خطرات تفکیک جنسیتی اجباری زنان توسط یهودیان ارتدکس در اسرائیل

به گزارش سرویس ترجمه ردنا (ادیان نیوز)، به نقل از Jewish News؛ “شوشانا کیتس جاسکول”، نویسنده اسرائیلی-آمریکایی که آثارش در زمینه حقوق زنان در بین یهودیان ارتدکس تمرکز دارد به تازگی در گزارشی خطرات ناشی از تفکیک جنسیتی و اجباری زنان در اسرائیل را منتشر کرده است. او می‌نویسد: پانزده سال در کانون افراطی‌گرایی مذهبی یهودیان ارتدکس زندگی و از سال ۲۰۱۳ به‌طور مرتب مشاهدات خود را ثبت کرده است. در برخی از میدان‌ها بر افراط‌گرایان پیروز شده اما در حال باخت جنگ هست.

وی می‌نویسد:”وقتی نوشتن را آغاز کردم به من گفتند فقط چند تا دیوانه هست که کارشان فراتر از منطقه کوچک زندگی‌شان گسترش نخواهد یافت و اگر ما آن‌ها را رها کنیم، آن‌ها نیز دست از سر ما بر خواهد داشت.”

امروز اما بعد از ده سال باکمال تعجب باید بگویم تمام آن گفته‌ها غلط از آب درآمده است.

تنها در هفته‌های گذشته، خشونت علیه سربازان، زنان و کودکان به حدی افزایش‌یافته که اگر اقدامی صورت نگیرد ممکن است وضعیت در آینده به زخم زنی و حتی بدتر از آن تبدیل شود. به سربازان طعنه زده‌شده آن‌ها را “نازی” صدا می‌کنند و حتی از سوی اوباش که از روی ناچاری با غریبه‌ها و بیگانگان زندگی می‌کنند مورد تعقیب قرار می‌گیرند. زنان و دختران مورد آزار و اذیت قرارگرفته مجبور می‌شوند در صندلی‌های عقب اتوبوس بنشینند. در سال ۲۰۱۳ زمانی که دختر خودم مجبور شد در صندلی عقب اتوبوس بنشیند، نوشتن در این مورد را آغاز کردم اما در همان زمان به گفتند دارم تلاش بزرگی برای هیچ‌چیز انجام می‌دهم.

مردان بالغ، دختران به‌ویژه دختران مذهبی را به بهانه بی‌توجهی به حیا و پسران را به بهانه داشتن تلفن‌های هوشمند تهدید می‌کنند و این داستان همچنان ادامه دارد.

برخی مدعی‌اند این‌یک جنگ مذهبی ست اما ما می‌گوییم این‌یک جنگ بر سر تصرف قلمرو بیشتر است که در آن افراط‌گرایان روزبه‌روز بر آزادی‌های مذهبی و عدالت چیره می‌شوند و کسی نیست جلو آن‌ها را بگیرد.

اجرای تفکیک جنسیتی، تاکتیک شماره یک افراط‌گرایان بوده است. افراط‌گرایان به اعمال خودرنگ و لعات آزادی دینی زده حساسیت‌های فرهنگی را مطرح می‌کنند و خواستار احترام به این روش زندگی خود هستند. این‌یک درخواست طنزآلود است چراکه انتظار دارند احترام به مسیر دلخواه آن‌ها هدایت شود.

اینکه احزاب مذهبی خواستار تغییر قانون اسرائیل به‌منظور عملی ساختن اجباری تفکیک جنسیتی در فضای عمومی و رویدادهایی که با بودجه عمومی برگزاری می‌شود، هستند نمی‌تواند درخواست بی‌خطری برای احترام باشد. نیاز به تغییر چیزی نیست و مردم درصورتی‌که بخواهند تفکیک در نشستن را از پیش رعایت کرده‌اند. تفکیک قبلاً اجراشده و نیازی به جبر و زور نیست. پرسش اینجاست که چرا تفکیک یک نگرانی بزرگ به شمار می‌رود؟ در پاسخ باید گفت هر جا و هرزمانی که زنان به‌اجبار تفکیک‌شده‌اند، موقعیت‌های پایین‌تری به آن‌ها داده‌شده است.

