جمعیت مسلمانان هند | سیاستی علیه مسلمانان و اقلیت‌های هند
سیاست‌های کنترل جمعیت که سال‌ها پیش در هند اجرا شد، خانواده و جمعیت مسلمانان هند و طبقه پایین را هدف قرار داد و برنامه ملی‌گرایانه، در عین حال هندوی گسترده‌تر را با گرایش‌های ضد دموکراتیک نشان می‌دهند.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، بر اساس گزارش چشم‌انداز جمعیت مسلمانان هند و جهان در سال ۲۰۲۲، هند در سال ۲۰۲۳ از چین به عنوان کشوری با بیشترین جمعیت جهان پیشی خواهد گرفت. سازمان ملل همچنین پیش‌بینی می‌کند که جمعیت جهان تا روز سه‌شنبه به هشت میلیارد رسیده است.
در اوایل مارس ۲۰۲۲، گزارش‌هایی در رسانه‌های اجتماعی چین منتشر شد مبنی بر اینکه جمعیت هند قبلاً از چین پیشی گرفته است، اگرچه این موضوع بعداً توسط کارشناسان رد شد.
امروزه زنان در هند فرزندان کمتری نسبت به مادران خود دارند. اما با وجود نرخ باروری پایین‌تر، جمعیت کشور همچنان در حال افزایش است.
این ایده که کشور باید چیزی شبیه به «سیاست تک‌فرزندی» سابق چین اتخاذ کند، از حاشیه سیاست به جریان اصلی سیاسی در حال حرکت است. اما این تصور که هند باید از سیاست‌های جمعیتی گذشته چین تقلید کند در بهترین حالت اشتباه و در بدترین حالت خطرناک است.
هر دو کشور با میراث سیاست‌های خشن جمعیتی دست و پنجه نرم می‌کنند و کنترل‌های شدیدتر جمعیت در هند می‌تواند عواقب فاجعه‌باری برای زنان و جوامع اقلیت داشته باشد.
عواقب ناخواسته سیاست‌های جمعیتی
هند اولین برنامه ملی تنظیم خانواده در جهان را در سال ۱۹۵۲ اجرا کرد. نرخ زاد و ولد شروع به کاهش کرد، اما به تدریج، تعداد خانواده‌ها سرسختانه بالا ماند. سپس دولت، عقیم‌سازی اجباری گسترده‌ای را به‌ویژه بر روی مسلمانان و فقرای شهری به‌ویژه در سال‌های به گفته دولت وقت هند، اضطراری ۱۹۷۵-۱۹۷۷ اجرا کرد.
پس از تأسیس جمهوری خلق چین در سال ۱۹۴۹، مرگ و میر نوزادان به‌طور قابل توجهی کاهش یافت. بین سال‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۸۰، جمعیت چین تقریباً دو برابر شد. «سیاست تک فرزندی» – محدود کردن تولد به ازای هر زوج از طریق اقدامات اجباری – در اوایل دهه ۱۹۸۰ اجرا شد و باروری به طور چشمگیری کاهش یافت.
هم در هند و هم در چین، این سیاست‌های جمعیتی پیامدهای ناخواسته‌ای داشت.
در چین، دولت دریافت که به محض کاهش نرخ باروری، آنها با جمعیت پیری مواجه می‌شوند. حتی پس از کاهش سیاست‌های کنترل موالید که به همه زوج‌ها اجازه می‌دهد از سال ۲۰۱۵ دو فرزند و سه فرزند از سال ۲۰۲۱ داشته باشند، نرخ زاد و ولد پایین باقی ماند، به‌ویژه در میان طبقه متوسط شهری که مورد علاقه دولت هستند.
در هر دو کشور، نسبت ناهنجاری ناشی از سقط جنین انتخابی جنسیت منجر به طیفی از مشکلات اجتماعی، از جمله ازدواج‌های اجباری و قاچاق انسان شده است.
