چکیده:
جنبش امل و حزبالله لبنان از میانههای دهه۱۹۸۰م تاکنون دو تجربه متفاوت از حیات مشترک را تجربه کردهاند: نخست، در دهه۱۹۸۰م خشونتبارترین شکل مناسبات را تجربه کردند. اما از اوایل دهه۱۹۹۰م به این سو، طرفین به سوی همگرایی گام برداشتهاند.
در این میان، عوامل مختلفی همچون عوامل شناختی و محیطی در همگرایی دو طرف نقش داشته است. عوامل برآمده از محیط منطقهای و بینالمللی، از جمله مهمترین دلایل همگرایی ایشان به حساب میآید. مواردی چون تلاشهای مشترک ایران و سوریه، حملات مکرر اسرائیل به لبنان، حوادث یازدهم سپتامبر و لشکرکشی امریکا به منطقه و در نهایت، توطئههای پی در پی از سال ۲۰۰۴م تاکنون، علیه حکومت سوریه بهعنوان متحد راهبردی طرفین، از این دستهاند.
کلیدواژه : جنبش امل، حزبالله، همگرایی، روابط، سوریه، ایران.