آیا حادثه منا در حج سال ۹۴ نشانه ظهور است؟

به گزارش ادیان نیوز، طبق روایات اسلامی، در سال ظهور امام مهدی، پس از قیام سفیانی و شنیده شدن صیحه آسمانی در ماه رمضان، در ایام حج و ماه ذی الحجۀ، در منطقه مِنا، میان حجّاج، کشتار و قتل خونین، روی می‌دهد؛ لکن حوادث فاجعه بار حج امسال، جزو حوادث و نشانه‌های ظهور نیست. زیرا هنوز ندای آسمانی که همه جهانیان می‌شنوند، رخ نداده است. در ضمن برخی از روایات در سال ظهور، خبر از ورود لشکر سفیانی اعزامی به حجاز (عربستان) را می‌دهند که بعد از تزلزل در حاکیمت بنی فلان در حجاز، و به قصد دسترسی و قتل به امام عصر و با حمایت غربی‌ها وارد مکه و مدینه شده و بعد از قتل و کشتار شیعیان در مدینه به سمت مکه حرکت می‌کنند که به معجزه الهی دچار خسف (فرو رفتن) زمین در منطقه بیداء، در بین مکه و مدینه خواهند شد. بنابراین هنوز خبری از لشکر اعزامی سفیانی به عربستان و ورود نظامی دشمن اصلی امام عصر، به مکه و مدینه نیست و هنوز این وقایع رخ نداده است.

بسیارى از روایات از ماه ذیحجه به عنوان ماه خون و خون‏ریزى یاد کرده‌‏اند. ابى بصیر ضمن حدیثى طولانى نقل مى‏کند که از امام صادق علیه السّلام پرسیدم: و ذیحجه چطور ماهى است؟ فرمودند: ذالک شهر الدم.‏[۱] آن ماه خون (خونریزى) است.

حضرت رسول، صلّى اللّه علیه و آله، هم در این‏باره فرموده‏‌اند: و یسلب الحاج و تسفک الدماء فی ذی الحجه.[۲]

احادیث اهل سنت، از آشوبى که در میان حاجیان طى مراسم حج رخ خواهد داد، خبر می‌‏دهند که در واقع دنباله اختلافات اهالى حجاز بر سر پادشاهى آن دیار است. در کتاب الفتن ابن حماد، چنین نقل شده است:

یحج الناس معا، و یعرفون- أی یقفون بعرفات- معا على غیر إمام، فبینا هم نزول بمنى یأخذهم مثل الکلب، فتثور القبائل فیما بینها حتى تسیل- جمره- العقبه بالدماء، فیفزعون، و یلوذون بالکعبه.[۳]

مردم باهم حج می‌‏کنند (مناسک حج را به جاى می‌‏آورند) و وقوف در عرفاتشان را هم با همدیگر و بدون امام انجام می‌‏دهند. هنگامى که در منا هستند فتنه سختى برمی‌خیزد و همه قبایل بر هم می‌‏شورند. «جمره عقبه» از خون رنگین می‌‏شود. مردم وحشت‌‏زده گشته و به کعبه پناهنده می‌‏شوند.

شاید بتوان گفت، مسلمانان، در آن زمان چندان روابط صمیمانه‏‌اى باهم ندارند که بلافاصله پس از انجام مناسک حج و یا حتى پیش از اتمام آنها، طى انجام رمى جمرات در منا که بخشى از مناسک حج است، دسته‏ دسته‏ شده و شورشها شکل می‌‏گیرد. حاجیان غارت شده و اموالشان به تاراج رفته و خودشان هم کشته می‌‏شوند و پرده‏‌هاى نوامیس مردم دریده می‌‏شود.

همچنین، سهل بن حوشب از رسول مکرم صلّى اللّه علیه و آله، نقل کرده است:

سیکون فی رمضان صوت، و فی شوال معمعه، و فی ذی القعده تحارب القبائل، و علامته نهب الحج و تکون ملحمه بمنى و یکثر فیها القتل و تسیل فیها الدماء حتى تسیل دماؤهم على الجمره.[۴]

در ماه رمضان (ندای آسمانی) صدایى خواهد بود و در ماه شوال درگیرى و در ذیقعده قبایل باهم به جنگ می‌‏پردازند و نشانه آن تاراج [در] حج است. جنگى در منا به پا می‌‏شود و کشتار زیادى طى آن رخ می‌‏دهد و خون چنان جارى می‌شود که به جزیره (یا جمره) می‌‏رسد. که در ادامه، درباره این روایت، نکاتی، مطرح خواهد شد.

