معرفی امارت اسلامی طالبان از زبان سران آن
یکی اراده ایران برای حمله به افغانستان و دیگری تعرض پاکستان به مرز دیورند.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، از جمله مشکلات اصلی جریان طالبان این است که درباره تفکرات آن متونی که توسط اندیشمندان خود آنان نوشته شده باشد کمتر در دسترس است. از این رو کتاب «امارت اسلامی به ما چه داده است؟» که سال گذشته توسط خودشان به چاپ رسیده و حاوی مقالاتی از چهره های موثر کنونی این جریان است حائز اهمیت است. از همین رو برای آشنایی بیشتر اهل تامل، گزارشی از آن را تهیه و تقدیم می کنیم.
کتاب شامل مجموعه مقالات است. همه مقالات به ابعادی از جریان طالبان اشاره دارند. برخی چون استاد عبدالرحیم ثاقب یا قاری سعید زرمتی به دوره شکل گیری آن و زمینه های روی کار آمدن در دور اول اشاره کرده اند.
از آنجا که بنا دارم به باورهای کنونی این جریان بپردازم از مسائل تاریخی می گذرم. اجمال مباحث تاریخی بر آسیب شناسی دوره پس از جهاد با شوروی و درگیری های خونین مجاهدین با هم و نیز خیانت های دوره اشغال آمریکا متمرکز است.
همچنین درباره دور قبل حاکمیت طالبان، از طرح انتقادات درونی پرهیز شده و عمدتا بر سه اصل برقراری امنیت، اجرای شریعت و پیگیری عدالت و نهایتا حفظ تمامیت ارضی و استقلال تاکید شده است.
درباره حفظ تمامیت ارضی هم تاکید بر این است که ما هیچ تهدیدی علیه همسایگان نکرده ایم و تعرضی از سمت آنان را هم قبول نمی کنیم. دو مثال جالب توجه در این رابطه ذکر شده است.
یکی اراده ایران برای حمله به افغانستان و دیگری تعرض پاکستان به مرز دیورند.
عتیق الله عزیزی در مقاله «امارت اسلامی تمامیت ارضی کشور را چگونه تامین کرد؟» ادبیات تندی نسبت به پاکستان دارد. وی اشاره می کند که پاکستانی ها در منطقه ننگرهار وارد خاک ما شده بودند که بلافاصله هیئتی به آنجا رفت. آنها مهلت خواستند ولی ما اعلام کردیم تا عقب نروید اینجا را ترک نمی کنیم.
در ادامه آورده است : «از سوی مقامات پاکسـتانی خبـر رسـید کـه مـا نگرانـی شـما را دور می سـازیم، امـا اگـر شـما ایـن موضـوع را شـکل رسـمی بدهیـد و ایـن تجاوز را با مطبوعات شریک ساخته، حل آن را نیز بیان بکنیـد، ایـن کـار برای آینده نیز مفید خواهد بود.
هیئت امارت اسلامی گفت: زمانی که شما قصـد تجـاوز کردیـد، چـرا مطبوعات را در جریان نگذاشتید، که حال خبر مـی کنیـد؟ همـان بـود کـه هرگاه مشکل حل شد و پاکستانی ها به سـنگرهای خـود برگشـتند، هیئـت امارت اسلامی منطقه را ترک کرد. اما متاسفانه، در رژیم های اجیر حامـد کرزی و اشرف غنی، پاکستانی ها ده کیلومتر از نقطه صـفری پـیش آمدنـد و ساحه وسیعی را صاحب شدند.»
درباره ایران گفته شده که قتل دیپلمات های ایرانی مشکوک بود و ما بلافاصله به ایران اطمینان دادیم که با خاطیان برخورد قاطع خواهیم کرد ولی ایران قصد حمله داشت که ما هم فورا آماده دفاع شدیم ولی نهایتا با تدبیر داهیانه رهبری ایران به جنگ دو همسایه منجر نشد.
