محبت امام حسین(ع) با هیچ یک از محبت های دنیایی قابل قیاس نیست

به گزارش ادیان نیوز(ردنا)؛ حجت الاسلام و المسلمین علیرضا پناهیان، امروز در جمع منتظران ظهور، در حاشیه پیاده روی اجتماع اربعین حسینی در عمود ۱۰۸۰، اظهار داشت: ما دارایی ها و گوهرهایی را که داریم متاسفانه نتوانسته ایم خوب تبلیغ کنیم و نتوانسته ایم که خوب اینها را معرفی کنیم؛ اگر میتوانستم زیباییها و گوهرهای بسیار ارزشمندی که از آن در مرام و مسلک خودمان برخورداریم، اینها را به جهانیان معرفی کنیم، مردم جهان زودتر نجات پیدا می کردند؛ البته آینده از آن کسانی است که از چنین گوهرهایی برخوردار باشند.

استاد حوزه علمیه قم تصریح کرد: گاهی از اوقات دیده میشود که حتی خود جوانهای ما هم که در این دریای پر گهر غرق هستند درک دقیقی از ماجرا را ندارند و مردم ما با این که لذت می برند و با اینکه این خوشی های معنوی را تجربه می کنند، اما گاهی از اوقات دیده میشود که همین را خوب نمی توانند برای خودشان تعریف کنند که چه اتفاقی در حال رخ دادن است.

وی افزود: در روزهای آغازین این پیاده‌روی با عظمت برای حماسه باشکوه اربعین، باید این نکته را مد نظر داشته باشیم که دوست داشتن در جهان زیاد است؛ آدم ها چیز هایی را که دوست دارند متنوع است و اینطور نیست که کسی در عالم دوست داشتن را تجربه نکرده اما دوست داشتن داریم تا دوست داشتن؛ بعضی‌ها دنبال مجالس لهو و لعب می روند، بعضی ها عشقشان این است بروند ورزشگاه یک مسابقه فوتبالی ببینند؛ بعضی ها عشقشان این است که در مراسم عروسی بهترین حضور را داشته باشند و برای خودشان و برای بچه هایشان بهترین مراسم عروسی را بگیرند و خرج می‌کنند، بعضی ها به ماشین علاقه دارند و برخی به تیپ و ظاهر و علاقه ها در عالم متنوع است.

حجت الاسلام و المسلمین پناهیان خاطرنشان کرد: ولی نمیشود گفت که هر کسی به چه چیزی علاقه دارد و نمیشود گفت در مقایسه با چیزهایی که دیگران به آن علاقه مندند ما هم به اباعبدالله الحسین(ع) علاقمندیم و این ها با هم قابل مقایسه نیستند؛ به چه دلیلی؟ آیا به دلیل ارزشی و به دلیل دینی بنده این حرف را میزنم؟ نه به هیچ وجه! هیچ کس در عالم هیچ چیز و هیچ شخصی را اینقدر دوست ندارد و اینقدر به آن علاقه ندارد و اینقدر از آن لذت نمیبرد که ما از امام حسین (ع) دوست داریم و لذت می بریم؛ این ظالمانه است که ما بگوییم هر کسی به چیزی علاقه دارد و هر کسی سرگرمی اش جایی تامین می شود؛ و ما هم به اباعبدالله الحسین (ع) علاقه داریم و سرگرمی ما اینجا تامین می شود، این مقایسه ظالمانه است؛ صریحا می شود گفت که هیچکس به پدر و مادر خودش و هیچ پدر و مادری به فرزند خودش آن قدر علاقه ندارد که شما این علاقه را از این مردم به اباعبدالله الحسین(ع) می بینید.

وی افزود: چه کسی میرود ورزشگاه از دیدن بهترین بازی فوتبال که فینال هم باشد و برای تیم محبوب اش هم باشد، انقدر از پیروزی تیم مورد علاقه‌اش لذت میبرد که این مردم به اباعبدالله الحسین(ع) علاقه‌مندمند؛ آیا اینها قابل مقایسه است؟ طرفداران تیم ها خیلی زیاد هستند اما آیا کسی می آید که تمام هستی خودش را لب جاده بگذارد و بگوید این ها دارند میروند به تماشای تیم محبوب من، پس من تمام هستی خودم را میگذارم لب جاده و به اینها غذا و آب و شام و ناهار میدهم؛ چه کسی در عالم چنین کاری را می کند؟.

