مسیح نگفته حتماً در خانه‌ها جمع شوید!
به گزارش ادیان نیوز، آرمان رشدی یکی از کارشناسان شبکه مسیحی ست‌سون‌پارس، در برنامه “همراه با شما” گفت: مسیحیانی که در فلسطین زندگی می‌کردند، در خانه جمع می‌شدند و بعد در کنیسه‌ها عبادت یهودی را انجام می‌دادند.او ادامه داد، مسیحیان در اواخر قرن اول و آغاز قرن دوم و با جدایی یهودیت و مسیحیت بیشتر اوقات در خانه‌ها گرد هم می‌آمدند؛ اما از اواخر قرن دوم و خصوصا قرن سوم ساختمان‌هایی پیدا شده که کلیسا بوده است.
این عضو سابق کلیسای غیرقانونی جماعت ربانی در ایران، با انتقاد از کسانی که کلیسای خانگی را اصل و قانون مسیحی معرفی می‌کنند، گفت: نباید صرفا به دلیل آنکه مسیحیان در ده سال اول مسیحیت در خانه‌ها جمع می‌شدند، کلیسای خانگی قانون مسیحیت دانسته شود.
آرمان رشدی همچنین یادآور شد، با آزادی مسیحیت توسط کنستانتین، ساختمان‌هایی توسط مسیحیان ساخته شد که امروزه در باستان‌شناسی کتاب مقدس عکس‌هایی از بقایای آنها وجود دارد و این چنین نتیجه گرفت که حضرت مسیح(ع)، هیچ‌‌جا نگفته حتماً در خانه‌ها جمع شوید.
بنا بر این گزارش، از قرن بیستم تاکنون یکی از مسائلی که اختلافات و شکاف‌هایی را در مسیحیت به وجود آورده، موضوع کلیساهای خانگی و جایگاه آنها در این دین است.
به عقیده تعدادی از پیروان فرقه پروتستان، روی آوردن مسیحیان به کلیساهای خانگی در ابتدای ظهور مسیحیت به خاطر شرایط خاص آن روز بوده و پس از رفع محدویت‌ها و فشارها، مسیحیان به ساختن ساختمان‌هایی به‌عنوان کلیسا کردند.
در مقابلِ این گروه، اما شاخه‌های تندرویی مانند: جماعت ربانی و انجیلی‌ها، کلیساهای زیرزمینی و خانگی را اصل قرار داده و حتّی کلیساهای ساختمانی را فاقد سابقه در مسیحیت می‌دانند.
در این راستا، افراد قانون‌گریزی هستند که به هر شکل ممکن در صدد راه‌اندازی گروه‌های مخفی و زیرزمینی تحت عناوین کلیسای خانگی بوده و علی‌رغم غیرقانونی بودن آن در کشوری مانند: ایران، همچنان بر تشکیل آن اصرار دارند.
یکی از فرقه‌های ایجادکننده این کلیساهای غیرقانونی، فرقه جماعت ربانی بود که آشکارا به تاسیس، مدیریت، تجهیز، آموزش و تهیه ملزومات آنها می‌پرداخت.
به‌عنوان مثال “ادوارد هوسپیان مهر- ناظر وقت کلیساهای غیر قانونی جماعت ربانی-” در نامه‌نگاری با سران وقت این فرقه، از کلیساهای خانگی یاد می‌کند که در تهران و شهرستان‌ها راه‌اندازی و زیر نظر این فرقه فعالیت می‌کردند.
یکی از جزوات پرکاربرد برای آموزش تاسیس کلیساهای خانگی، جزوه‌ای به نام “شراب تازه” بوده که در شمارگان بسیار بالا توسط فرقه جماعت ربانی تکثیر و چاپ می‌شده و به عنوان آئین‌نامه و نقشه راه تشکیل آنها شناخته شده است.
“ولفگانگ سیمسون”- نویسنده آلمانی کتاب یاد شده-، معتقد است کلیسای سازمانی، ساختمانی و آشکار “سیاه‌چاله” بوده و دوران آن را تمام شده پنداشته و مسیحیت واقعی را گرد همایی‌های مذهبی نمی‌داند.
نویسنده در بخشی از این جزوه به آماری جالب اشاره دارد. بر این اساس طبق نظرسنجی که در سال ۱۹۹۰ درباره میزان علاقه‌مندی به کلیسا، از جوانان آمستردام هلند- کشوری که امروزه به عنوان مهد اسلام‌ستیزی در اروپا شناخته می‌شود-، به عمل آمده، ۹۹ درصد آنها اظهار ناخشنودی کرده و تنها یک درصد آنها جواب مثبت داده بودند!
نارضایتی‌هایی از این قبیل و گسترش روز افزون روی آوردن مردم کشورهای مسیحی‌نشین به دین مبین اسلام، دنیای غرب را به تکاپو برای رهایی از وضعیت بحرانی پیش رو، انداخته و به هر شکل ممکن حتی بهره‌گیری از روش‌های غیر انسانی- مانند: اهانت به مقدسات مسلمانان و اعمال محدودیت برای آنان- به مقابله آشکار با دین اسلام می‌پردازند.
بنا به نظری که وجه غالب کتاب “شراب تازه” را تشکیل می‌دهد، کلیسای خانگی به عنوان کلیسای سلولی شناخته شده و کلیسای ساختمانی یا جماعتی، را یک ساختار عجیب و ثمره ازدواج موش(واحد سلولی) با فیل-کلیسای همایشی یا خیلی بزرگ- معرفی می‌کند.!
به اعتقاد پشتیبانان کلیساهای خانگی، این گروهک غیرِقانونی نیازی به ستاد اجرایی یا اداری ندارد. در حقیقت کلیسای خانگی فعالیت خود را پنهان از انظار عمومی انجام می‌دهد و از طریق آن می‌توان نوعی از مظلوم‌نمایی را در جهان به راه انداخت و بهره‌برداری‌های مختلفی را از آن برد.
منبع: انجمن رهپویان هدایت