ماجرای ولادت حضرت عیسی(ع) از زبان قرآن
ایام دوازده روزه کریسمس با سالروز میلاد مسیح در ۲۵ دسامبر آغاز می‌شود و تا جشن خاج‌شویان در روز ۶ ژانویه ادامه می‌یابد.
ردنا (ادیان نیوز)- خداوندحضرت مریم سلام الله علیها را دو بار برگزید: بار اول، قبول کردن او برای عبادت و خدمت به معبد بود و بار دوم آنکه بدون شوهر صاحب فرزندش کرد که این دومی در دنیا فقط به حضرت مریم سلام الله علیها اختصاص دارد و بس.
جناب عمران، زنی بسیار صالح و پاکیزه داشت. هنگامی که باردار شد، به گمان اینکه فرزندش پسر است؛ با خدای خویش نذر کرد که پس از تولد فرزندش او را در راه خدا آزاد کند تا پسرش به خدمت معبد مشغول شود. (آیه ۳۵ سوره آل عمران)
اما وقتی وضع حمل کرد، معلوم شد که فرزندش دختر است. غم و اندوه او را فرا گرفت (که شاید نتواند نذرش را ادا کند) با این‌حال دخترش را «مریم» -که به معنی خادمه است- نامید تا او را به خدمت عبادتگاه بگمارد. (آیه ۳۶ سوره آل عمران)
عمران (پدر مریم) پیش از ولادت دخترش از دنیا رفته بود. مادر مریم، دخترش را به معبد آورد تا به کاهنان آنجا -که زکریا نیز جزء آنان بود- بسپارد. کاهنان راجع به کفالت مریم با یکدیگر گفتگو و نزاع کردند. تا آنکه بنا را برقرعه نهادند و قرعه بنام«زکریا» افتاد. (آیه ۴۴ سوره آل عمران)
زکریا کفالت مریم را به عهده گرفت و او هم بـه خدمت معبد مشغول بود تا هنگامی که به سن بلوغ رسید. آن وقت زکریا برای مریم مکانی پوشیده برپا کرد تا مریم دور از چشم دیگران در میان آن مشغول عبادت خداوند شود. غیر از زکریا کس دیگری به آنجا داخل نمی‌شد.
هر وقت زکریا وارد محراب مریم می‌شد، غذای آماده در محراب او می‌دید. روزی از او پرسید: ای مریم!این روزی از کجاست؟ مریم گفت: «از نزد خدایی است که بدون حساب به هرکس خواهد روزی بخشد.» (آیه ۳۷ سوره آل عمران)
کرامات حضرت مریم
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، مریم صدیقه، معصومه و طاهره و برگزیده بود و ملائکه با او سخن گفتند. خداوند، مریم را دوبار برگزید: برگزیدن اول، قبول کردن او برای عبادت و خدمت به معبد بود (۳۷آل عمران) و برگزیدن دوم آنکه بدون شوهر صاحب فرزندش کرد که این برگزیدن دوم در تمام جهان اختصاص به حضرت مریم دارد و بس.
مفسران اسلامی طاهره بودن مریم سلام الله علیها را نتیجه معصومه بودن او دانسته‌اند که او دارای مقام عصمت شد که صدور گناه از او غیرممکن بود و کرامت مقام عصمت منزلتی عظیم برای آن حضرت و مناسب با مقام «تولد عیسی بدون شوهر» است.
در کتب روائی شیعه و سنی روایات فراوانی وارد شده است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: خدای متعال از زنان، چهار نفر را برگزید: مریم، آسیه(زن فرعون)، خدیجه و فاطمه و اینان بهترین زنان بهشت‌اند. (ترجمه المیزان ج ۶ ص ۴۵)
حضرت مریم(س) بتول و محدّثه بوده است. یعنی هیچ‌گاه حائض نمی‌شده است تا بتواند دائماً در مسجد بماند و عبادت کند. امام صادق علیه السلام درباره محدثه بودن حضرت مریم فرموده‌اند: «رسول، ملک را می‌بیند و سخن او را می‌شنود اما نبی ملک را در بیداری و به چشم نمی‌بیند بلکه در خواب ملک را می‌بیند و سخن او را می‌شنود و محّدث کسی است که فقط صدای ملک را می‌شنود ولی صاحب صدا را مشاهده نمی‌کند و حاضر نمی‌بیند.» طبق آیه ۴۲ آل عمران و آیات دیگر، حضرت مریم محدثه بوده است که از کرامات الهی نسبت بـه آن حضرت است.