این کارشناس رسانه ملی گفت: کسی برای پدر و مادر خودش که از دنیا رفته باشند و خرج بدهد، آیا هرسال خرج میدهد؟ این همه خرج میکند؟ چرا ما با صدای بلند نمی گوییم؟ کسی برای عزیزترین شخص خودش حتی فرزندش حتی اگر به شهادت رسیده باشد، اینقدر هر سال گریه میکند؟ کم پدر و مادر شهید ما دیده ایم!؟ حتی اگر فرزند خوبی داشته باشد؛ این ظالمانه است که اگر دوست داشتنی ها را با هم مقایسه کنیم و بگوییم که دیگران هم به چیزهایی علاقه دارند و ما هم به حسین(ع) و راه حسین(ع) و کربلای حسین(ع) علاقه داریم این مقایسه ظلم بزرگ است و این ظالمانه است که اگر بخواهیم بگوییم مراسم های مختلفی در دنیا هست ما هم این مراسم را داریم و با مراسم حسینی صفا می کنیم؛ مراسم در عالم فراوان است، اما مراسم اربعین حسینی مثلا مانند بقیه مراسم هاست؟.

وی گفت: مردم برای سیزده به در به دشت و صحرا می روند و برای نوروز سفره پهن می کنند، مراسمی که در هر آیین و ملتی وجود دارد، برای مسیحی ها عید کریسمس جشن می گیرند و آتش بازی می کنند، کجای دنیا مراسم ندارند؟ همه مراسم دارند آیا این مراسم با آن مراسم ها قابل مقایسه است؟ واقعا مردم ما خیلی هایشان مقیّد به سیزده بدر هستند و میگویند برویم سیزده بدر «نحوست آن را برطرف کنیم» که البته این حرف دقیقی نیست و با رفتن کنار سبزه اسم آن را روز طبیعت گذاشتند، آیا کسی می آید سر راه این مردم که دارند می روند برای ۱۳ بدر هستی و دارایی خودش را خرج کند و بگوید به به من از نان شب و روز خودم میزنم و از نان زن و بچه خودم میزنم و میخواهم به شما شام و غذا بدهم؛ اتفاقا این کار خوبی هم هست چرا نمیکنند؟.

حجت الاسلام و المسلمین پناهیان افزود: یکی از علما می‌فرمود رفتم نجف اشرف پرسیدم از این خانه ها کجا برویم که یک آدرس به ما دادند و گفتند بروید و ما همین طور که مهمان ها می آیند به آنان آدرس می‌دهیم؛ آن عالم می گوید که رفتم یک خانه بسیار محقر فقط دیوار و سقف داشت و خیلی از امکانات ابتدایی خانه نبود ولی دیگر ما آدرس گرفته بودیم و آمده بودیم و آنان هم خیلی با استقبال پذیرایی کردند فکر نمی‌کردیم شامی در بساط باشد، دیدیم سفره انداختد و یک سفره سنگین و شاهانه؛ آن عالم می گوید ما دیدیم این شام به این وضع فقر خانواده نمی خورد، اگر همین سفره را خرج کرده بود یک درب یا پنجره یا خانه ای درست و حسابی تر می توانست داشته باشد، گفتیم آقا شغلتان چیست؟ وضع این شام با وضعیت این خانه باهم جور در نمی آید؛ گفت شما شام بخورید و بنده بعدا عرض می کنیم؛ نمیتوانستیم شام بخوریم، وضع فقر این خانواده با لباس های بچه ها و شام اعیانی جور در نمی آمد؛ گفتم از شما خواهش می کنم زودتر به ما بگوید و او دوباره گفت که تا غذا نخورید به شما نخواهم گفت؛ غذا را خوردیم و حسابی پذیرایی کردند، بعد گفتیم که خوب بفرمایید الان بگوید؛ گفت من ثروتی ندارم و من کارم دستفروشی در شهر کوفه است و روی چوبی یا سینی کنار خیابون راه می افتم و چیزهایی را می فروشم ولی از آن وقتی که بساط اربعین راه افتاده به خانمم گفتم هرچه ما روزانه در میاریم ۲۰ درصد آن را برای اباعبدالله الحسین(ع) و مهمانان اربعین کربلای حسین کنار میگذاریم؛ شده است خودمان گرسنه بمانیم اما به امام حسین(ع) قول داده ایم که اربعین اینگونه هزینه کنیم و این پذیرایی ربطی به فقر ما ندارد.

