رابطه دین با خوشبختی، مشارکت مدنی و سلامت در سراسر جهان
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)؛ براساس تحقیقات جدید مرکز تحقیقات پیو در مورد داده‌های نظرسنجی از ایالات متحده و چندین کشور دیگر، افرادی که در مجامع دینی فعالیت می‌کنند، تمایل بیشتری به شادی و حضور در فعالیتهای دینی و مدنی دارند. همچنین افراد دیندار فعال تمایل کمتری به سیگار کشیدن و نوشیدن دارند، اما درباره ورزش و میزان چاقی در وضعیت سالم‌تری نسبت به سایر گروه‌ها نیستند.
بسیاری از مطالعات پیشین در ایالات متحده ارتباط مثبت میان دین و سلامت را نشان می‌دادند؛ به عنوان مثال آمریکایی‌هایی که به صورت مرتب در خدمات مذهبی شرکت می‌کنند امید به زندگی بالایی دارند. مطالعات دیگری که بر مسائل جزئی‌تری متمرکز بودند میزان اثرگذاری دین بر مقابله با استرس را در بیماران مبتلا به سرطان پستان بررسی می‌کردند. همچنین مطالعات دیگری نیز وجود دارد که رابطه معنادار مشخصی بین دین و سلامت بهتر (در آمریکا) پیدا نکرده است و حتی برخی از مطالعات روابط منفی نشان داده‌اند، مانند میزان چاقی بالاتر در میان آمریکایی‌های بسیار مذهبی.
محققان مرکز تحقیقات پیو با توجه به رویکرد گسترده و بین المللی نسبت به این موضوع پیچیده، تصمیم گرفتند بررسی کنند که آیا دین به روشنی ارتباط مثبت، منفی یا ترکیبی از مثبت و منفی با هشت شاخص مختلف از زندگی بهتر فردی و اجتماعی دارد؟ این گزارش به طور خاص به بررسی ارزیابیِ فردیِ سطح شادکامیِ پاسخ دهندگان و همچنین پنج مورد در سلامت فردی و دو مورد در مشارکت مدنی می‌پردازد.
در این مطالعه افراد به سه دسته تقسیم شده‌اند: “دیندار فعال”، افرادی را شامل می‌شود که در ماه حداقل یک بار در مراسم یا خدمات دینی حاضر می‌شوند. “دیندار غیرفعال”، که مدعی هویت دینی هستند اما کمتر در خدمات حضور می‌یابند و “غیر دیندار”، افرادی که هیچ دین سازمان یافته‌ای ندارند.
این تجزیه و تحلیل نشان می‌دهد در ایالات متحده و بسیاری از کشورهای دیگر جهان، مشارکت منظم در یک گردهمایی دینی به وضوح با سطوح بالاتر شادی و مشارکت مدنی ارتباط دارد؛ به طور خاص درباره مشارکت در انتخابات و پیوستن به گروه‌های اجتماعی یا سایر سازمان‌های داوطلبانه. این امر می‌تواند تلویحا نشان دهد که جوامعی با میزان فعالیت دینی رو به کاهش، مانند ایالات متحده، ممکن است در معرض خطر به‌زیستی شخصی و اجتماعی قرار گیرند. اما شواهد کمی تائید می‌کند که وابستگی دینی «به‌تنهایی» با احساس خوشبختی شخصی و مشارکت مدنی ارتباط دارد.
علاوه بر این تصویری ترکیبی از پنج اقدام بهداشتی وجود دارد. در ایالات متحده و سایر مناطق جهان، دینداران فعال کمتر از دیگران درگیر رفتارهای خاصی هستند که بعضاً گناه تلقی می‌شود؛ همچون استعمال دخانیات و نوشیدن الکل. اما فعالیتهای دینی ارتباط چندانی با میزام ورزش افراد یا چاقی ندارد. همچنین پس از تعدیل اختلافات سنی، تحصیلات، درآمد و سایر عوامل، مشخص شد هیچ ارتباط آماری معنادای میان دینداری فعال و گزارش بهتر درباره سلامت عمومی خود_ در هر یک از ۲۶ کشور و قلمرو مورد مطالعه به جز تایوان، مکزیک و ایالات متحده_ وجود ندارد.
در ایالات متحده، بسته به متغیرهای مختلف، قدرت پیوند دین و سلامت متفاوت است. برای نمونه در بعضی سال‌ها، بررسی‌ها نشان داده است که افراد دینداری که حداقل یک بار در ماه به کلیسا می‌روند یا در سایر خدمات مذهبی حاضر می‌شوند، گزارش می‌دادند که از نظر سلامت کلی عالی هستند، در حالی که در سال‌های اخیر اینطور نبوده است.
ماهیت دقیق ارتباط میان مشارکت دینی، خوشبختی، حضور مدنی و سلامت هنوز مشخص نیست و نیاز به مطالعه بیشتر دارد. در حالی که داده‌های ارائه شده در این گزارش حاکی از آن است که در بسیاری از کشورها میان فعالیتهای دینی_مذهبی و اقدامات خاص به‌زیستی ارتباط وجود دارد، اما این تعداد ثابت نمی‌کند مراجعه به خدمات دینی به صورت مستقیم مسئول بهبود زندگی افراد است. ممکن است اینگونه باشد که برخی از افراد تمایل به فعالیت در انواع مختلف فعالیت‌ها (سکولار یا دینی) دارند و این امر باشد که مزایای جسمی یا روانی را برای افراد فراهم کند.
در حالی که به نظر می رسد در بسیاری از کشورها فعالیتهای دینی_مذهبی با مزایای خاصی مانند سطح شادی بالاتر همراه است اما مشخص نیست آیا ارتباط مستقیم و علّی میان این امور وجود دارد و اگر چنین است، دقیقاً چگونه کار می‌کند.
پایان پیام / ز