بوداییهای افراطی مواجه هستند. اغلب آنها منازل روستایی خود را به دنبال
حملات وحشیانه بوداییهای افراطی از دست دادهاند و برای حفظ جان مجبور به
فرار از میانمار میشوند.
قاچاقچیان انسان پولهای گزافی از
خانوادهها میگیرند تا آنها را به مالزی، تایلند و بنگلادش منتقل کنند. در
بسیاری از موارد، قاچاقچیان انسان در میانه راه درخواست پول بیشتری
میکنند و به دلیل آنکه خانوادههای روهینگیا قادر به پرداخت این پول
نیستند، دختران به جای پول مجبور به ازدواج اجباری با مردان روهینگیا که
ساکن کشورهای همسایه هستند میشوند. این دختران و زنان چارهای جز پذیرش
ازدواج اجباری ندارند زیرا از یک سو خانواده آنها در میانه راه ماندهاند و
باید پولی فراهم کرد تا آنها را به مقصد رساند، و از سوی دیگر ممکن است
آنها را به بردهداران جنسی در تایلند بفروشند. به همین دلیل آنها ترجیح
میدهند تن به ازدواج اجباری دهند تا سرنوشت بدتری نصیبشان نشود.
“آمبیا
خاتو،” دختر روهینگیایی، درباره گذشته خود گفت: قاچاقچیان انسان ما را به
تایلند بردند؛ اما به دلیل آنکه پول کافی در اختیار نداشتیم، من را برای
فروش گذاشتند. یک مرد مالزیایی حاضر شد بدهی ما را به قاچاقچی انسان
بپردازد. باوجود آنکه او یک مرد مسن بود؛ اما مادرم با ازدواج اجباری ما
موافقت کرد زیرا کس دیگری را برای استمداد کمک نداشتیم.
اگر شخصی
توان مالی کافی داشته باشد میتواند چند دختر را برای آزادی از دست
قاچاقچیان انسان انتخاب کند و آنها را در ازای پرداخت پول، بخرد.
تمام این اقدامات غیرانسانی در میان سکوت سازمان و نهادهای مدعی حقوق بشر صورت میگیرد.
منبع : باشگاه خبرنگاران