خلقت حضرت عیسی علیه «السلام»
روزی مریم از اهل خویش کناره گرفت و به مکانی در مشرق بیت‌المقدس رفت و از همه خویشانش بـه کنج تنهایی محتجب و پنهان شد. در این هنگام خدای متعال «روح» را به سوی مریم فرستاد.
«روح» به صورت بشر کاملی برای مریم مجسم شد و به او گفت: «من فرستاده پروردگار تو هستم و برای بخشیدن پسری پاک که پدر ندارد، به اذن الهی به سوی تو آمده‌ام. آنگاه به مریم بشارت داد که به زودی از فرزندش معجزات باهره‌ای ظاهر می‌شود و خداوند او را به «روح القدس» تأیید می‌کند. همچنین کتاب و حکمت و تورات و انجیل به او می‌آموزد و او را با آیات و نشانه‌های آشکار به سوی بنی اسرائیل خواهد فرستاد.» روح، داستان عیسی را برای مریم گفت و سپس در او دمید. مریم مانند سایر زنـانی کـه حامله می‌شوند، به فرزند خود حامله شد (۱۶ تا ۲۰ مریم و ۴۰ تا ۴۴ آل عمران)
مریم در مکانی دور، خلوت گزید و چون او را درد زاییدن فرا رسید، زیر شاخ درخت خرمائی رفت و از شدت غم و اندوه با خود گفت: کاش پیش از این مرده بودم و از صفحه دل‌ها نامم فراموش شده بود. در آن حال (روح القدس یا فرزندش عیسی) او را ندا داد: «غـمگین مباش که خدا از زیر قدم‌ات چشمه آبی جاری نمود و تنه درخت را حرکت بده تا از آن برایت رطب تازه فرو ریزد، از این رطب تناول کن و از آن چشمه بیاشام و چشم خود (به عیسی) روشن دارد. اگر از جـنس بشر کسی را دیدی (به اشاره) به او بـگو: «من برای خدا نـذر روزه سکوت کرده‌ام و با هیچکس (تا پایان روزه‌ام) سخن نمی‌گویم». (۲۲ تا ۲۶ مریم)
پس از تولد نوزاد، مریم فرزند خود را برداشت و به سوی قومش بازگشت. چون قومش او را به آن حال دیدند، مشغول طعن و سرزنش او شدند و گفتند: «ای مریم عجب کار منکر و شگفت‌آوری کردی! ای خواهر هارون، تو نه پدری ناصالح و نه مادری بدکار داشتی (کـه تو خود چنین کاری را مرتکب شدی).
مریم پاسخ آنان را به اشاره، به طفل حواله کرد. آنها گفتند: «ما چگونه با طفل گهواره‌ای سخن بگوییم؟ «طفل (به امر خدا به زبان آمد) و گفت: «من بنده خاص خدایم که مرا کتاب آسمانی و شرف نبوت عطا فرموده، هرکجا که باشم مرا مبارک (مایه رحمت الهی) گردانیده و تا زنده‌انم به نماز و زکات سفارش نموده و همچنین به «نیکوکاری با مادر» توصیه فـرموده و مرا ستمکار و شقی نگردانیده است. روز ولادت و مرگ و همچنین روزی که برانگیخته شوم، سلام و درود حق بر من است» (۲۷ تا ۳۳ مریم)
محل مشهور به تولد حضرت عیسی(ع) در محراب کلیسای «محل ولادت»
روایات و نظرات مختلفی در اسلام و مسیحیت درباره مکان ولادت حضرت عیسی(ع) مطرح است، اما براساس منابع تاریخی شهر «بیت لحم» در کرانه باختری رود اردن و منطقه «براثا» در بغداد دو مکانی است که بیشتر از سایر اماکن به‌عنوان محل تولد این پیامبر الهی مطرح شده است.