اما در منابع شیعه، نیز اشاراتی بر قتل و فتنه در سال ظهور، شده است. عبداللّه بن سنان نیز، از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است:

مردم چنان دچار مرگ و کشتار می‌شوند که به حرم، پناه می‌‏برند. پس [از آن‏] منادى راستگویى ندا درمی‌‏دهد که براى چه جنگ و کشتار به پا کرده‌‏اید؟ سرور شما فلانى (امام عصر) است.

آنچه که پس از حادثه تاسف بار و کشته شدن صدها نفر از حجاج مسلمان در صحرای منا، در شبکه‌های اجتماعی پخش می‌شود که حاکی از آنست که پیامبر(ص) نوید این حادثه را داده بودند و از علائم ظهور میباشد، آیا صحت دارد؟

در ادامه، به بررسی این موضوع، پرداخته خواهد شد.

متن روایت و حدیث منقول از پیامبر به این شرح است:

قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم، حول علائم قیام القائم من أهل البیت علیهم السلام: … وعلامته نهب الْحَاج وَتَکون ملحمه بمنا یکثر فِیهَا الْقَتْل وتسیل فِیهَا الدِّمَاء حَتَّی تسیل دِمَاؤُهُمْ علی الْجَمْرَه.[۶]

… و نشانه آن، گریختن حاجیان است و فاجعه‌ای که در منا رخ خواهد داد که تعداد زیادی از حجاج در آن کشته خواهند شد و خون‌های‌شان، بر مسیر جمرات روان خواهد گشت.

۱. این روایت با این مضمون، فقط در منابع حدیثی اهل سنت، ذکر شده است و در منابع شیعی، تصریحی به حادثه منا در ماه ذی الحجه سال ظهور، نشده است. تنها در روایتی از امام صادق، بدون تعیین موقعیت مکانی و زمانی، به قتل و کشتار و پناهنده شدن مردم به حرم امن الهی، اشاره شده است. که اصلا نمی توان بر مکان خاصی، تطبیق داد. اما می توان گفت، از مضمون و فحوای برخی روایات، فتنه و درگیری و حتی خونریزی، برداشت میشود. از امام صادق علیه السّلام روایت شده است:

یشمل الناس موت و قتل حتى یلجأ الناس عند ذلک إلى الحرم فینادی مناد صادق من شده القتال، فیم القتل و القتال؟ صاحبکم فلان.[۷]

مردم چنان دچار مرگ و کشتار می‌‏شوند که به حرم، پناه می‌برند. پس [از آن‏] منادى راستگویى ندا درمی‌‏دهد که براى چه جنگ و کشتار به پا کرده‌‏اید؟ سرور شما فلانى (امام عصر) است.

لکن در احادیث اهل بیت، بیشتر به اختلاف، جنگ و اضطراب در سال ظهور در کشور حجاز (عربستان) و ورود لشکر اعزامی سفیانی با حمایت غربی ها، بیشتر اشاره شده است که در اثر اختلاف خاندان حکومت بنی فلان در حجاز، ایجاد میشود.

… فَیَبْعَثُ جَیْشاً إِلَى الْمَدِینَهِ فَیَدْخُلُونَهَا فَیُسْرِفُونَ‏ فِیهَا فِی‏ الْقَتْلِ‏ وَ الْفَوَاحِشِ‏ … .[۸]

… سفیانی، لشکری را به مدینه می فرستد و در این شهر بسیار قتل و کشتار و اعمال منافی عفت و اقدامات ناشایست انجام می‌دهند … .

۲. از بررسی سندی روایت مورد نظر در منابع حدیثی اهل سنت، که بگذریم، از جهت متن روایت، تحریف صورت گرفته است و روایت کامل نقل نشده است! متن اصلی روایت، در منابع حدیثی اهل سنت، چنین است: قال رسول الله صلى الله علیه و آله: سیکون فی رمضان صوت، و فی شوال معمعه، و فی ذی القعده تحارب القبائل، و علامته نهب الحج و تکون ملحمه بمنى و یکثر فیها القتل و تسیل فیها الدماء حتى تسیل دماؤهم على الجمره.[۹]

بانگی (ندای آسمانی) در ماه رمضان شنیده می شود، آتش جنگی در ماه شوال بر افروخته می‌گردد، قبیله‌ها در ماه ذی‌الحجه به جنگ بر می‌خیزند و نشانه آن این است که حجاج را غارت می‌کنند و فاجعه بزرگی در منا روی می‌دهد و افراد بیشماری کشته می‌شوند و خون‌ها روان می شود و بر جمرات می‌ریزد.

