گریه و عزاداری بر امام حسین (ع)، نه تنها بعد از شهادت ایشان بلکه حتی قبل از شهادت آن حضرت در روایات اهل بیت (ع)به فروانی نقل شده است، که این مسئله نه تنها نشانه ی رایج بودن فرهنگ عزاداری در بین اهل بیت (ع)می باشد بلکه از اهمیت گریه و عزاداری برای امام حسین (ع) حکایت دارد.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، در ادامه روایات وارد بر گریه پیامبر اسلام (ص) بر نحوه شهادت امام حسین (ع) جمعآوری شده است:
گریه حضرت رسول اکرم (ص) هنگام بیان چگونگی شهادت اباعبدلله
هر گاه حضرت حسین بن على (ع)م بر پیامبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله داخل مىشدند حضرت او را به خود مىچسباندند و سپس به امیر المؤمنین (ع) مىفرمودند: او را نگاه دار و پس از آن او را بوسیده و مىگریستند. حسین علیه السّالم عرض مىکرد: اى پدر چرا گریه مىکنى؟ رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم مىفرمود: فرزندم جاهاى شمشیر را بوسیده و مى گریم. حسین علیه السّالم عرضه مىداشت: اى پدر من کشته خواهم شد؟ رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله مىفرمود: بلى به خدا قسم تو و پدرت و برادرت جملگى کشته خواهید شد.
عرض مى نمود: پدر، قبور ما از هم متفرق و پراکنده مىباشد؟ رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله مىفرمود: بلى پسرم. عرضه داشت: از امت شما چه کسانى به زیارت ما مىآیند؟ رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله مىفرمود: من و پدرت و برادرت و تو را زیارت نخواهد نمود مگر راست گویان امتم
گریه حضرت رسول اکرم (ص) و حضرت زهراء برامام حسین (ع)
حضرت فاطمه (س) بر رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم داخل شده در حالى که چشمان آن جناب اشک بار بود. حضرت فاطمه (س)علیها از آن جناب پرسیدند: شما را چه مى شود؟ رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم فرمودند: جبرئیل (ع) به من خبر داده که امّتم به زودی حسین را مىکشند. پس فاطمه (ع)به جزع آمده رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم که حال را مشاهده نمودند به آن حضرت خبر دادند که یکى از فرزندان این مولود مالک امور گشته و انتقام از قاتلین خواهد گرفت. در این هنگام ایشان حضرت زهرا (س) آرام گرفت.
گریه حضرت رسول اکرم (ص) هنگام خبر دادن از شهادت پنج تن ال عبا
على بن ابى طالب فرمود در این میان که من و فاطمه و حسن و حسین نزد رسول خدا (ص) بودیم آن حضرت بما رو کرد و گریست من گفتم چرا گریه کنید یا رسول اللَّه؟ فرمود میگریم براى آنچه با شما عمل مىشود، گفتم آن چه باشد یا رسول اللَّه؟ فرمود گریه کنم از ضربتى که بر فرق تو زنند و از سیلى که بر گونه فاطمه زنند و از نیزهاى که بر ران حسن زنند و زهرى که باو نوشانند و از قتل حسین(ع) فرمود:همه اهل بیت گریستند؛ امیر مؤمنان می فرماید: گفتم یا رسول اللَّه خدا ما را نیافریده جز براى بلا، فرمود مژده گیر اى على که خداى عز و جل با من عهد کرده که جز مؤمن تو را دوست ندارد و جز منافق با تو دشمنی نمی کند.

نقل گریه حضرت رسول اکرم بر امام حسین (ع)از زبان امام صادق (ع)
امام صادق (ع) فرمود: پیغمبر در خانه ام سلمه بود و باو سفارش کرد کسى نزد او نیاید امام حسین (ع) که در آن زمان خردسال بود، آمد و نتوانست مانع او شود و وی بر پیامبر وارد شد؛ حضرت ام سلمه دنبالش رفت؛ حسین روى سینه پیغمبر بود و پیغمبر گریه میکرد و چیزى را در دست خود زیر و رو میکرد پیغمبر فرمود اى ام سلمه این جبرئیل است که به من خبر می دهد که حسین کشته مىشود و این خاکى است که روى آن کشته شود آن را نزد خود نگهدار و وقتی خون شد حبیبم حسین کشته شده است، ام سلمه عرضه داشت یا رسول اللَّه از خدا بخواه که این مساله را از او دفع کند، فرمود خواستم و خدا فرمود او را درجه اى باشد که احدى از مخلوقات بدان نرسیده و او را شیعیانى است که شفاعت کنند و پذیرفته شود و به راستى مهدى از فرزندان او است خوشا بر کسى که از دوستداران حسین باشد و همانا شیعیانش روز قیامت کام یابند.
از مقاله جستاری پیرامون عزاداری معصومان (ع) برای امام حسین(ع)/امالی شیخ صدوق