به گزارش ایکنا، حضرت عیسی(ع) از پیامبران بزرگواری است که نام ایشان در قرآن کریم، با فضیلت و عظمت همراه گشته و به‌عنوان «عبدالله، کلمه خدا، روح خدا و تأییدشده به روح‌القدس» مفتخر گشته است و در ۴۵ جای قرآن نام «عیسی» آمده و در چند جا با لقب مسیح از آن حضرت یاد شده است.
مادرش مریم، دختر عمران یکی از زنان برگزیده و پاکدامن عالم است که به مقام قرب حق تعالی رسید. این بانوی بزرگوار که فرشتگان الهی و در پیشاپیش آنها جبرئیل، بر وی نازل گشته و او را به ولادت فرزندش مسیح مژده دادند، یکی از چهاربانوی مقدس و برگزیده عالم است که فضیلت‌های بی‌شماری دارد.
قرآن درباره مکان ولادت حضرت عیسی(ع) چه می‌گوید؟
خداوند متعال درباره مکان تولد حضرت مسیح(ع) در آیات ۲۲ و ۲۳ سوره مریم می‌فرماید: «فَحَمَلَتْهُ فَانْتَبَذَتْ بِهِ مَکَانًا قَصِیًّا، فَأَجَاءَهَا الْمَخَاضُ إِلَی جِذْعِ النَّخْلَهِ قَالَتْ یَا لَیْتَنِی مِتُّ قَبْلَ هَذَا وَکُنْتُ نَسْیًا مَنْسِیًّا»(پس [مریم] به او [=عیسی] آبستن شد و با او به مکان دورافتادهای پناه جست، تا درد زایمان او را به سوی تنه درخت خرمایی کشانید گفت ای کاش پیش از این مرده بودم و یکسر فراموش شده بودم).
درباره مکان دقیق حضرت مسیح(ع) نمی‌توان حکم قطعی داد، زیرا روایات وارده در این خصوص مختلف است و نیز آیاتی از قرآن کریم که در مورد داستان حضرت عیسی(ع) سخن می‌گویند، مکان دقیق آن را تعیین نکرده‌اند و در این آیات تنها به این نکته اشاره شده که حضرت مریم(س)، آن حضرت را در مکان دوری به دنیا آورد و هنگام درد زایمان به تنه نخل خرمایی پناه برد. بدون تعیین مکان آن نخل و نیز مکان دقیق وضع حمل.
خداوند عزوجل در آیات ۱۶ تا ۲۵ سوره مریم نیز می‌فرماید:«وَاذْکُرْ فِی الْکِتَابِ مَرْیَمَ إِذِ انْتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِهَا مَکَانًا شَرْقِیًّا﴿۱۶﴾ و در این کتاب از مریم یاد کن آنگاه که از کسان خود در مکانی شرقی به کناری شتافت(۱۶) فَاتَّخَذَتْ مِنْ دُونِهِمْ حِجَابًا فَأَرْسَلْنَا إِلَیْهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِیًّا﴿۱۷﴾ و در برابر آنان پردهای بر خود گرفت پس روح خود را به سوی او فرستادیم تا به [شکل] بشری خوشاندام بر او نمایان شد(۱۷) قَالَتْ إِنِّی أَعُوذُ بِالرَّحْمَنِ مِنْکَ إِنْ کُنْتَ تَقِیًّا﴿۱۸﴾ [مریم] گفت اگر پرهیزگاری من از تو به خدای رحمان پناه می‌برم(۱۸) قَالَ إِنَّمَا أَنَا رَسُولُ رَبِّکِ لِأَهَبَ لَکِ غُلَامًا زَکِیًّا﴿۱۹﴾ گفت من فقط فرستاده پروردگار توام برای اینکه به تو پسری پاکیزه ببخشم(۱۹) قَالَتْ أَنَّی یَکُونُ لِی غُلَامٌ وَلَمْ یَمْسَسْنِی بَشَرٌ وَلَمْ أَکُ بَغِیًّا﴿۲۰﴾ گفت چگونه مرا پسری باشد با آنکه دست بشری به من نرسیده و بدکار نبودهام(۲۰) قَالَ کَذَلِکِ قَالَ رَبُّکِ هُوَ عَلَیَّ هَیِّنٌ وَلِنَجْعَلَهُ آیَهً لِلنَّاسِ وَرَحْمَهً مِنَّا وَکَانَ أَمْرًا مَقْضِیًّا﴿۲۱﴾ گفت [فرمان] چنین است پروردگار تو گفته که آن بر من آسان است و تا او را نشانهای برای مردم و رحمتی از جانب خویش قرار دهیم و [این] دستوری قطعی بود(۲۱) فَحَمَلَتْهُ فَانْتَبَذَتْ بِهِ مَکَانًا قَصِیًّا﴿۲۲﴾ پس [مریم] به او [=عیسی] آبستن شد و با او به مکان دورافتادهای پناه جست(۲۲) فَأَجَاءَهَا الْمَخَاضُ إِلَی جِذْعِ النَّخْلَهِ قَالَتْ یَا لَیْتَنِی مِتُّ قَبْلَ هَذَا وَکُنْتُ نَسْیًا مَنْسِیًّا﴿۲۳﴾ تا درد زایمان او را به سوی تنه درخت خرمایی کشانید گفت ای کاش پیش از این مرده بودم و یکسر فراموش شده بودم(۲۳)فَنَادَاهَا مِنْ تَحْتِهَا أَلَّا تَحْزَنِی قَدْ جَعَلَ رَبُّکِ تَحْتَکِ سَرِیًّا﴿۲۴﴾ پس از زیر [پای] او [فرشته] وی را ندا داد که غم مدار پروردگارت زیر [پای] تو چشمه آبی پدید آورده است (۲۴) وَهُزِّی إِلَیْکِ بِجِذْعِ النَّخْلَهِ تُسَاقِطْ عَلَیْکِ رُطَبًا جَنِیًّا﴿۲۵﴾ و تنه درخت خرما را به طرف خود [بگیر و] بتکان بر تو خرمای تازه می‌ریزد».(۲۵)
مکان ولادت حضرت عیسی(ع) در روایات شیعی
روایت نخست:حضرت عیسی(ع) دربیت لحممتولد شد: از «هشام بن سالم» به نقل از ابی عبدالله یعنی(امام جعفر بن محمد صادق(ع))روایت شده که رسول اکرم(ص) در خلال سخنان خود در وصف معراج بیان داشتند: جبرئیل به من گفت فرود آی و نماز به‌پا دار. من نیز همان کار را انجام دادم». سپس جبرئیل گفت: «أَ تَدْرِی أَیْنَ صَلَّیْتَ ؟»(آیا می‌دانی در کجا نماز خواندی؟) پاسخ دادم: نه. جبرئیل گفت: «صَلَّیْتَ فِی بَیْتِ لَحْمٍ، وَ بَیْتُ لَحْمٍ بِنَاحِیَهِ بَیْتِ‌الْمَقْدِسِ حَیْثُ وُلِدَ عِیسَی ابْنُ مَرْیَمَ(علیه السلام)»(در بیت لحم نماز خواندی و بیت لحم در ناحیه بیت‌المقدس واقع است جایی که عیسی مسیح(ع) متولد شد)(بحارالأنوار: ۱۴/ ۲۰۸).
روایت دوم:مریم(س)، حضرت عیسی را درکربلا و در محل مقبره امام حسین(ع)به دنیا آورد، از ابی‌حمزه ثمالی روایت شده که امام سجاد(ع) در تفسیر آیه ۲۲ سوره مریم «فَحَمَلَتْهُ فَانْتَبَذَتْ بِهِ مَکَانًا قَصِیًّا» بیان داشت: حضرت مریم(س) از دمشق خارج شد تا به کربلا رسید و آن حضرت را در مکانی که بعدها امام حسین(ع) در آنجا مدفون شده است، به دنیا آورد و در همان شب بازگشت.(تهذیبالأحکام: ۶ / ۷۳ و وسائلالشیعه: ۱۴ / ۵۱۷).
