که از زندان‌های سین کیانگ آزاد شده‌اند مناسب نیست. بسیاری از آنها سلامتی روحی و جسمی خود را از دست داده و برخی دیگر به کلی دچار زوال سلامت عقل شده‌اند.
در قزاقستان، مراقبت‌های پزشکی برای بازماندگان اردوگاه ضعیف است. اکثر قربانیان به سختی می‌توانند به پزشک خانواده مراجعه کنند. یک متخصص غدد در یک بیمارستان قزاقستان که از سال ۲۰۲۰ حدود ۵۰ بازمانده از اردوگاه را معاینه کرده، متوجه مشکلات ناباروری مکرر در بین بیماران خود شده است.