آیا بوداییان به خدا و روح اعتقاد دارند؟

به گزارش سرویس ترجمه ردنا (ادیان نیوز)، بودیسم یکی از ادیان مهم جهان است که در ۵۶۳-۴۸۳ قبل از میلاد از هند سرچشمه گرفت و با سیدارتا گوتاما و در هزاره های بعدی در سراسر آسیا و بقیه جهان گسترش یافت. بوداییان معتقدند زندگی بشر چرخه ای از رنج و تولد دوباره است، اما اگر فردی به حالت روشنایی (نیروانا) دست یابد، می توان برای همیشه از این چرخه فرار کرد.

سیدارتا گوتاما اولین فردی بود که به این حالت روشنگری رسید و بودا بود و هنوز هم امروزه شناخته می شود. بوداییان به هیچ نوع خدایی یا خدایی اعتقاد ندارند، اگرچه شخصیت های ماوراء طبیعی وجود دارند که می توانند به افراد در مسیر روشنگری کمک یا مانع شوند.

سیدارتا گوتاما در قرن پنجم قبل از میلاد شاهزاده هندی بود. که با دیدن مردم فقیر و در حال مرگ متوجه شد که بشر در زندگی رنج می برد. او از ثروت خود صرف نظر کرد و مدتی را به عنوان یک متکدی فقیر گذراند، مدیتیشن و مسافرت کرد اما در نهایت، ناراضی باقی ماند و در مورد چیزی به نام «راه میانه» تصمیم گرفت. این ایده به این معنا بود که نه زهد افراطی و نه ثروت زیاد راهی برای روشنگری نبود، بلکه راهی برای زندگی بین دو حد بود. سرانجام، در حالت مدیتیشن عمیق، او به روشنگری یا نیروانا در زیر درخت بودی (درخت بیداری) دست یافت. معبد مهابادی در بیهار، هند – محل روشنگری وی – اکنون یک زیارتگاه بزرگ بودایی است.

بودا در مورد چهار حقیقت شریف آموزش داد. اولین حقیقت رنج (دوکخا) نامیده می شود، که می آموزد که همه در زندگی به نوعی رنج می برند. حقیقت دوم منشاء رنج (سامودیه) است. این بیان می کند که همه رنج ها از میل (tanhā) ناشی می شود. حقیقت سوم توقف رنج (نیرودا) است و می گوید که می توان رنج را متوقف کرد و به روشنگری رسید. حقیقت چهارم، راه برای توقف رنج (magga) در مورد راه میانه است، که مراحل دستیابی به روشنگری است.

بوداییان به چرخ تولدی دوباره اعتقاد دارند، جایی که روح ها حبس شده به نحوه رفتار خود در زندگی قبلی در بدن های مختلف متولد می شوند. این به «کارما» مرتبط است، که نشان می دهد چگونه اقدامات خوب یا بد شخص در گذشته یا زندگی گذشته آنها می تواند در آینده بر او تأثیر بگذارد.

بودیسم دو گروه اصلی دارد: بودیسم ماهایانا و بودیسم تراوادا. بودیسم ماهایانا در تبت، چین،تایوان، ژاپن، کره و مغولستان رایج است. این شیوه زندگی بر الگوهای بودیستاتوا (موجوداتی که به روشنگری رسیده اند اما برای آموزش به انسان ها باز می گردند) تأکید می کند. بوداییسم تراوادا در سریلانکا، کامبوج ، تایلند، لائوس و برمه (میانمار) رایج است. این شیوه زندگی رهبانی و مدیتیشن را به عنوان راهی برای روشنگری تأکید می کند.

بودیسم یک دین بحث برانگیز بوده است. دالایی لاما، رئیس مکتب بودایی تبتی و رهبر سنتی تبت در سال ۱۹۵۹ از ترس جان خود از تبت تحت کنترل چین به هند گریخت. بسیاری از بوداییان تبتی به طور فعال در برابر کنترل چین بر منطقه مقاومت می کنند. به تازگی، دالایی لاما فعلی، که به نظر می رسد چهاردهمین تناسخ اولین دالایی لاما است، سوالاتی را در مورد اینکه آیا او و کجا تصمیم به تناسخ مجدد خواهد گرفت ، ایجاد کرده است.

بوداییان چه خدایی را می پرستند؟

اکثر بوداییان به خدا اعتقاد ندارند. اگرچه آنها به بودا احترام می گذارند و به او نگاه می کنند، اما اعتقاد ندارند که او خدایی بوده است، اما او را مورد احترام قرار می دهند. با این کار آنها به بودا و بودیستاتا ارادت نشان می دهند.

آیا بوداییان ملحدند؟

بودیسم به طور گسترده ای به عنوان یک دین ملحدانه تلقی می شود. این دین بر اساس ارزشها و آموزه های گوتاما بودا است. در مقایسه با اسلام، یهودیت یا مسیحیت، بودیسم خدایی ندارد که این جهان را خلق کرده است.

آیا بوداییان به خدا و روح اعتقاد دارند؟

بودیسم، برخلاف ادیان دیگر، به خالق خالق یا روح ابدی یا ابدی اعتقاد ندارد. آناتا – بوداییان معتقدند که خود یا روح دائمی وجود ندارد. از آنجا که هیچ جوهر یا روح دائمی تغییر ناپذیری وجود ندارد ، بودایی ها گاهی اوقات به جای روح ، از تولد دوباره انرژی صحبت می کنند.

آیا بوداییان هر روز عبادت می کنند؟

هر ماه. اکثر بوداییان روزهای مذهبی خاصی دارند. این روزها اغلب روزهایی است که ماه کامل وجود دارد. بسیاری از بوداییان در این روزهای خاص برای عبادت به معابد می روند.

مترجم: محمد ریحانی