روایت سوم:مکان ولادت حضرت عیسی(ع) روی سنگی سفید در منطقه«براثا» بوده که هم‌اکنون محل مسجد جامع براثا است، شیخ مفیدمعروف به ابن المعلّم، فقیه و متکلم و از علمای برجسته شیعه سده ۴ هجری قمری، با استناد به گفته امام سجاد(ع) حدیث مفصلی را روایت می‌کند که براساس آن «هنگامی که امام علی(ع) از جنگ خوارج بازمی‌گشت و از سرزمین «الزوراء» بغداد گذشت و به ناحیه شرق سرزمین السواد در عراق رسید در آنجا با راهبی در کلیسایی برخورد کرد و آن دو با هم به سخن پرداختند. راهب مسیحی گفت: من در انجیل وصف تو را شنیده بودم و تو در منطقه براثا آنجا که خانه حضرت مریم(س) و سرزمین عیسی مسیح(ع) است، فرود می‌آیی. پس امیرالمومنین(ع) در آن منطقه فرود آمد و پای خود را بر زمین آن کوبید پس چشمه آب جوشانی از آن جوشید. امام(ع) گفت این چشمه حضرت مریم(س) است که برای او جوشید. سپس گفت: اینجا را به مقدار ۱۷ بازو حفر کنید. پس یاران آن حضرت آنجا را کندند و سنگی سفید در آنجا نمایان شد. امام علی(ع) گفت: بر این سنگ بود که مریم مقدس(سلام الله علیها)، حضرت عیسی(ع) را به دنیا آورد. و در این مکان نماز گزارد. سپس گفت: سرزمین براثا خانه حضرت مریم(س) است و تنها خداوند است که بر حقیقت امر آگاه است.(بحارالأنوار ج: ۱۴/ ۲۱۰)
محل ولادت حضرت عیسی(ع) به روایت مسیحیان
اگرچه هنوز در مورد محل ولادت حضرت مسیح(ع) اختلاف‌نظر وجود دارد، اما برخی بر این باورند که محل تولد حضرت عیسی(ع) در شهر «بیت لحم» در کرانه باختری رود اردن و در منطقه «ناصره» است که این محل بعدها به محل عبادت مسیحیان تبدیل شد و کلیسای «ولادت مسیح» بر آن بنا شد.
گفته می‌شود این محل هنگام تولد حضرت عیسی(ع) نیز عبادتگاه بوده است که البته با نص صریح قرآن مبنی بر عدم ولادت حضرت عیسی(ع) در عبادتگاه در تعارض است.
این کلیسا هم‌اکنون به «کلیسای مهد» یا «کلیسای محل ولادت» معروف است که معماری درونی آن به مسجدالاقصی شباهت داشته و مقدس‌ترین کلیسای مسیحیان است.
معنی بیت لحم به زبان عبری «خانه نان» است، این شهر در ۱۰ کیلومتری اورشلیم(بیت‌المقدس) کنونی و در ارتفاع ۷۵۶ متر از سطح دریا واقع است. این شهر در عهد عتیق بسیار شناخته شده بود و آن نیز به علت این که حضرت داوود(ع)، مشهورترین و مهم‌ترین پادشاه بنی‌اسرائیل در آن متولد و مکان تولد حضرت مسیح تبدیل به کلیسای تاریخی بسیار مهمی بنام کلیسای مهد شد.
این کلیسا را که امپراطور رومی کنستانتین(قسطنطنیه)در سال ۳۳۵ میلادی بنا کرد، از قدیمی‌ترین کلیساهای فلسطین و جهان به‌شمار می‌رود و مهم‌تر از این امر، مراسم و آیین‌های دینی است که از قرن ۶ میلادی یعنی زمانی که امپراطور رومی «یونستانتین» این کلیسا را به همین شکل کنونی برپا کرد، برگزار می‌شود.
امپراطور کنستانتین سه کلیسا تأسیس کرد که کلیسای مهد نخستین آنها بود و آن نیز در اوایل قرن چهارم میلادی بود یعنی زمانی که مسیحیت به‌عنوان دین رسمی امپراطوری روم اعلام شد. این اقدام امپراطوری در پاسخ به درخواست اسقف ماکاریوس که در نخستینشورای عمومی کلیسای شهر نیقه(در شمال غربی ترکیه امروزی)در سال ۳۲۵ میلادی مطرح شد، ساخته شد.