۳. مراد از بانگی در رمضان در حدیث فوق، همان صیحه آسمانی است که جزو علایم حتمی ظهور است. این نشانه قبل از واقعه منا رخ می‌دهد در حالی که ماه رمضان گذشته، باید واقع می‌شده و ندای آسمانی را همه جهانیان، باید بشنوند. این مطلب در احادیث اهل‌بیت علیه السلام با تعبیر‌های همچون: شنیدن اهل مشرق و مغرب، شنیدن تمام اهل زمین، شنیدن تمامی جانداران، عام بودن ندای آسمانی، مطرح شده است. ویژگی دیگر ندای آسمانی، برای مخاطبان، شنیدن هر قوم و گروه به زبان خودشان است؛ سه حدیث که از جهت سند، نیز معتبر هستند با عبارت‌های: «یسمعه کل قوم بألسنتهم»؛ «حتی یسمعه کل قوم بلسانهم»؛ «عام یسمع کل قوم بلسانهم» به بیان این مطلب می‌پردازند.[۱۰] و زمان آن نیز در احادیث، ماه مبارک رمضان معرفی شده است. این احادیث با عبارت‌های «صیحه فی شهر رمضان»، «یکون الصوت فی شهر رمضان»، «شهرالله تعالی و فیه ینادی باسم صاحبکم و اسم ابیه» و… آمده است.[۱۱] بنابراین، ندای آسمانی، به دلیل معجزه آسا بودن و قابلیت تکرار ناپذیری، که در تاریخ بشریت، فقط یک بار، رخ خواهد داد، مهمترین و اصلی ترین نشانه حتمی ظهور است که قابلیت مشابه سازی، ندارد و بقیه حوادث و نشانه ها، باید با این معبار، سنجیده شوند.

۴. در روایت، تعبیر به کشتار بی شمار، شده است “تکثر فیها القتلی” در حالی که کشته شدن حدود ۲۰۰۰ یا ۳۰۰۰ نفر را در مقایسه با تعداد بی‌شمار حجاج از کشورهای مختلف را نمی‌توان کشتار گسترده ای دانست.

۵. ظاهر روایت چنین است که جوی خون جاری می‌شود و بر جمرات ریخته می شود، در حالی که در حادثه منا، چنین چیزی مشاهده نشده است. هرچند شاید به تعبیر کنایه‌ای نیز می توان حمل شود.

۶. در ضمن برخی از روایت، خبر از ورود لشکر سفیانی اعزامی به حجاز (عربستان) را می دهند که بعد از تزلزل در حاکمیت بنی فلان در حجاز، و به قصد دسترسی به امام عصر، و با حمایت غربی ها، وارد مکه و مدینه شده و بعد از قتل و کشتار شیعیان در مدینه، به سمت مکه حرکت کرده که به معجزه الهی، دچار خسف (فرو رفتن) زمین در منطقه بیداء، در بین مکه و مدینه، خواهند شد. امام علی علیه السلام در نامه‌ای که به معاویه می نویسد، حمله لشکر سفیانی به مدینه را چنین توصیف می‌کند:

… َ فَیَبْعَثُ جَیْشاً إِلَى الْمَدِینَهِ فَیَدْخُلُونَهَا فَیُسْرِفُونَ‏ فِیهَا فِی‏ الْقَتْلِ‏ وَ الْفَوَاحِشِ‏ … .[۱۲]

… سفیانی، لشکری را به مدینه می‌فرستد و در این شهر بسیار قتل و کشتار و اعمال منافی عفت و اقدامات ناشایست انجام می دهند … .

۷. بنابر آنچه ذکر شد، حادثه منا در ماه ذی‌الحجه، در موسم حج، زمانی رخ می دهد که بعد از ندای آسمانی، آوازه حضرت مهدی و منجی مسلمانان، در جهان طنین‌انداز شده است و جهانیان در جستجوی این امر برآمده‌اند. از اینرو، لشکر سفیانی بعد از تسلط بر تمام مناطق شام و سرمست از این غرور، همزمان در عین اعزام لشکری به عراق و حمله به مراکز مقدسه شیعیان به قصد دسترسی و قتل آخرین ذخیره الهی، به مدینه، نیز لشکر نظامی، اعزام می‌کند. امام باقر علیه ‌السلام در روایت معتبری فرموده‌اند:

… وَ یَبْعَثُ السُّفْیَانِیُّ جَیْشاً إِلَى الْکُوفَه… وَ یَبْعَثُ السُّفْیَانِیُّ بَعْثاً إِلَى الْمَدِینَه … .[۱۳]

… و سفیانی سپاهی را به کوفه گسیل می­‌دارد … و سفیانی سپاهی را به مدینه می‌فرستد … .

