پنجمین دالایی لاما، دانشمندی بزرگ

به گزارش سرویس ترجمه ردنا (ادیان نیوز)، دالایی لاما، جایگاهی ویژه در میان مردم تبت و پیروان آیین بودا می‌باشد. آنها در طول تاریخ نقش پررنگی در این سرزمین ها داشته اند. به نوعی می‌توان گفت این افراد رهبران سیاسی و معنوی تبت بوده اند. در این مطلب با پنجمین دالایی لاما آشنا می شویم (تاریخچه دالایی لاما)

پنجمین دالایی لاما، لابسنگ گیاتسو، در سال ۱۶۱۷ در منطقه، Lhoka Chingwar Taktse که در جنوب لهاسا واقع شده است، پا به دنیای وجود گذاشت.

وقتی که سونام چوفل، خدمتکار ارشد دالایی لاما چهارم از توانایی های استثنایی پسر چونگ گیا خبرهای خوبی شنید، تصمیم گرفت او را ملاقات کند. او مقاله ها و دست نوشته هایی مربوط به دالایی لامای قبل را نشان پسربچه داد که ناگهان پسر به سرعت گفت این نوشته ها مال اوست.

سونام چوفل، فهمید که او دالایی بعدی است اما این مطلب را به دلیل اوضاع سیاسی آن زمان، مخفی نگهداشت. آب که از آسیاب افتاد، دالایی لامای پنجم به صومعه درپونگ برده و در آنجا توسط سومین پانچن لاما، لوبسانگ چوگیال، به عنوان راهب منصوب شد و به او مقام نگاوانگ لوبسانگ گیاتسو داده شد.

لابسنگ در اوضاع بهم ریخته‌ی سیاسی به رسمیت شناخته شد. با این حال شک و تردیدهایی وجود داشت که آنها را وشیرخان، رئیس قوشوت مغولان برطرف کرد.

لابسنگ در سال ۱۶۴۲، به عنوان رهبر معنوی و سیاسی تبت در تالار اصلی شیگاتسه بر تخت نشست. در سال ۱۶۴۵، رهبر معنوی تبت، با مقامات عالی گادن فودرنگ در مورد ساختن کاخ پوتالا در تپه سرخ، جایی که سی و سومین پادشاه تبت، سونگتسن گامپو، قلعه سرخ رنگی ساخته بود، جلسه ای برگزار کرد و در همان سال ساخت و ساز آغاز شد و ساخت این بنا تقریباً چهل و سه سال طول کشید تا تکمیل شود.

در سال ۱۶۴۹، سونژی، امپراطور مانچو، دالایی لاما را به پکن دعوت کرد. هنگامی که لابسنگ، به استان نینگشیا چین رسید، وزیر امپراطور و فرمانده نظامی همراه با با سه هزار سوار برای اسکورت رهبر تبت آمده بودند. او مورد استقبال گرمی قرار گرفت. شخص امپراطور از پکن سفر کرد و در محلی به نام کوتور برای عرض سلام نزد او آمد.

لابسنگ در پایتخت چین، در کاخ زرد که توسط امپراطور برای او ساخته شده بود، اقامت کرد. هنگامی که امپراطور رسماً با وی ملاقات کرد، آن دو القابی را در مدح یکدیگر، رد و بدل کردند. در سال ۱۶۵۳، دالایی لاما به تبت بازگشت.

گوشیرخان و سونام چوفل، در سال ۱۶۵۵ درگذشتند. لابسنگ، تنزین دورجی، پسر گوشیرخان را به عنوان پادشاه جدید مغول منصوب کرد و درنگ می-پا تینلی گیاتسو دوم را به سمت سونام چوفل درآورد.

هنگامی که امپراطور مانچو در سال ۱۶۶۲ درگذشت، پسرش، کانگ سی، بر تخت منچو نشست. در همان سال پانچن لاما در سن نود و یک سالگی درگذشت.

در سال ۱۶۶۵، پس از درخواست صومعه Tashilhunpo، دالایی لاما پسری از منطقه Tsang را به عنوان تناسخ و جانشین پانچن لاما فقید انتخاب کرد و نام پسر را لوبسانگ یشی گذاشت.

دالایی لاما پنجم دانشمند بزرگی بود که به زبان سانسکریت تسلط داشت. او کتاب‌های زیادی از جمله کتب شعر نوشت، همچنین دو مؤسسه آموزشی تأسیس کرد، یکی برای مقامات غیر روحانی و دیگری برای مقامات روحانی و راهبان، که در آنجا به آنها زبان مغولی، سانسکریت، طالع بینی، شعر و مدیریت، آموزش می دادند.

او مردی کم حرف بود، اما آنچه که می گفت متقاعد کننده و کامل بود. وی بر حاکمان فراتر از مرزهای تبت تأثیر گذاشت.

سرانجام لابسنگ در سال ۱۶۸۲، در سن شصت و پنج سالگی، قبل از تکمیل ساخت و ساز کاخ پوتالا درگذشت. او قبل از مرگ مسئولیت ساخت و ساز را به سانگیا گیاتسو سپرد. رهبر جدید توصیه کرد که مرگ او را تا مدتی مخفی نگه دارند.