این کلیسا دربردارنده غار مشهور ولادت حضرت مسیح(ع) است که ستاره نقره‌ای در یک حفاظ مزین به سنگ مرمر نیز بر آن آویزان شده است و بر این ستاره جمله‌ای به لاتین با عنوان «Hic de Virgine Maria Jesus Christus natus est» حک شده که معنای آن «در اینجا عیسی مسیح از مریم مقدس متولد شد» و ۱۵ قندیل که نمایانگر ۱۵ گروه مسیحی است در آنجا قرار دارد.
از جمله ویژگی‌های سازه‌ای که امپراطور کنستانتین ایجاد کرد، این بود که در این ساختمان یک دهلیز ایجاد کرد که به غاری متصل می‌شود که حضرت مسیح(ع) در آن متولد شد و در آنجا آن حفاظ و ستاره نیز نگه‌داری می‌شوند. در غرب ساختمان یک بازیلیکا(کلیساهای مهم و بزرگ که شکل صلیبدارند) وجود دارد که به یک سالن بزرگ منتهی می‌شود که با ستون‌هایی احاطه شده و بر شهر بیت لحم مشرف است و از مشهورترین بناهای تاریخی که به عید کریسمس مرتبط است همین غار تولد حضرت مسیح(ع) است.
اصل این غار چیست؟ و چگونه ظاهر شد؟
در سال ۱۲۲۳ میلادی فرنسیس ایسیزی، قدیس ایتالیایی و بنیانگذار رهبانیت فرنسیسکانی و مشهورترین داعیه صلح در تاریخ تصمیم گرفت یادبود آن پسر بچه‌ای که در بیت لحم متولد شد را به جا بیاورد تا رنج و عذابی که آن پسر بچه تازه متولدشده (یسوع) متحمل شد را به‌صورت ملموس درک کند و این که چگونه او را در آخوری پست بین فضولات خر و گاو قرار دادند.
فرانسیس با معنویتی سوق داده می‌شد که می‌توان آن‌را واقع‌گرایی مسیحی نامید، یعنی همان اعتقادی که احترام لازم را به جسد می‌داد و با تفکری که به برتری افراطی روح بر بدن می‌پردازد، در تعارض است.
تفاوت واقعه تاریخی تولد حضرت عیسی(ع) در قرآن با مسیح انجیل
مکان تولد
تصویری که اناجیل به ما می‌دهند با تصویری که قرآن به ما می‌دهد متفاوت است، داستان انجیل اینگونه است که «حضرت مریم به همراه شوهر یا نامزدش یوسف نجار برای شرکت در سرشماری به جنوب فلسطین یعنی بیت لحم می‌روند؛ در بیت لحم[یکی از شهرهای ایالت ناصره در فلسطین امروزی] به‌خاطر شلوغی جایی را پیدا نمی‌کنند و مجبور می‌شوند در یک آغلی شب را به صبح برسانند که در همان شب، عیسی به دنیا می‌آید، یعنی محل تولد ایشان آغل گوسفندان و جایی بوده است که حیوانات را نگه می‌داشتند و دو نفر هم حضور داشته‌اند؛ یکی یوسف نجار و دیگری مریم؛ در حالی که قرآن محل تولد را مکان شرقی معرفی می‌کند «وَ اذْکُرْ فِی الْکِتابِ مَرْیَمَ إِذِ انْتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِها مَکاناً شَرْقِیًّا». کسی هم همراه مریم نبوده است و نگاه قرآن به مکان تولد و وقایع میلاد آن حضرت با کمال احترام و حفظ حرمت پیامبر الهی است در حالی که در انجیل تحریف شده، این وقایع به صورتی نقل شده که از ساحت مقدس انبیای الهی به دور است.
