حماقت رسانه ای در حمله به علامه مصباح

به گزارش ادیان نیوز، به هر میزان فلاسفه انگلو ساکسون و فیلسوفانِ تحلیلیِ انگلیس تبار مدعی اند منطق محور و ریاضی مدار به پدیده های عالم می نگرند، رسانه ملکه انگلیس (BBC) احمقانه، بی عقل و نابخرد عمل می کند. آنهمه ژست حرفه ای گری با یک نفهمی آشکار در دو هفته منتهی به انتخابات چهارمین دوره مجلس خبرگان، آرایش سیاسی، فرهنگی و اجتماعی ایران اسلامی را به فضای جدیدی وارد کرد.

“انگلیس” برای برخی با “خبیث” سجع می شود و برای برخی با “رئیس”. انگلیس را خبیث بخوانی و یا در مقابل آن، انگلیس را رئیس بدانی، اکنون، معیار آرایش جدید سیاسی کشور شده است و دو قطبی مجعول “اعتدالی – افراطی” و دوگانه تقلبی “میانه رو- تندرو” و حتی دوئیّت منسوخ شده “اصولگرا-اصلاح طلب” جای خود را به دوقطبی حقیقی، منطقی و مبنایی “انگلیسی- ضد انگلیسی” داده است.

امام خامنه ای با یک فنّ بدل هوشمندانه و در اقدامی جهت ساز، ابر پارادایم و ابر گفتمان “ضدیت با استکبار آمریکایی و استعمار انگلیسی” را در یک انتخابات حساس، مصداق عینی بخشید و حمایت انگلیس که استاد تفرقه و تفریق و تفرّق است، از قضا، ناخواسته و نادانسته، باعث و عامل وحدت مبنائی، عقلانی و راهبردی همه علاقه‌مندان انقلاب، دغدغه مندان اسلام و انقلابیون اصول مدار شده است و جالب آنکه در انتخاباتی که هنوز ماجرای “وحدت یا خلوص” از مناقشات نظری معرفتی انقلابیون خارج نشده،  هجمه انگلیس به مثلث “تقوا، بصیرت، استقامت”، وحدتی بی سابقه در حمایت از مثلث “ضد اشرافیت، فتنه انگلیسی، ضد فتنه” رقم زد و بعید است اکنون کسی یافت شود که دل در گرو استقلال و شرف کشور داشته باشد و در این وحدت و اتحاد معرفتی –سیاسی همراه توده های مردم و انقلابیون نشده باشد.

آیت الله محمدتقی مصباح یزدی که امام خامنه ای او را “عقبه تئوریک انقلاب” خوانده است، آیت الله احمد جنتی که محافظ و نگاهبان “عقبه ساختاری نظام” است و آیت الله محمد یزدی که متصل به “عقبه فقاهتی و حوزوی” نظام است اضلاع مثلثی هستند که در ثقل و گرانیگاه آن، امام خامنه ای ایستاده است و این مثلث هماهنگ و همفکر، روشن تر از همیشه انگلیس دوستان و انگلیس پرستان را در تاریخ ۱۰۰ ساله اخیر رسوای ایرانیان کرد. انحراف مشروطه از اهداف اولیه خود، نقش آفرینی ذکاء الملک فروغی در تاسیس و تثبیت استبداد پهلوی اول و وابستگی پهلوی دوم، تلخ ترین خاطرات مشترک ایرانیان از انگلیس خبیث است و اکنون بر همگان روشن شد که اگر مشروطه، امام سیدعلی خامنه ای داشت به انحراف نمی رفت و کشور دچار عقب ماندگی و استبداد و فساد پنجاه ساله پهلوی های بی سواد و فاسد نمی شد.

انگلیس باوران داخلی چه فکر می کردند و چه شد! دنبال مثلث جماران بودند تا از نام حضرت روح اللهِ محبوب قلوب، برای کلاه خود پشمی ببافند اما کنون “مثلث اندیشه، خط و کلام امامِ جماران” بدرستی خط نورانی و اصیل ضد آمریکایی و ضد انگلیسی آن امامِ عزیز و فقید را زنده کرده است.

اگر هویت های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی را محصول گفتمانها بدانیم و سیاست را نیز یک برساخته گفتمانی تلقی کنیم، سیاست هنر تسخیر وتثبیت نسبی دال های مرکزی و شناور مطلوب یک حکومت و نظام خواهد بود و طبعا سیاست فنّ مفصل بندی یک گفتمان برتر، مسلط و هرمونیک است.