در اتوبوس‌ها که تفکیک به‌صورت غیرقانونی اجرا می‌شود زنان همواره مجبور بوده‌اند در صندلی‌های عقب بنشینند و داشتن کالسکه، کودک، حالت تهوع و حتی عدم تمایل آن‌ها به نشستن در صندلی عقب هرگز موردتوجه نبوده است. در کنسرت‌هایی که تفکیک صورت گرفته زنان علی‌رغم پرداخت پول برابر اغلب مجبور می‌شوند در صندلی‌های عقب سالن یا صندلی بی‌کیفیت و سفت و سختی که در فضای باز قرارگرفته‌اند بنشینند.

در دانشگاه‌هایی که تفکیک اجراشده اساتید زن معمولاً شغل خود را از دست می‌دهند چراکه اساتید مرد می‌توانند به دانشجویان مذکر و مؤنث درس بدهند اما اساتید زن اجازه این کار را ندارند و تنها باید به دانشجویان دختر درس بدهند.

حتی در دیوار غربی (دیوار ندبه که محل معروف عبادت یهودیان است) نیز تفکیکی اجباری به ضرر زنان بوده است: تنها یک‌پنجم فضا در اختیار زنان گذاشته‌شده است و مردان فضایی به‌مراتب بیشتر و اتاق‌های درونی بزرگ‌تر در اختیاردارند و البته بازدیدکنندگان مرد کمتری این نابرابری را توجیه می‌کنند.

در گورستان تاریخی تزفات نیز راه‌پله‌ای ساخته‌شده که مردان را مستقیماً به قبور شخصیت‌های برجسته مذهبی هدایت می‌کند جائیکه مردان حتی می‌توانند سجده کنند. این در حالی ست که زنان مجبورند به دیوار پشت قبور بروند و به‌طور کامل تفکیک شوند.

در مکان‌های غیرمذهبی مثل اجلاس‌های پزشکی، مراسمات و بیمارستان‌ها که تفکیک اجراشده زنان متخصص مجبورند پشت پرده بنشینند و اجازه صحبت ندارند.

نبود نماینده زن همواره سبب آسیب شده است. هر دو حزب سیاسی “چاردی”(احزاب سنتی) اسرائیل زنان را در لیست خود قرار نمی‌دهند و این می‌تواند پیامدهای ناگواری به دنبال داشته باشد. مردان اولترا-ارتدوکس(فوق ارتدوکس) به‌طور میانگین شانزده صندلی برابر با ده درصد مجلس اسرائیل را در اختیاردارند.

مردان می‌توانند نیازمندی‌های زنان را بازگو کنند اما در اسرائیل مردان قادر به این کار نیستند چون در کمیته‌های خشونت‌های خانوادگی یا کمیته‌های سلامت زنان شرکت نمی‌کنند. این امر سبب شده زنان به‌طور وحشتناکی نتوانند خواسته‌های خود را بازگو کنند و بودجه لازم برای رفع خواسته‌ها و نیازمندی‌های خود را جذب نمایند.

رسانه‌ها و بیشتر مدارس چاردی به موضوعات این‌چنینی نمی‌پردازند و زنان چاردی(سنتی و مذهبی) از خطرات مرتبط با سلامتی خود و مکان‌هایی که برای دریافت کمک باید مراجعه کنند اطلاعی ندارند. به‌طور مثال، غربالگری سرطان سینه در سال ۲۰۱۸ نزدیک به سی درصد مربوط به زنان هاردی(سنتی-مذهبی) بود، زنانی که به‌واسطه بیماری‌هایی از دنیا می‌رفتند که از آن خبر نداشتند. برای تغییر این رویه به یک کمپاین(مبارزه) داخلی از سوی فعالین زن نیاز است.

تفکیک اجباری خطرناک است. من یک زن مذهبی‌ام و در اسرائیل زندگی می‌کنم. افراط‌گرایان اوضاع شهرم را وخیم ساخته‌اند. به‌خوبی می‌دانم وقتی زنان از پروسه‌های مهم تصمیم‌گیری کنار گذاشته شوند، خطرناک است.

خبر اصلی «خطرات ناشی از تفکیک جنسیتی و اجباری زنان توسط یهودیان ارتدکس در اسرائیل» را اینجا ببینید.