چگونگی تولد
در مورد چگونگی تولد، اختلافی بین قرآن و اناجیل وجود دارد، اناجیل می‌گویند: وقتی عیسی مسیح در آن آغل گوسفندان به دنیا آمد، فرشتگان، چوپان‌هایی را که در اطراف آن منطقه بودند، خبر کردند که بیائید در اینجا نوزاد مبارکی به دنیا آمده است و مجوسی‌هایی که از شرق به آن منطقه آمده بودند به دنبال یک ستاره که در محل تولد، طلوع کرده بود به آن منطقه رفته بودند؛ و وقتی هم که مردم به آنجا آمدند، همگان فکر می‌کردند که عیسی فرزند مریم و یوسف است و طبق گزارش اناجیل، هیچکس اطلاع نداشت که حضرت عیسی پدر ندارد.
اما از منظر اسلام اینگونه نیست و اسلام، نامی از یوسف نجار نمی‌برد و بیان می‌کند که در محل تولد حضرت عیسی فقط حضرت مریم(س) هست و وقتی که به واسطه روح‌القدس به این فرزند آبستن می‌شوند در ابتدا خیلی ناراحت می‌شوند، ولی خدا در این خصوص و برای تسلی دل حضرت مریم می‌فرماید که این امر الهی است.
همگان از تولد عیسی تعجب می‌کنند و به او تهمت می‌زنند و حضرت عیسی به‌خاطر رفع این تهمت در گهواره سخن می‌گوید و مسئله تولد عیسی به سرعت در بین بنی‌اسرائیل می‌پیچد(آیات ۲۷ تا ۳۲ سوره مبارکه مریم):
«فَأَتَتْ بِهِ قَوْمَها تَحْمِلُهُ قالُوا یا مَرْیَمُ لَقَدْ جِئْتِ شَیْئاً فَرِیًّا: پس [مریم] در حالی که او را در آغوش گرفته بود به نزد قومش آورد گفتند ای مریم به راستی کار بسیار ناپسندی مرتکب شدهای(۲۷) یا أُخْتَ هارُونَ ما کانَ أَبُوکِ امْرَأَ سَوْءٍ وَ ما کانَتْ أُمُّکِ بَغِیًّا: ای خواهر هارون پدرت مرد بدی نبود و مادرت[نیز] بدکاره نبود(۲۸) فَأَشارَتْ إِلَیْهِ قالُوا کَیْفَ نُکَلِّمُ مَنْ کانَ فِی الْمَهْدِ صَبِیًّا: [مریم] به سوی [عیسی] اشاره کرد گفتند چگونه با کسی که در گهواره [و] کودک است سخن بگوییم(۲۹) قالَ إِنِّی عَبْدُ اللَّهِ آتانِیَ الْکِتابَ وَ جَعَلَنی نَبِیًّا: [کودک] گفت منم بنده خدا به من کتاب داده و مرا پیامبر قرار داده است(۳۰) وَ جَعَلَنی مُبارَکاً أَیْنَ ما کُنْتُ وَ أَوْصانی بِالصَّلاهِ وَ الزَّکاهِ ما دُمْتُ حَیًّا: و هر جا که باشم مرا با برکت ساخته و تا زندهام به نماز و زکات سفارش کرده است(۳۱) وَ بَرًّا بِوالِدَتی وَ لَمْ یَجْعَلْنی جَبَّاراً شَقِیًّا: مرا نسبت به مادرم نیکوکار کرده و زورگو و نافرمانم نگردانیده است».(۳۲)
کریسمس
کریسمَس یا نوئل جشنی است در آیین مسیحیت که به منظور گرامیداشت زادروز حضرت مسیح(ع) برگزار می‌شود. بسیاری از اعضای کلیسای کاتولیک روم و پیروان آیین پروتستان، کریسمس را در روز۲۵دسامبر جشن گرفته و بسیاری آن را در شامگاه۲۴دسامبر نیز برگزار می‌کنند. اعضای بیشتر کلیساهای ارتودوکس در سراسر دنیا نیز روز بیست و پنجم دسامبر را به عنوان میلاد مسیح جشن می‌گیرند.
برخی از مسیحیان ارتودوکس در روسیه، اوکراین، سرزمین مقدس(ناحیه تاریخی فلسطین) و دیگر مکان‌ها، به سبب پیروی از گاه‌شماری یولیانی، جشن کریسمس را در روز۷ژانویه برپا می‌دارند. اعضای کلیسای ارامنه طبق سنت منحصر به فردی، روز میلاد و همچنین روز غسل تعمید مسیح را هم‌زمان در روز ششم ژانویه جشن می‌گیرند.
