زرتشتیان ایران به گزارش خبرگزاری فرانسه

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، سیمین، راهنمای تور پذیرایی از بازدیدکنندگان آتشکده زرتشتیان ایران در استان یزد در ایران، می‌گوید: این آتش که مقدس و معطر می‌دانند، در یک جام بزرگ برنزی نگهداری می‌شود، «بیش از ۱۵۰۰ سال است که می‌سوزد».

قدمت دین زرتشتی به ۳۵۰۰ سال قبل بازمی‌گردد، اما قرن‌ها مخاطرات مختلف از تعداد آن کاسته شده است و دنیای مدرن که به سرعت در حال تغییر است، آن را در تقلا برای سازگاری قرار داده است. این دین که توسط زرتشت پیامبر تأسیس شد، تا زمان ظهور اسلام با فتوحات اعراب در قرن هفتم، دین غالب امپراتوری ایران باستان بود. امروزه جمعیت زرتشتیان حدود ۲۰۰هزار نفر تخمین زده می‌شود که عمدتاً در ایران و هند زندگی می‌کنند. آن‌ها آتش را به عنوان عالی‌ترین شکل پاکی ارج می‌نهند.

اینجا در یزد فقط مؤبدان زرتشتی مجاز به حضور در «آتشگاه» که مقدس می‌دانند، هستند و صورت خود را می‌پوشانند تا بخار و نفس این آتش را آلوده نکنند، زیرا در طول روز به نوبت می‌توانند شعله را روشن نگه دارند. بازدیدکنندگان فقط می‌توانند از پشت شیشه‌های رنگی این مراسم را مشاهده کنند.

در ایران، رهبران زرتشتی می‌گویند که این جامعه امروزه حدود ۵۰هزار عضو دارد. آخرین سرشماری ملی که در سال ۲۰۱۶ میلادی انجام گرفت، تعداد آن‌ها را حدود ۲۴هزار نفر اعلام کرد.

بهرام دمهری، یک مؤمن ۷۶ ساله یزدی می‌گوید: «مذهب ما هنوز در تاریخ جهان جایگاهی دارد و به حیات خود ادامه خواهد داد».

او به خبرگزاری فرانسه گفت: جوهر دین زرتشتی، مانند سایر ادیان، مبتنی بر توحید، نبوت، اعتقاد به زندگی پس از مرگ و خیرخواهی است. زرتشتیان بر این باورند که «پندار نیک، گفتار نیک، کردار نیک» کلید شادی و معنویت است. آنها معتقدند مسیحی به نام ساوشیانت روزی باز خواهد گشت و جهان را با مبارزه با اشتباهات نجات خواهد داد.

تهران زرتشتیان را به عنوان یک اقلیت دینی به رسمیت می‌شناسد و به آنها آزادی عبادت و نمایندگی در مجلس را می دهد که همچنین کرسی هایی را برای سایر اقلیت‌های دینی و مذهبی ایران از جمله ارامنه، آشوریان، کلدانی‌ها، اهل سنت و یهودیان در نظر گرفته است.

طی سالیان متمادی برخی از آیین‌های زرتشتی از بین رفتند زیرا پیروان مجبور شدند با احتیاط مناسک خود را انجام دهند. مراسم تشییع جنازه معروف به «دخمه» از اواخر دهه ۱۹۶۰ به دلایل بهداشتی در ایران ممنوع شد. این شامل افشای اجساد مرده در بالای سکوی معروف به “برج سکوت” است تا توسط پرندگان لاشخور بلعیده شود. در عوض، زرتشتیان ایران ترجیح داده‌اند که درگذشتگان خود را در گورستان‌ها بگذارند.