چین دریافته است که با وجود تغییر مسیر، نمی‌تواند این انتقال سریع جمعیتی را خنثی کند. زوج‌های شهری و طبقه متوسط با فشار مالی فزاینده‌ای از جمله هزینه‌های تربیت فرزندان و مراقبت از سالمندان مواجه هستند. در حالی که دولت، زنان شهری «با کیفیت» را به زایمان تشویق کرده است، زنان روستایی و اقلیت‌ها از داشتن فرزند بیشتر به دلیل سیاست‌های جمعیتی دولت دلسرد می‌شوند.
مانند چین، در برخی ایالت‌های هند، آموزش زنان و آرزوهای آنها برای فرزندانشان به کاهش نرخ تولد کمک کرده است. این ایالت‌ها مانند چین هم اکنون با جمعیت سالخورده روبه‌رو هستند. نرخ زاد و ولد در سایر ایالات با جمعیت مسلمان بالا نیز کاهش یافته است، اما با سرعت کمتر.
سیاستی علیه مسلمانان و اقلیت‌های هند
علی‌رغم کاهش نرخ زاد و ولد، برخی از سیاستمداران از اتخاذ چیزی شبیه به سیاست سابق تک‌فرزندی چین در ایالت‌های شمالی با جمعیت بزرگ مسلمان حمایت کرده‌اند. این فراخوان‌ها ارتباط کمتری با واقعیت جمعیتی دارد و بیشتر به نگرانی‌های ملی‌گرای هندو در مورد باروری مسلمانان و در حالت کلی کاست پایین (اشخاص طبقه پائین جامعه در آئین هندو مانند دالیت‌ها) مربوط می‌شود.
نگرانی در اینجا این است که نقطه عطف جمعیتی آتی هند را به اتخاذ سیاست‌های جمعیتی بدون تفکر سوق می‌دهد. اینها به نوبه خود می‌توانند زنان و اقلیت‌ها را به طور ناعادلانه تحت تأثیر قرار دهند.
چهار ایالت هندی با جمعیت زیاد مسلمان قبلاً نسخه‌هایی از «سیاست دو فرزند» را تصویب کرده‌اند. علاوه بر این، در بسیاری از این سیاست‌ها مشوق‌هایی برای خانواده‌ها برای داشتن یک فرزند است و در سال ۲۰۲۱، یک وزیر ارشد دولت، سیاست ملی «تک فرزند» را پیشنهاد کرد.
این سیاست‌ها مانند سیاست‌های کنترل جمعیت گذشته، خانواده‌های مسلمان و طبقه پایین را هدف قرار می‌دهند و یک برنامه ملی‌گرایانه هندو گسترده‌تر را با گرایش‌های ضد دموکراتیک نشان می‌دهند.
همانطور که در اوج سیاست تک‌فرزندی چین اتفاق افتاد، اگر چنین قوانینی در سطح ملی تصویب شود، هندی‌ها ممکن است مشاغل دولتی و چیزهای بیشتری را از دست بدهند. برخی از ایالت‌ها و شهرداری‌های هند قبلاً قانونی وضع کرده‌اند که افراد دارای بیش از دو فرزند واجد شرایط مشاغل دولتی و نامزدی در مناصب سیاسی نیستند.
طعنه‌آمیز این است که نرخ زاد و ولد در هند و تعداد خانواده‌ها به دلیل انتخاب خود زنان در مورد باروری در حال کاهش است. بسیاری از زنان پس از داشتن دو فرزند (یا پس از پسردار شدن) از روش‌های پیشگیری از بارداری استفاده می‌کنند.
با این حال، مشوق‌های مالی برای پزشکان و زنان به این معنی است که زنان فقیرتر برای انجام این روش‌ها تحت فشار قرار می‌گیرند.
به عبارت دیگر، گرایش در هند به سمت خانواده‌های کوچکتر است. همانطور که خود گزارش ۲۰۲۲ سازمان ملل اشاره می‌کند، هیچ مداخله شدید دولت مورد نیاز نیست.