ایام دوازده روزه کریسمس با سالروز میلاد حضرت مسیح(ع) در۲۵دسامبر آغاز گشته و تا جشن خاج‌شویان در روز۶ژانویه ادامه می‌یابد. هرچند مهم‌ترین عید مذهبی در گاه‌شمار مسیحی، روز عید پاک(به عنوان روز مصلوب‌شدن و رستاخیز عیسی) است، بسیاری به‌خصوص در کشورهای ایالات متحده و کانادا، کریسمس را مهم‌ترین رویداد سالانه مسیحی محسوب می‌دارند. با وجودی که این روز، یک عید مذهبی شناخته می‌شود، از اوایل سده بیستم میلادی به بعد به طور گسترده به‌عنوان یک جشن غیر مذهبی برگزار شده و برای بیشتر مردم، این ایام فرصتی است برای دور هم جمع شدن اقوام و دوستان و هدیه دادن به هم. کریسمس با آیین‌های ویژه‌ای به‌طور مثال آراستن یک درخت کاج، برگزار شده و شخصیتی خیالی به نام بابانوئل در آن نقشی مهم دارد.
منشأ درخت کریسمس چیست؟
در کریسمس، میادین عمومی در اروپا و آمریکا به‌وسیله درخت کریسمس تزئین می‌شود و این امر نیز از یک منشأ تاریخی سرچشمه می‌گیرد. این درخت در نظر میلیون‌ها نفر از مردم جهان نمایانگر نماد مقدسی است که ملت‌های گذشته با آن تعامل داشتند. در روم مردم خانه‌ها و بالکن‌های خود را به مناسبت جشن‌های هفته آخر سال با درختان تزئین می‌کنند. در آتن جشن‌ها بر حول محور یک درخت می‌چرخد که در وسط شهر کاشته شده است (درخت جهان) و امروزه میلیون‌ها نفر از مردم در مناطق مختلف جهان به‌وسیله درخت جشن خود را برگزار می‌کنند و آن نیز ناشی از مقدس بودن و حرمتی است که این درخت در جان آنها داشت. این امر درکنار انتخاب درخت به‌عنوان نمادی برای انجام آیین‌های عیدهای کریسمس و عیدهای اول سال است و آن نیز به‌خاطر جایگاه والای درخت در نزد مردم بسیاری از بخش‌های جهان است.
تحلیل نویسنده مصری درباره کریسمس
شبکه خبری «ارم نیوز» نیز مقاله‌ای از «إمیل أمین»، نویسنده مصری درباره میلاد حضرت مسیح(ع) منتشر کرده که در آن آمده است: در کریسمس، میادین عمومی اروپا و آمریکا به‌وسیله درخت کریسمس تزئین می‌شود و این امر نیز از یک منشأ تاریخی سرچشمه می‌گیرد. این درخت در نظر میلیون‌ها نفر از مردم جهان نمایانگر نماد مقدسی است که ملت‌های گذشته با آن تعامل داشتند.
قدیس «هیبولیتوس رومی»، نخستین کسی بود که به صراحت بیان داشت که حضرت مسیح(ع) در روز ۲۵ دسامبر متولد شده و آن را نیز در طی بیان نظراتش راجع به کتاب «دانیال نبی(ع)» که در سال ۲۰۴ میلادی نوشته شد، مطرح کرد.
برخی از مفسران کتاب مقدس، این تاریخ را به جشن بازسازی و تقدیس معبد بزرگ اورشلیم توسط «یهودا مکابی» در سال ۱۶۴ قبل از میلاد مربوط می‌دانند.
در مرحله بعد در قرن چهارم میلادی، زمانی که این عید به‌جای عید رومی معروف به «خورشید پیروز» (Sol invictus) ساختار نهایی خود را گرفت و بر این امر که تولد حضرت مسیح(ع) پیروزی نور حقانیت بر ظلمت شر و گناه است، تأکید شد.
منبع
دانا