اکنون مشخص شد که انگلیس و یاران فتنه گر داخلی اش، خیلی هم سیاست نمی فهمند و صرفاً ادای سیاستمداران حرفه ای را در می آورند و در مقابل امام حکیم ما –سیدعلی خامنه ای- سیاستمداری زبردست است چرا که تبدیل فضای کشور به فضای گفتمانی برتر ضد انگلیسی نشانه توانایی سیاستمدار خبره و کاربلد این دوران است.

رد پای هماهنگی و همنوایی رسانه ملکه انگلیس و فتنه گران در دور جدید تخریب علامه مصباح یزدی را باید در دو دهه اخیر جستجو کرد، هجمه شکاکان به فیلسوف شرق و بغض نفاق به  مصباح دوستان و ذوالشهادتین امام حداقل ۲۰ سال در فضای رسانه ای کشور سابقه دارد. این خط انگلیسی امروز ملاک روشنی به دست مردم داده است.

یکی از ملاک های شناخت شخصیت هویت یک فرد ، شناسایی دشمنان و مخالفان اوست. «دشمن شناسی» یکی از بهترین روش ها برای «دوست شناسی» است.از طرف دیگر بازخوانی برخی وقایع گذشته، بهترین مدخل تحلیلی برای اتفاقات جاری است چرا که میان روندهای انحرافی تجربه بشر، استمرار عجیبی مشاهده  می شود. اظهار نظر احمقانه BBC در قالب چند برنامه علیه آیت الله مصباح یزدی سبب شد قبل از آنکه به بررسی و تحلیل آنچه BBC گفته بپردازیم، رشته دراز این ماجرا را از سال های قبل پیگیری نماییم و بدون هیچ گونه داوری خاصی نشان دهیم BBC به سلک چه کسانی پیوسته و دنباله های داخلی او خلأ “حنجره درانی های” چه کسانی را در توهین به شخصیت کم نظیری چون علامه مصباح یزدی، پر می کنند. یکی از فضل های کم نظیر آیت الله مصباح یزدی نعمت وجود طیف گسترده مخالفان منحرف و دشمنان منافق برای ایشان است. کمتر شخصیتی پیدا میشود که قلم و زبانش توانسته باشد چنین خالصانه، ضدانقلاب سیاسی و منحرف فرهنگی و ملتقط عقیدتی و انقلابی سرخورده و مایوس، را در دشمنی با خود برانگیخته باشد.

«مصباح دوستان»(تعبیر شهید مظلوم آیت الله بهشتی در وصف علامه مصباح یزدی) برای نسل انقلابی امروز، نه فقط برای روشنگری های اندیشه ای و راهگشایی های فلسفی، بلکه برای کلاس «دشمن شناسی» بهترین استاد بوده است. بسیاری از لندن نشین های حامی فتنه سبز، همکاران پروژه های امنیتی براندازی جمهوری اسلامی و انقلابیون مطرود امروز انقلاب ، همگی قبل از آنکه تشت رسوایی آنها نمایان شود ، دوره ای از مخالفت و هتک حرمت و تهمت و افترا را در مقابل آیت الله مصباح گذرانده اند.البته از همه این ها گذشته معیار اصلی ما برای شناخت آیت الله مصباح یزدی ، تاییدات و تمجیدهای بی مانند رهبر انقلاب حضرت امام خامنه ای از ایشان است.عیار عماری علامه مصباح به اعتبار خورشید خراسان درخشنده است…

