خوش اخلاق است و خوش مشرب .
یک موبد زرتشی است و پایبند به کسب روزی حلال .
به قول خودش گاهی قرآن و سوره ی حمد و قل هو الله را هم می خواند .
دیروز بعد از مدتها همدیگر را دیدیم .
از وقتی ملبس شده بودم من را ندیده بود.
نشستیم و حدود یک ساعتی با هم گپ زدیم.
صحبت از عزاداری های ماه محرم شد .
می گفت : وقتی بچه بودیم خوب بخاطر دارم که در خانه رادیویی داشتیم لامپی که گرامافون هم داشت .
وقتی ماه محرم میشد پدرم که رییس بانک ملی در یزد بود می گفت : دست به گرامافون نزنیم و تا دو ماه محرم و صفر گرامافون تعطیل بود.
در خلال صحبت هایش جمله ی همیشگی اش را تکرار کرد .
علیرغم اینکه قبلا از امام سوم شیعیان به امام حسین علیه السلام یاد می کرد اینبار هر وقت صحبت می کرد میگفت حضرت اباعبد الله علیه السلام
گفت : ما زرتشیان هم به حضرت اباعبدالله افتخار می کنیم .
اصلا ایشان فامیل ما زرتشتیان است که چرا همسرشان را از ایران انتخاب کردند و این افتخاریست که نصیب ما ایرانیان شد .
در پایان صحبت هایش گفت : دوست دارم باهم یکبار برویم کربلا و امیدوارم خدا قسمتم کند !
با شنیدن مجدد جمله ی این موبد عزیز زرشتی یاد شعر دوستمان افتادم که شعری را برای حضرت اباعبدالله الحسین سروده بود و ایشان را ” عشق بین المللی ” خطاب کرده بود .
پی نوشت :
جدیثی از امام صادق علیه السلام دیدم که به نقل از رسول گرامی اسلام چنین فرموده بودند »
إن حب علی قُذف فی قلوب المؤمنین ، وإن حب الحسن والحسین قُذف فی قلوب الناس
محبت امیرالمومنین نشانه ی ایمان است و اما کسی که محبت حسنین ندارد ایمان که هیچ، هیچ ندارد !
و باز امام صادق علیه السلام فرمودند :
هرگاه خداوند خیری را برای بنده اش اراده کند ،محبت امام حسین را در قلبش قرار می دهد !
منبع: maddahi.net