جایگاه عبادت در قرآن و عهد عتیق
نویسندگان: سکینه شیاسی ارانی/ احمدرضا مفتاح
چکیده:
«عبادت» تسلیم و خضوع در برابر معبود، همراه با اعتقاد به الوهیت اوست. عبادت انجام خواسته‌های خداوند است. درواقع، اطاعت و فرمانبرداری از خداوند قادر مطلق و ستایش و سپاس از اوست که به اراده خویش، نعمت‌هایش را به انسان عطا نموده است. در دین یهود نیز عبادت اطاعت از خداوند در تمام اوامر و بندگی ایشان است. عبادت در اسلام و یهودیت، گستره‌ای وسیع دارد و صرفاً شامل عباداتی همچون نماز، روزه و… نمی‌شود، بلکه هر کاری که انسان با نیّت الهی و برای رضایت خداوند انجام دهد، عبادت محسوب می‌شود.
عبادت در قرآن و عهد عتیق، به‌عنوان عهد و پیمان خداوند با بندگان بیان شده است. توحید عبادی، اصلی‌ترین آموزه‌های پیامبران الهی و رهانیدن انسان از پرستش غیرخداست. عبادت، صراط مستقیم الهی است. «عبادت» مأموریت انسان است و همه موجودات جهان خداوند را تسبیح می‌کنند. عبادت در قرآن و عهد عتیق از جایگاه خاصی برخوردار است و از مهم‌ترین مسائل زندگی انسان به‌شمار می‌رود.
کلیدواژه: عبادت، اطاعت، قرآن، عهد عتیق.
جایگاه عبادت در قرآن و عهد عتیق