موکب‌داران همه‌ چیز را به «حسین» می‌سپارند

به گزارش خبرنگار ردنا (ادیان‌نیوز)، راهپیمایی اربعین به روزهای اوج خود رسیده است. جمعیت زیادی از نجف به سمت کربلا در حرکتند. در حاشیه مسیر خیمه ها و حسینه‌هایی برپا شده تا شرایطی فراهم کنند که زائران بتوانند با آسایش بیشتری در این مراسم شرکت کنند.

اینجا، عمود ۳۷۵ حسینه ای برپاست که بر سردر آن نوشته شده است: «موکب و حسینیه المحسن الشهید». ده‌ها شهروند عراقی در این موکب مشغول آشپزی و پخش نذورات در بین زوار هستند. یکی از این جوانان «محمد الحداد» است. او فرزند متولی موکب است.

محمد حداد، اهل کوفه است. می‌گوید ۱۷ سال است که در کنار پدرش به پذیرایی از زائران اربعین مشغول است. او می‌گوید: پدرم در این حوزه خیلی تجربه دارد. من هرچه که او دستور بدهد باید انجام بدهم. هم آشپزی می کنم و هم برای خریدن وسائل در روز چند نوبت به نجف می روم و بر می گردم.

این جوان عراقی معتقد است اولین موکبی که در مسیر اربعین زده شده متعلق به مردم کوفه بوده است. او می گوید پدربزرگ‌های او نیز هرسال موکبداری می کرده اند و پدرش مسیر آنها را ادامه داده است. محمدحداد می‌گوید: اجدادم چادری می زدند و فقط از زائرانی که میرسیدند با چایی و کعک پذیرایی می کردند.

«کعک» شیرینی عربی است که هنوز هم در مسیر اربعین با آن از زائران پذیرایی می شود؛ اما در عمود ۳۷۵ علاوه بر چایی از زائران با انواع غذاهای دیگر نیز پذیرایی می شود. این پذیرایی از اول ماه صفر شروع شده و پایان ماه صفر ادامه دارد. محمد حداد می گوید: بعد از اربعین، شهادت حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله است. در عراق رسم است به این مناسبت از کربلا به سمت نجف پیاده روی می کنند. ما از این زائران هم پذیرایی می کنیم.

خانواده محمد حداد، هرسال با افرادی از عشیره و دوستانشان این خیمه را برپا می کنند؛ اما در طول زمان پیاده روی اربعین افرادی دیگر نیز به آنها کمک می کنند؛ حتی برخی از زائران که از ایران و یا سایر کشورهای خلیج فارس به عراق آمده‌اند نیز سعی می کنند زمانی را در پذیرایی از سایر زائران صرف کنند.

این جوان عراقی معتقد است اینجا همه چیز با «عنایت» خود امام حسین علیه السلام اداره می شود. او می‌گوید: ما در طول این یک ماه، هزینه پذیرایی را به عهده امام حسین می گذاریم. خود امام حسین این هزینه ها را فراهم می کند. خدا را شکر یک سال هم نشده که ما به خاطر نداشتن هزینه موکب را تعطیل کنیم.

آن‌ها هرسال مهمانانی دارند که شیعه نیستند؛ برخی از برادران اهل سنت عراق و برخی از ایزدی‌های شمال عراق و مسیحیان نیز در این پیاده روی شرکت می کنند. محمد حداد می گوید آنها برای «تبرک» و «زیارت» می آیند. از او پرسیدیم: اگر بخواهی این پیاده روی را برای یک غیرمسلمان توصیف کنی چه می گویی؟

او پاسخ داد: هر سال حدود ۲۵ میلیون نفر از اینجا تردد می کنند. آنها این کار را به احترام یک شخصیت تقریبا ۶۵ ساله انجام می دهد. باید چنین شخصیتی را تصور کرد و دید چنین فردی در روز عاشورا چه حالی داشته است. او در ظهر عاشورا با خانواده و عیال خود چه حسی داشت؟ برای چه این حس را داشت؟

خیمه‌های او را برای چه با آتش کشیدند؟ چرا لباس فرزندان او آتش گرفت؟ باید این تصورات را داشته باشیم و بپرسیم برای چه؟ امام فرمودند «ان کان دین محمد لم یستقم الا بقتلی یا سیوف خذینی». او خود را فدا کرد که دین حفظ شود و ما نیز این خدمت را در احترام به آن خونی که به خاطر خدا و انسانیت جاری شد انجام می دهیم.

این جوان عراقی معتقد است عشق و شور حسینی را باید در مسیر پیاده روی اربعین از نزدیک حس کرد. او می گوید: من خودم وقتی که می بینم پیرمرد و پیرزنی که توان راه رفتن ندارند با چه عشقی سعی می کنند خود را به کربلا برسانند اشک می ریزم. اینجا گاهی افرادی را می بینیم که به ظاهر نابینا هستند. من نمی خواهم آنها را نابینا بخوانم. آنها چشم ظاهر را ندارند. اما با چشم باطن این مسیر را طی می کنند.

محمد حداد مثل بسیاری از موکب‌داران این مسیر معتقد است که راهپیمایی امسال از راهپیمایی هر سال باشکوه تر است. او می گوید: دو سال بود که به خاطر کرونا برخی به زیارت نیامده بودند.

امسال شرایط فراهم شد تا ما میزبان زائران بیشتری باشیم. خیلی خیلی جمعیت زیاد است. تنها مشکلی که امسال داریم بحث تامین آب و یخ است. اینجا چند کارخانه یخ بیشتر وجود ندارد. باید دولت عراق برای این موضوع فکری بکند. البته شنیده‌ام که در تردد برخی از زائران نیز مشکلاتی وجود دارد؛ اما خب جمعیت خیلی زیاد است.

انتهای پیام/ محمدعلی خرمی مشکانی