بهائیان و نمونه‌ای از فعالیت اقتصادی آزاد در ایران
علی‌رغم اینکه بهائیان و شرکت‌ها و کارکنان بهائی بسیاری در ایران آزادانه فعالیت دارند، تشکیلات بهائیت مدعی ممنوعیت کسب و کار پیروانش در ایران شده است. «شرکت پارس آزما» نمونه‌ای از فعالیت اقتصادی آزادانه بهائیان در ایران محسوب می‌شود.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، بهائیان در مجامع بین‌المللی همواره مدعی سرکوب پیروانش در ایران بخاطر باور به بهائیت می‌شود. یکی از مصادیق ادعای سرکوب بهائیان در ایران از سوی این تشکیلات، محرومیت از کسب و کار پیروان این فرقه بخاطر پیروی از بهائیت معرفی می شود.
به عنوان نمونه «سیمین فهندژ» سخنگوی تشکیلات جهانی بهائیت، مدعی‌ست بهائیان در ایران بخاطر باور به بهائیت از کسب و کار و درآمدزایی محرومند و به همین خاطر حکومت ایران باید تحت فشار و تحریم قرار گیرد: «دولت ایران همیشه از هر بهانه‌ای برای آزار و اذیت بهائیان استفاده کرده است.»
وی با فرافکنی مدعی شده است: «طی سال‌ها حاکمیت ایران سعی کرده با دروغ‌ها و اتهامات مختلف، بهائیان را در ایران مورد هدف قرار بدهد و از هر بهانه‌ای برای سرکوب کردن بیشتر آن‌ها استفاده کند».
او پا را فراتر می‌گذارد و مدعی می‌شود: «هدف دولت ایران همیشه این بوده است که فشارها را بر بهائیان از هر طریقی بیشتر و بیشتر کند و با سلب حقوق شهروندی، مانند حق کار و تحصیل، آن‌ها را مجبور کند از دیانت خود دست بردارند…».
«…فشارهای بین‌المللی همیشه موثر بوده‌اند. تاریخ نشان می‌دهد که همیشه عدم فشارهای جهانی به دول ستمگر موجب شده است تا آن‌ها به ظلم و ستم به شهروندان ادامه دهند و حتی آن را شدیدتر هم کنند.»[۱]
نمونه‌ای از آزادی بهائیان در ایران
اما هرچند که بارها گفته شده باور به بهائیت موجب مجازات و محرومیت هیچکس در ایران نشده است؛ در این مقاله قصد داریم تا به نمونه‌ای خلاف از ادعای محرومیت بهائیان از کسب و کار (به دلایل عقیدتی) اشاره کنیم:
شرکت پارس آزما فعالیت خود را در سال ۱۳۶۸ آغاز و با کسب مجوز از وزارت صنایع و معادن، همچنین تائید وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی، اولین کارخانه بزرگ تولید انواع تجهیزات آزمایشگاهی مطابق با استانداردهای جهانی را با ظرفیت ۱۱۰۰۰ دستگاه در سال را احداث نمود. این کارخانه در استان اصفهان واقع است که یکی از شهرهای مهم تاریخی وصنعتی کشور عزیز ایران می باشد.[۲]
مدیر عامل این شرکت شخصی به نام یوسف جلیلی از پیروان و باورمندان به بهائیت است. اما جالب اینجاست که این شرکت و امثال آن که کم هم نیستند، در ایران اسلامی آزادانه با مدیریت و کارکنی از بهائیان به کسب و کار و خدمت به ایران مشغولند.
این بهائیان هیچ گاه عقاید خود را مخفی نگاه نداشته و ضمن باورمندی به بهائیت و اعلام علنی آن در صفحه‌های شخصی و حتی مسافرت به اماکن مذهبی‌شان، مجری طرح‌های تشکیلات صهیونیستی بهائیت نیستند (یا مجری بودن آن‌ها احراز نشده است).
آری؛ هرآنکس که اعلام عضویت در تشکیلات معاند و برانداز بهائیت را داشته باشد تشکیلاتی که در سال ۱۳۶۲ فعالیتش در ایران رسماً ممنوع اعلام شد [۳] و به اجرای نقشه‌های تشکیلاتی در ایران بپردازد و بر خلاف نص قانون اساسی برعلیه اسلام و انقلاب فعالیت کند؛[۴] با محدودیت هایی هم مواجه خواهد شد.
از این روست که اکثر بهائیان همچون سایر شهروندان به کسب و کار مشغولند. چرا که در غیر این صورت، اگر بنا بود هر آنکس به بهائیت باور داشته باشد از درآمدزایی محروم شود، تاکنون نسل بهائیان در ایران منقرض می‌شد![۵]
به راستی تشکیلات بهائیت با این دورغ‌های شاخ‌دار چه هدفی جز درانداختن پیروانش در ایران با حکومت دارد تا از آن به عنوان ابزار تبلیغاتی خود استفاده کرده و جامعه جهانی را با کشورمان دربیاندازد و به تحریم های غرب و سیاست فشار حداکثری علیه ایران عزیزمان مشروعیت ببخشد! آیا امروزه تشکیلات جهانی بهائیت چیزی جز مجری سیاست های نظام سلطه و محور شرارت علیه کشورمان است؟!
پی‌نوشت:
[۱]. به نقل از رسانه‌های وابسته به تشکیلات بهائیت.
[۲]. به نقل از سایت رسمی شرکت پارس آزما.
[۳]. ر.ک: زاهد زاهدانی، بهائیت در ایران، بی‌جا: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۸۱، صص ۳۱۷-۳۰۷.
[۴]. اصل چهاردهم قانون اساسی: جهانگیر منصور، قانون اساسی، تهران: نشر دوران، ۱۳۹۳ ه.ش، ص ۳۵.
[۵]. جهت مطالعه بیشتر، بنگرید به مقالات: علت اعمال محدودیت ها علیه اعضای بهائیت ؛ جرم زندانیان بهائی در ایران چیست؟!