به جرأت می توان گفت که استاد آیت الله مصباح یزدی از جمله شخصیت هایی بود که در سالهای موسوم به دوران اصلاحات آمریکایی، حجم وسیعی از جوسازی ها برای تخریب شخصیت وی صورت گرفت تا او را از صحنه تاثیر گذاری فرهنگی فکری و معرفتی کشور خارج سازد. اما از آن جا که ورود این اسلام شناس وارسته در عرصه مباحث فرهنگی و سیاسی جامعه بر اساس انجام وظیفه الهی بود، نه تنها این امواج اهانت آمیز خللی در ادامه حرکت روشنگرانه وی ایجاد نکرد، بلکه عزم ایشان را بر پیمودن مسیر حقشان راسخ تر ساخت. آیت الله مصباح در دوران اصلاحات در نقطه مرکزی حملات رسانه ای  بدنه اصلاح طلبان منحرف بود. جالب اینکه در اکثر این مقالات، گزارش ها و مصاحبه ها دلیلی بر این مدعاهای توهین آمیز ذکر نمی شد! با مطالعه تمامی این مطالب به خوبی روشن می شود که «کثرت استعمال و تکرار ادعا» موثرترین روش آنان برای تأثیر اتهام در اذهان عمومی بوده است. البته اهانت کنندگان دوران اصلاحات به آیت الله مصباح در آن دوران هنوز مقداری از جیره ” آبروی انقلابی” برخوردار بودند و تا وقوع فتنه ۸۸ ، وابستگی و انحراف آن ها به خوبی نمایان نشد. بعد از فتنه ۸۸ پرده نفاق بالا رفت و مردم حقیقت   بسیاری از اشخاص و جریان ها را مشاهده کردند. در دوران اصلاحات از جمله اهانت هایی که به طور مداوم نسبت به آیت الله مصباح یزدی روا داشته شد، معرفی ایشان به عنوان «تئوریسین خشونت» بود.  لازم است توجه شود ترور سعید حجاریان بهانه ای به دست اصلاح طلبان داد تا برای کوبیدن علامه مصباح حنجره بدرانند و هر اتهامی می خواهند در روزنامه های پر شمارشان بنویسند.ترور سعید حجاریان به عنوان یک شخصیت پیچیده امنیتی زوایایی به جز موارد اعلام شده در رسانه ها داشته است که ان‌شاالله تاریخ به آن خواهد پرداخت.(فی المثل در همان دوران اعلام شد نوار تهدید حجاریان به سفارش خود او تهیه شده بوده و حجاریان در مرحله رسیدگی قضایی نیز تمایلی به شکایت کردن از ضارب نشان نمی داد! و…) به هر حال نمونه های زیر مشتی نمونه خروار از توهین های رسانه ها و عناصر دوم خردادی است که نثار استاد علامه می شد.

در روزنامه «فتح» و «همشهری» به نقل از ” محسن آرمین” عضو سازمان مجاهدین انقلاب،‌ بدون ذکر دلیلی، هتاکانه و به طور صریح، اتهام ترور به آیت الله مصباح نسبت داده شد: «سخنان زهرآگینی که توسط مصباح یزدی در خطبه های نماز جمعه ایراد شده، زمینه را برای کارهای تروریستی،‌ نظیر اقدام به قتل سعید حجاریان آماده ساخت.»(۲۶ اسفند ۷۸ ) محسن آرمین، بعدها با ظرافتی خاص، ترور حجاریان را به روحانیت و آیت الله مصباح نسبت داده و چنین می گوید: «کسانی که با انگیزه ایدئولوژیک دست به ترور می زنند، به مجوز شرعی نیاز دارند و تحت القائات ایدئولوژیک و سیاسی دست به این عمل زده اند که این موارد باید دنبال شود.»(بامداد نو ۱۰ فروردین ۷۹ )

-روزنامه «آفتاب امروز» صریح تر از روزنامه های دیگر، به ایشان اتهام صدور فتوای ترور را نسبت داد و نوشت: «وقتی از برخی تریبون ها به طور رسمی فرمان قتل صادر می شود، کسانی هم خود را مجاز به اجرای آن می دانند.»(۲۴ اسفند ۷۸ )

-روزنامه «فتح» در این باره نوشت: «این اقلیت در تلاش است که به هر طریقی، حاکمیت را در حیطه خود حفظ کند… تئوری پردازان خشونت با استفاده از تریبون های رسمی کشور، این مسائل را ترویج می کنند. جای سوال است که چرا سخنان پیش از خطبه های نماز جمعه، به طرح چنین مباحثی اختصاص یافته است. حاکمیت باید توجه کند که [در ترور حجاریان] انگشت اتهام را مردم به کجا نشانه رفتنه اند.»(۲۹ اسفند ۷۸ )

-روزنامه مشارکت با درج سخنان مسئول روابط عمومی دفتر تحکیم وحدت چنین نوشت: «از حاکمیت انتظار داریم و از مقامات می خواهیم که در وهله اول، نقش تئوری پردازان خشونت و شخص آقای مصباح یزدی را که با بیانات اخیر خود، مستند و با مدرک در تربیت دادن پتانسیل خشونت در فضای جامعه نقش داشت را بررسی کند.»(۲۶ اسفند ۷۸ )

