مشرکی در خانواده پیامبر؛ تاریخ اسلام از زاویه جامعه‌شناسی| یادداشتی از محمد پناه زاده
معرفی کتب ادیانی در حوزه علوم اجتماعی و دین 1؛
ای کاش میشد تمام تاریخ را به دور از هیجانات و افراط و تفریط ها با نیم نگاهی به شرایط دوران از نو نوشت که هم قابل فهم باشد هم بتوانیم از آن بهره مند شویم. کتاب «مشرکی در خانواده پیامبر» که از قضا مربوط به تاریخ صدر اسلام است، به قلم حسن محدثی و بیژن عبدالکریمی، بسیار جذاب و خواندنی است.
ردنا (ادیان نیوز)- یادداشتی از محمد پناه زاده در معرفی کتاب «مشرکی در خانواده پیامبر» تقدیم حضورتان می‌گردد:
شما اختیاردارید… آزاد هستید به «محمد ابن عبدالله» و آئین ایشان نا مؤمن باشید. می‌توان به مکتب و مذهب خاتم‌النبیین در مقام یک پیامبر هیچ‌گونه ایمان و اعتقادی نداشت، اما نمی‌توان وی را به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین سرمایه‌های انسانی در تاریخ بشر نادیده گرفت و برایش احترامی قائل نبود!
… و فاجعه‌آمیزتر از آن، اجازه داد تا در ذهن و احساس ما از روح بسیار لطیف و انسانی او تصاویری ضد بشری و خشونت‌بار نقش بندد.
یکی از جامعه‌شناسان ایرانی در سخنرانی خود گفته بود: «تاریخ و گذشته‌ای به درد خواندن میخورد که یک جامعه‌شناس یا فیلسوف آن را نوشته باشند»، پر بیراه نگفته است. «تاریخ» یکی از مهم‌ترین و اصیل‌ترین منابع معرفتی بشر است. در هیچ دوره‌ای همچون دوره جدید و روزگار کنونی، انسان از یک چنین وسعت اطلاعات و کثرت آگاهیهای تاریخی برخوردار نبوده است. درست به همین دلیل کتابِ «مشرکی در خانواده پیامبر» به زیبایی هر چه تمام توانسته تصویرسازی کند. روایتی که بیژن عبدالکریمیِ فلسفه خوانده و حسن محدثیِ جامعه‌شناس از حوادث و احوال روزگاران و تاریخ ابتدایی صدر اسلام ثبت نموده‌اند.
نه خبری از دریافت روحانی مسلک که هر اتفاقی را به خداوند نسبت می‌دهند نه برداشت تندوتیزی که تنها به دنبال زشت نشان دادن چهره اسلام هستند.
ای‌کاش میشد تمام تاریخ را به‌دوراز هیجانات و افراط‌وتفریط‌ها با نیم‌نگاهی به شرایط دوران از نو نوشت که هم قابل‌فهم باشد هم بتوانیم از آن بهره‌مند شویم.
همان‌گونه که نویسندگان کتاب نیز اشاره‌کرده‌اند، این کتاب به‌هیچ‌وجه خواهان ورود به مناقشات دینی و الهیاتی نیست!
این کتاب هرگز نمی‌خواهد احدی را به ایمان خداوند، قرآن و پیامبر یا اسلام دعوت نماید. بلکه از طریق برجسته کردن وجوهی انسانی از یک حکایت انسانی، که صرفاً داستان کوچکی از بیشمار حکایت‌های انسانی دیگر است که در تاریخ اسلام- درست همچون تاریخ همه دیگر ادیان- وجود دارد، فقط خواهان نشان دادن این حقیقت ساده است که واقعیت‌های تاریخی با آنچه عموماً در جهان غیرمسلمان-و متأسفانه حتی در جهان اسلام کنونی- در خصوص پیامبر اسلام اندیشیده می‌شود بسیار فاصله دارد.
من‌باب خلاصه: «ابوالعاص بن ربیع، همسر زینب و داماد پیامبر اسلام بود، اما تا پیش از سال دوم هجری و اسارتش در جنگ بدر و گویا حتی تا سال شش و هفتم هجری علی‌رغم رفتن به مدینه وزندگی با همسرش از مشرکان محسوب میشد و بنابراین، مؤلفان او را مشرکی در خانواده پیامبر لقب داده‌اند».
یادداشت: محمد پناه زاده