وی تصریح کرد: آیا اینجوری کسی، کسی را دوست دارد؟ مجالس رقص و پایکوبی در عالم فراوان است، آیا کسی می آید و برای کسانی که آن جا به رقص و پایکوبی می پردازند اینگونه هزینه کند؟ درست است که همه شادند؛ اما شادی آنان به اندازه شادی زائران اربعین حسینی هست؟ ظالمانه نیست ما این مراسم ها را باهم مقایسه کنیم و بگوییم این هم مراسم ماست؟ بخدا ظالمانه است. قابل مقایسه نیست. آیا ظالمانه نیست که بگوییم هر کسی، کسی را دوست دارد و ما امام حسین(ع) را دوست داریم؟ اصلا آن قدر که ما امام حسین(ع) را دوست داریم، کسی، کسی را در عالم دوست ندارد؛ چه کسی از زیارت مزار حبیب خودش انقدر خوشحال میشود که ما از زیارت مزار اباعبدالله الحسین(ع) انقدر به هم می پیچیم و معلوم نیست واقعا لذت می‌بریم یا ما عزاداریم؟ اسم این مردم را میشود گذاشت عزادار؟ این ها که شاد ترین روزهای زندگی خودشان همین روزهایی است که چهره آنان آفتاب سوخته میشود و از این مسیر عبور می‌کنند.

این کارشناس مسائل دینی گفت: درست است که در عالم هم مراسم زیاد است و هم دوست داشتنی ها زیادند، دوست داشتنی های عاطفی و خانوادگی، دوست داشتنی های مسلکی، دوست داشتنی های ملی و تاریخی، اسطوره ای، بله سرود در عالم زیاد خوانده میشود و تفریح در عالم زیاد رفته میشود، ولی آیا قابل مقایسه است؟ اصلا این جمعیت ۲۰ میلیون نباشند، یک میلیون نفر؛ در عالم کسی با این ها قابل مقایسه است؟.

وی افزود: بنده فکر می کنم همین جور ما پیش برویم از سال های بعد دیگر سهمیه بندی کنند و بگویند کربلا گنجایشش را ندارد؛ الان یک مقدار مردم ایران میدان پیدا کنند به سهولت و به سرعت جمعیت به ۱۰ میلیون می رسد، از زائرانی که دوست دارند از ایران فقط زیارت کنند و بروند، کسی می تواند جلوی آنان را بگیرد؟ امسال اگر می خواستند سهمیه‌بندی کنند و نوبت شما نمی رسید امسال میخواستید از تلویزیون نگاه کنید که جمیعت های پیاده که در حال حرکت هستند و حرکت می‌کنند، این امام حسین(ع) با دلها چه کرده است؟ مقام معظم رهبری فرمودند «اربعین جهانی شده و باید جهانی تر هم بشود» ما نمی توانیم معرفی کنیم چه اتفاقی دارد می افتد و این اتفاق نادر است؛ نه فقط به خاطر کمیت جمعیت و صدها پرس غذایی که شب و روز توزیع میشود و نه فقط به دلیل کمیت بسیار بی نظیر از هر جهت، در دنیا سانسور می‌کنند و خیلی کنترل می‌کنند این حرف‌ها را تا این حرف‌ها و این حقیقت پخش نشود اما شما با این حضور میلیونی خودتان غوغا کردید و دیگر مردم کم کم دارند سوال های عجیب و غریب می پرسند که در عالم چه خبر شده است.

حجت الاسلام و المسلمین پناهیان گفت: در یک جایی این اجتماع عظیم را معرفی می کردند، یک کسی پرسیده بود از غربی ها که ایشان اخیراً به شهادت رسیدند که مردم انقدر حساس شدن و ناراحت و غمگین هستند؟ گفتند نه این حسین(ع) ۱۴۰۰ سال پیش به شهادت رسید! پرسیدند اینها تازه خبر دار شدند؟ گفته شده نه اینها جد اندر جد عزادار امام حسین(ع) بودند؛ گفتند خب از قدیم هم خبر دار شده باشند که غم از بین میرود بعد از چند سال؛ چه خبره به خدا؟ اینها چرا رها نمی کنند؟ به عنوان معجزه دارند از همه عالم می آیند برای تماشا؛ برای همه مردم عالم دارد سوال میشود که «این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست» الان رسم شده است و دیگر چیز عجیبی نیست و مسیحی و مکاتب و ادیان دیگر بلند می شوند و می آیند و برای اباعبدالله الحسین(ع) عزاداری و عشق بازی می کنند و می گویند که ما با دین شما کار نداریم فقط این حسین کیست که اینقدر عاشق دارد؟.

پایان پیام/م