-اکبر گنجی که خود زمانی از عاملان خشونت و حرکت های خودسرانه بود و امروز به عنوان حامی فتنه سبز وجود مقدس حضرت ولیعصر(عج) را تکذیب می کند و هم جنس بازی را روا می داند، در آن دوران به میدان آمد و با تغییر چهره، این چنین جلوه گری کرد: «خشونت فقط معلول عملکرد شاه کلید و احکام عالیجنابان خاکستری نیست، بلکه جنایت و ترور، محصول روایتی است که قتل مخالفان فکری را توجیه می کند و این روایت، رسماً از منابر تبلیغ و از صدا و سیما پخش می شود. در واقع، بازداشت تئوریسین های خشونت که رسماً از منابر حکم ترور صادر می کنند، مهم تر از بازداشت دیگران است. آدمی که به طور علنی مجوز جنایت می دهد را باید محاکمه کرد!»(روزنامه صبح امروز ۲۳ اسفند ۷۸ ) و البته گنجی در جای دیگر گفت:” کی گفته مصباح فیلسوف است! و تازه اگر فقیه هم هست چرا مثل سایر فقها به درس و بحث نمی پردازد و با بسیجی ها و سپاهی ها جلسه می گذارد و تحلیل سیاسی می کند؟” گفتنی است چندی بعد روزنامه های مدعی رحمت و ملاطفت- در همان روز- با بزرگ ترین تیتر خود، به نقل از اکبر گنجی نوشتند: «نظریه پردازان “قتل عام درمانی” ترور سعید حجاریان را به شاخه نظامی سفارش داده اند!»

 مسعود بهنود،‌ همکار سابق روزنامه های دوره طاغوت و نویسنده دیروز روزنامه های زنجیره ای و امروزه حامی فتنه سبز در خارج و شخصی که در دادگاه به وجود طرح براندازی خاموش مطبوعاتی توسط خود و دوستانش اعتراف کرد، می نویسد: «ما از بزرگان دین در همه عمر شنیده بودیم که دین ما دین رحمت است و رأفت. حالا چه طور است که وقتی جهانیان به همین جا رسیده اند،‌ آقای مصباح کشف کرده است که دین ما دین خشونت ورزی است(!)»(عصر آزادگان ۲۶ اسفند ۷۸ )

کرباسچی- شهردار اسبق تهران و مشاور ویژه کروبی در فتنه ۸۸ در آن ایام در پاسخ به سؤال خبرنگار روزنامه «فتح» وقتی در برابر اصرار خبرنگار روزنامه «فتح» قرار گرفت تا نظر خود را درباره ارتباط سخنان آیت الله مصباح یزدی و ترور سعید حجاریان بیان کند، گفت: «من صحبت های آقای مصباح را نشنیده ام و متن صحبت های ایشان را هم نخوانده ام، ولی می دانم که ایشان صحبت هایی این چنین کرده اند(!) صحبت هایی که ترویج خشونت می کند، می تواند مؤثر باشد.»(روزنامه فتح ۲۴ اسفند ۷۸ )کرباسچی اعتراف می کند که این صحبت ها را نه شنیده و نه خوانده، اما در عین حال می گوید که «آیت الله مصباح، چنین صحبت هایی را کرده اند.» !؟ تیتر روزنامه ها هم از قول کرباسچی چنین شد: ایشان توریسین خشونت است!

پس از ترور سعید حجاریان، یکی از مقالات وی که پیش از این در هفته نامه «عصر ما» به چاپ رسیده بود، در اکثر روزنامه های اصلاح طلب به چاپ رسید. در این مقاله، حجاریان با تکیه بر جمله معترضانه ای که آیت الله مصباح در سخنان خود آن را بیان کرده بود، چنین وانمود میکند که استاد این جمله را تفسیر آیه «وأعدوالهم مااستطعتم من قوه و من رباط الخیل ترهبون به وعدوالله …» آورده و چنین نتیجه می گیرد که ایشان به تبلیغ تروریسم لخت و عور پرداخته اند!(عصر ما ۲۷ مرداد ۷۸ )

