آیا آئین سیک مثل فلسفه هندو جهان را سراسر وهم می‌داند؟

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، به همت معاونت پژوهشی دانشگاه ادیان و مذاهب پنجمین کرسی علمی ترویجی زمستان ۱۴۰۲ با موضوع «نظریه‌ای در مابعدالطبیعه در آئین سیک» و با حضور و ارائه دکتر محمدمهدی علیمردی و با نقد دکتر خلیل قنبری برگزار شد.

در این نشست دکتر علیمردی آیین سیک را یکی از چهار دین بومی بزرگ هند و گفت: یکی از جوانترین ادیان هنـد، کـه عمـری حـدود پانصد ساله دارد، آیینی است به نام «سیک Sikh » کـه به پیشوایی بنیانگذارش گورو نانَـک (Nanak Guru ) در پنجاب هند به منصه ظهور رسید و با جمله «ایـک» به معنـی خـدا یکـی اسـت، بـه یگـانگی انکار خداوند تصریح و تاکیـد کـرد.

وی گفت: امـروزه ایـن آیـین بـا نهادینه ساختن خود، به عرصه مجامع بـین‌المللـی راه یافته و در شمار یکی از ادیـان زنـده در آمـده اسـت. آیین سیک برای وصف جهان هستی تعبیر مایا را به‌کار می‌برد. این در حالی است که تعبیر مایا در فلسفه‌های هندو پیش از این آیین به معنای وهم و خیال به‌کار رفته است.
عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب ادامه داد: اکنون این پرسش مطرح است که آیا آئین سیک مثل فلسفه هندو جهان را سراسر وهم می‌داند، یا مایا در این آئین معنا و مفهومی متفاوت دارد.

دکتر علیمردی با تکیه بر متن مقدس این آیین تاکید کرد: مایا در آیین سیک بسیار متفاوت با مفهومی است که در هندوئیسم به کار می‌رود. فارغ از بحث وهمی یا واقعی بودن جهان، از آنجا که این بحث متافیزیک با پاسخ به سه پرسش اصلی معرفت‌شناسانه، هستی‌شناسانه، و انسان‌شناسانه گره می‌خورد.

وی گفت: باید دریافت که پاسخ آیین سیک به این سه پرسش چیست؟ این پرسش‌ها عبارتند از: . ۱. عقل چگونه می‌تواند خدا را ادراک کند؟ (معرفت‌شناسانه). ۲. نسبت خداوند با جهان هستی چیست؟ آیا خداوند جهان را با اسباب و علل خلق کرده است یا بدون اسباب و علل؟ (هستی‌شناسانه). و ۳. انسان چگونه می‌تواند از چرخه تناسخ رهایی یابد؟ (انسان‌شناسانه).