نعیم الحق حقانی که اینک مسئول اطلاعات و فرهنگ شهر هرات است معتقد است چون امارت یک جریان دینی و مذهبی است از تعصبات قومیتی به دور است لذا اینک مجاهدانی از اقصی نقاط کشور در این جریان عضو هستند و در کنار هم برای استقلال جنگیده اند.
مقاله پایانی این کتابچه که به قلم ابوظهیر مولوی شمس الدین منصور، مدیر مجله شهامت در امارت نوشته شده حاوی نکات مهمی در باب هویت امروزین این حرکت است.
وی پس از اشاره به مساله محوری وحدت ملت به لزوم تبعیت از رهبری و نیز اهمیت مبارزه با پیرایه های فکری جوانان تاکید می کند.
آنچه مهم است اینکه وی تاکید می کند در راه اعتلای کشور و حق استقلال و تامین امنیت و نیازهای اقتصادی باید از علم روز بهره برد و از ابزارهای مدرن استفاده کرد.
«مولانا شبیر احمد عثمانی – رحمه الله- در حاشیه ای کـه بـر ترجمـه استاد خود شیخ الهند مولانا محمود الحسن دیوبندی – رحمه الله – نوشـته است، در تفسیر این آیت می نویسد : معنای توکـل نمـودن بـر خـدا ایـن نیسـت کـه اسـباب ضـروری و مشـروع تـرک شـود، بلکـه بـر مسلمانان فرض است کـه حتـی الوسـع وسـایل جهـاد را فـراهم نماینـد.»
این نکته نیز در باب روابط جهانی آنان و همچنین نوع عکس العمل در قبال مسائل سایر مسلمین قابل توجه است :
«امارت اسلامی بایـد بـه روابـط سیاسـی، دفـاعی، اقتصـادی و تعلیمـی خود با جهان بسـیار متوجـه باشـد، پـالن هـای را بـرای اسـتفاده درسـت از تجارب جهان و علوم ساینسی و صنعتی آن ها به راه بیاندازد، نقش عمـده ای را برای وحدت و یکپارچگی مسلمان ها ایفا نماید و طرح ایجاد بـازار مشترک تجارتی، ارتش مشترک و پـول مشـترک را بـه کشـورهای اسلامی را پیشنهاد کند.
فعال داشتن سازمان اسلامی و یا فـرم مـؤثر دیگـری بـه هـدف ابـراز موقف مشـترک مسـلمان هـا در قضـایای جهـانی، از ضـروریات مبـرم ایـن زمان است. تا در هر جایی که مسلمان ها مورد ألم و شکنجه قرار دارند، تلاش های مثمر برای نجات آن ها صورت بگیرد.»
وی در یک جمع بندی سه نگاه به غرب را در میان مسلمانان مطرح می کند. «عده ای آن را الگو و ملجأ خود می دانند که ما آن را اشتباه می دانیم. عده ای هرچه متعلق بدان باشد را رد می کنند که ما این را هم قبول نداریم و معتقدیم باید از دستاوردهای علمی و تکنیکی آنها برای قدرت یافتن استفاده کرد.»
وی ضمن اشاره به اهمیت رسانه، تاکید می کند که امروز فقط جاهلان از میزان تاثیر این ابزارها غافل اند و یهودی ها بیش از بقیه بدان همت داشته اند: «کشورها و اقوامی که اهمیت میدیا را درک کـرده انـد، اگرچـه از نگـاه نفوس کم اند، اما امروز بر جهان حاکم هستند. مثـال روشـن ایـن واقعیـت یهود اسـت. یهـود از نگـاه جمعیـت از مسـلمانان، مسـیحیان، هنـدوها و بودایی ها بسیار کم هستند، اما رسوخ و نفـوذ شـان بـیشتر از ادیـان بـزرگ جهان است. اگرچه برتری یهود اسباب و عوامل زیـادی دارد. امـا یکـی از اسباب عمده اینست که میدیای جهان در دست آن هاسـت.»