دردمندانه باید گفت در دوران اصلاحات، آنها که به آیت الله مصباح نسبت تبلیغ و دفاع از خشونت و خونریزی را می دادند، خود خشن ترین فتواها را صادر کرده و صراحتاً به تبلیغ نابودی مخالفانشان می پرداختند. به طور مثال، سخن ذیل را که پس از ترور حجاریان از سوی موسوی خویینی ها از روحانیون برجسته جبهه دوم خرداد، صادر شده است برای قضاوت ذکر می کنیم. وی می گوید: «طرفداران خشونت شناخته شده هستند و باید نابود شوند.»وی سپس می افزاید: «دشمنان خاتمی، سعید حجاریان را ترور کردند.»(آفتاب امروز ۲۶ اسفند ۷۸ )

بر اساس سخن فوق و مشخصاتی که این شخص از طرفداران خشونت ارائه کرده است، باید تمام افرادی را که نسبت به برنامه های خاتمی انتقاد دارند، دشمن ریاست جمهوری، تروریست و طرفدار خشونت دانست و همچنین باید، همگی آنان را نابود کرد. حال سؤال این است که آیا سخنان آیت الله مصباح – که همیشه مستند به آیات و روایات بوده است- ترویج خشونت است،‌یا این سخنان؟ به راستی بر اساس کدام قانون و مستند شرعی، مجازات مخالفین خاتمی “نابودی” است؟

در همین زمینه می‌توان به گفته‌هایی که مصطفی تاج‌زاده آنها را در گفت‌وگو با سایت ضد انقلاب کلمه پیرامون علامه مصباح یزدی بیان داشته است نیز اشاره کرد. او در این زمینه با ادامه خط اشاره شده در سال ۷۸ می‌گوید:” البته از معتقدان اسلام سلفی – مصباحی انتظار ندارم که از نظریات و طرح های اصلاحی استقبال کنند و آن را بدعت ضدانقلابی و ضدنظام نخوانند.” درباره نسبت تاج زاده با انگلیس نیز اکنون همه می دانند چه مراوداتی بین آنها برقرار است.

 

از جمله مسائلی که به ابزاری برای تخریب شخصیت و ترور آیت الله مصباح مورد بهره برداری غیرمنصفانه قرار گرفت،‌ انجام نشدن مناظره بین آیت الله مصباح و عبدالکریم سروش بود. واقعیت آن است که آیت الله مصباح سال ها بود که عبدالکریم سروش را به حضور در یک مناظره زنده تلویزیونی دعوت می کرد، اما متأسفانه وی به بهانه های مختلف از انجام این مناظره طفره رفت.در آن ایام، سروش در دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران درباره مناظره با آیت الله مصباح چنین می گوید:‌ «جواب من همان بوده که هست، ۲۰ جلد کتاب دارم که آقای مصباح می تواند سر هر سطری از آن یقه مرا بگیرد، اما ایشان چه نوشته ای دارد که من با استناد به آن با جناب مصباح مناظره کنم…» (صبح امروز ۱۱ آذر ۷۸ ). صرف نظر از این که آیا سروش مجموعه آثار پرحجم مکتوب استاد مصباح را که بیش از ۱۰۰ کتاب منتشره است – دیده بود یا نه، تحلیل صاحب نظران از این دروغ بزرگ سروش آن بود که” هیبت علمی ” استاد مصباح یزدی رعشه ای در سروش انداخته بود که وی به چنین اشتباه فاحشی افتاده بود. احتمالا سروش مناظره آیت الله مصباح یزدی با احسان طبری را به یاد داشت.(اوایل انقلاب مناظره احسان طبری، فرخ نگهدار و استاد محمدتقی مصباح یزدی پیرامون «اصول ماتریالیسم دیالکتیک» صورت گرفت و از طریق صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش گردید. در آن مناظرات عبدالکریم سروش نقش همراه استاد مصباح را به عهده داشت)