در حالیکه اگر حادثه منا، جزو نشانه‌های ظهور بود، باید تمام این حوادث و نشانه‌های حتمی، قبل از این حادثه، اتفاق می افتاد. در حالیکه چنین نیست. در حادثه حج سال ۹۴ و فاجعه منا، هیچکدام از این حوادث و نشانه‌های مهم، قبل از حادثه منا اتفاق نیفتاده است.

بنابراین، هنوز خبری از لشکر اعزامی سفیانی به عربستان و ورود نظامی دشمن اصلی امام عصر، به مکه و مدینه نیست و هنوز این وقایع رخ نداده است تا بتوان گفت این حادثه نیز جزو نشانه‌ها و علائم ظهور می‌باشد.

۸. و در پایان، نکته بسیار مهم این است که: مجموعه حوادث و نشانه‌های حتمی ظهور باید در کنار هم بررسی شوند و بررسی جداگانه و منفصل آنها و تطبیق، خسارت زیانباری است که با ایجاد هیجان و احساس کاذب در منتظران ظهور امام عصر، ممکن است تبعات ناگوراری، به دنبال خود داشته باشد. بنابراین باید به دستور ائمه معصومین، همواره ظهور را نزدیک دانست و در عین حال، از عجله در امر ظهور و درخواست زودتر از موعد قبل از وقوع نشانه‌های حتمی ظهور، بویژه وقوع ندای آسمانی در ماه رمضان که تمام جهانیان می‌شنوند، پرهیز کرد. چنانچه، در احادیث منقول از اهل بیت، تاکید شده است:

… هَلَکَ الْمُسْتَعْجِلُونَ وَ نَجَا الْمُسَلِّمُونَ.[۱۴]

… تعجیل کنندگان در امر ظهور، هلاک می‌شوند و تسلیم شوندگان (و آنان که در انتظار وقوع نشانه های حتمی ظهور می‌باشند) نجات می‌یایند.

بنابراین، آنچه که پس از حادثه تاسف بار و کشته شدن صدها نفر از حجاج مسلمان در صحرای منا، در شبکه های اجتماعی پخش شد که حاکی از آنست که پیامبر (ص) نوید این حادثه را داده بودند و از علائم ظهور میباشد، صحت ندارد. زیرا هنوز ندای آسمانی به عنوان اصلی ترین نشانه حتمی ظهور که باید بقیه علامت های حتمی و غیرحتمی با این نشانه حتمی (ندای آسمانی)، سنجیده شوند، که در ماه رمضان، رخ میدهد و تمام جهانیان، می شنوند، هنوز اتفاق نیفتاده است.

البته وقوع این گونه حوادث تلخ و تاسف بار در سرزمین حجاز و در ایّام فریضۀ حج، سبب بی‌آبرویی خاندان پادشاهی آل سعود و بروز اختلاف میان آنان و ان شاءالله سقوط‌شان در آینده‌ای نزدیک می‌شود./ مصطفی امیری

 

پی نوشت:

[۱] . بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۷۲؛ بشاره الاسلام، ص ۱۴۲.

[۲] . منتخب الاثر، ص ۴۵۱؛ یوم الخلاص، ص ۲۸۰.

[۳] . الممهدون للمهدى، علیه السّلام، ص ۶۰؛ یوم الخلاص، ص ۵۷۰.

[۴] . منتخب الاثر، ص ۴۵۱.

[۵] . الغیبه نعمانى، ص ۱۷۸.

[۶] . الملاحم و الفتن، ص۳۳.

[۷] . الغیبه نعمانى، ص ۱۷۸.

[۸] . مجلسی، بحار الانوار، ج ۳۳، ص ۱۵۷.

[۹] . عقد الدرر، ص ۱۴۲.

[۱۰] . طوسی، الغیبۀ ص۴۳۵؛ صدوق، کمال الدین، ج۲، ص۵۵۶؛ نعمانی، الغیبۀ، ص۲۸۲.

[۱۱] . نعمانی، الغیبۀ، ص۲۶۲ و ۲۶۶؛ طوسی، الغیبۀ، ص۴۵۲.

[۱۲] . مجلسی، بحار الانوار، ج ۳۳، ص ۱۵۷.

[۱۳]. نعمانی، الغیبۀ، ص ۲۸۰.

[۱۴] . الغیبۀ نعمانی، ص ۱۹۸.

منبع: رجا نیوز