البته عطاالله مهاجرانی که اکنون پابوس انگیزه هاست نیز درآن دوران برای مناظره با آیت الله مصباح اعلام آمادگی کرد و پس از استقبال آیت الله مصباح، مهاجرانی با روش های مختلف رسانه ای درصدد فرار از مناظره برآمد در نهایت یک طرفه به نامه نگاری سرگشاده و مقاله نویسی  برای استاد پرداخت و اتهام تئوریسین خشونت را در رنگ و لعاب های مختلف به استاد وارد نمود.آیت الله مصباح ناقد شدید سیاست های فرهنگی دولت اصلاحات بود و بالاخره اعتراض شدید رهبر انقلاب به مهاجرانی، موجبات عزل شدن مهاجرانی را فراهم کرد. رهبر انقلاب فرموده بودند:«بارها گفته ام،‌ وزارت ارشاد در این دو سال  که ایشان در رأس کار هستند، هیچ کار اسلامی به عنوان اسلام نکرده… سوال من این است که وزارت ارشاد چند کتاب برای تقویت فکر اسلامی چاپ کرده؟ چند فیلم برای تقویت مبانی فکری اسلامی و انقلابی ساخته؟ الان مرتب در سالن های وابسته به ارشاد نمایش داده می شود. بعضی صد در صد ضد دین است، ضد انقلاب است، اگر در کنار این همه، چند نمونه تئاتر و فیلم اسلامی می ساختند که این مبلّغ اسلام است، من اعتراض نمی کردم. من راضی نیستم از وزارت ارشاد!» عاقبت مهاجرانی با شکایت یکی از همسران خود، به اتهام ترک نفقه، عدم ثبت واقعه ازدواج و فریب در امر ازدواج ، برای فرار از محاکمه از کشور فرار کرد و بعدها از لندن به خیال خود به تحریک مردم در فتنه ۸۸ پرداخت!

در آن دوران تهمت عدم شرکت فعال در نهضت امام خمینی(ره) به آیت الله مصباح زده شد. رسول منتجب نیا گفته بود:«[آقای مصباح] قبل از پیروزی انقلاب و در حالی که حضرت امام(ره) در تبعید و اساتید و مدرسین مبارز حوزه علمیه قم در بازداشت و تبعید بودند و مردم در تظاهرات و حرکت های انقلابی شهید می دادند… حاضر نبودند یک سیلی در راه مبارزه با رژیم شاه تحمل کنند و بزرگان نقل می کنند که در صدد نوشتن کتابی علیه حکومت اسلامی بودند؛ به این معنا که هر حکومت قبل از پیروزی امام مهدی(عج) مشروعیت ندارد.»( روزنامه بیان ۲۳ فروردین ۷۸ ) این شبهه ناجوانمردانه آن چنان نچسب و غیر اخلاقی بود که در همان دوران اصلاحات آقایان خسروشاهی و دعایی گرچه منتسب به جریان اصلاحات بودند اما نسبت به آن واکنش نشان دادند و در بیان مجاهدت های استاد مصباح در دوران شاه، سخنرانی کردند. (برای آشنایی با سابقه مبارزاتی آیت الله مصباح به کتاب معتبر مرکز اسناد در باره ایشان مراجعه شود) اما جالب تر از همه پاسخ مظلومانه خود استاد مصباح به این شبهه بود: «حالا من باید بیایم، در بوق بکنم که آقا ما چه مبارزاتی کرده ایم!… مسائل بسیاری بوده که من تا حالا ضرورتی ندیده ام منتشر کنم و الآن هم ضرورتی نمی بینم که برای خوش آمد کسانی تبلیغ از خود کنم و تازه مگر بنده از خودم تعریفی کرده ام و مردم را به خودم دعوت کرده ام که کسانی مرا تکذیب می کند؟! آقا! بنده، نه رأی می خواهم تا ریاستی یا وزارتی کنم و نه از کسی می خواهم پشت سر من نماز بخواند…»

متأسفانه تهمت عدم حضور در مبارزات انقلابی، گاهی از سوی افراد به ظاهر موجه؛ ولی بی اطلاع نیز گفته شده است.

روزنامه جمهوری اسلامی نیز بعنوان یک رسانه نزدیک به اصلاح‌طلبان و  هاشمی رفسنجانی چندی قبل طی یادداشتی با انتقادات از مواضع نظری آیت‌الله مصباح یزدی در دفاع از مفهوم ولایت فقیه، نوشت:”اینکه عالمی محترم و استادی سرشناس، مثلا قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران را بدون امضای ولی فقیه، به صراحت کاغذ‌پاره‌ای بیش نداند! و یا … اینک به هر دلیل، مثلا به خاطر تبدّل رأی، ولیّ فقیه را ما‌فوق قانون و اختیارات را مطلق بداند، مطلبی است که می‌توان با لحاظ برخی امور، امری طبیعی شمرد و در جای دیگر هم به بررسی آن پرداخت، اما آیا به کار بردن تعابیری چون “تالی تلو معصوم” برای اشخاص محترم دیگر، هرچند هم در نظر ما بزرگ باشند، ایجاد پرسش درباره مقامات حضرات معصومان (ع) نمی‌کند؟ آیا گفته چند روز پیش این استاد محترم، بنابر نقل رسانه‌ها، که “باید توجه داشت همانند مقام معظم رهبری (را) به هیچ عنوان نمی‌توان بر روی زمین و آسمان‌ها پیدا کرد، چرا که ایشان نمونه برجسته‌ای از ائمه اطهار (ع) و اجدادشان است و یا این جمله که تنها کسی که می‌توان به آن‌ها (=انبیای الهی) تشبیه کرد امام راحل (ره) و مقام معظم رهبری است، اگر به ظاهر جملات اخذ شود، قابل قبول و درست است؟ و به مصلحت و منطبق بر اعتقادات جامعه ما می‌باشد؟”

در همین زمینه اشاره‌ای به یکی از گزارش‌های سایت ضد انقلاب جرس نیز ضروری می‌نماید که از قول یک فعال فتنه در مقطعی نوشت: “تقصیر از خود ماست. برای چه آیت الله منتظری سالها در حبس بود؟ برای چه الان میرحسین موسوی ، همسرش و کروبی که از مهره های اصلی امام بودند الان باید در حبس باشند؟ و مصباح یزدی و … که اصلا پا در انقلاب نگذاشتند و مهره های شاه بودند الان تئوریسینهای انقلاب می شوند و تمام مهره های انقلاب می شوند ضد انقلاب!…؟”( گفتنی است معلوم نیست کدام بی خبری از تاریخ انقلاب می تواند زهرا رهنورد و میرحسین موسوی را با سابقه گروهکی شان در قبل از انقلاب به عنوان مهره های اصلی امام(ره) بپذیرد و آیت الله مصباح با سوابق مبارزاتی و شاگردی حضرت امام را مهره های شاه محسوب نماید)

حضرت آیت الله مصباح از شاگردان خاص آیت الله بهجت بودند و در مکتب اخلاقی ایشان جزو ممتازین به شمار می آمدند. .در دوران اصلاحات روشنگری های آیت الله مصباح تا مرز خطر جانی پیش رفت و چنان شد که آیت الله بهجت نگران شده بودند . حجت الاسلام و المسلمین دکتر مرتضی آقاتهرانی از اساتید اخلاق حوزه نقل می کند: «آیت الله بهجت – مدظله العالی- در آن موقع دغدغه جان آیت الله مصباح را داشتند و به ما فرمودند، مواظب ایشان باشید.»( کتاب مصباح دوستان ص ۷۹ )

در آن دوران حضرت آیت الله مصباح در مصاحبه با روزنامه کیهان به نکته جالبی اشاره کرده و به مزاح گفتند: «در یک جمله به شما عرض می کنم که ما با بعضی از اشخاص که در جامعه هستند، تقسیم کار کرده ایم. ما در زمینه هایی حرف خشونت را می زنیم و آن را تأیید می کنیم و آنها عملش را انجام می دهند و متقابلاً؛ آنها تحمل و مدارا را در زبان ترویج می کنند و عمل آن را ما انجام می دهیم. یک همچون تقسیم کاری بین ما و بعضی از افراد انجام گرفته که ان شاءالله مبارک است!»(۱۴ شهریور ۱۳۷۸، روزنامه کیهان)

 پاسخی به یک شبهه قدیمی: علی(ع) مصلحت میداند که ابوذر به صراحت فریاد کشدگاهی اوقات این سوال مطرح می شود که چرا برخی موضع گیری ها و افشاگری های آیت الله مصباح در زمینه هایی است که رهبری در آن موضع نمی گیرند و یا موضع  با شدت به نسبت کمتری میگیرند؟ به اعتقاد ما پاسخ این پرسش در پرسش های دیگری نهفته است که ؛چرا امام خمینی در مورد بنی صدر مثل شهید بهشتی موضع نمی گرفت؟ چرا امام خمینی در مورد شریعتی مثل شهید مطهری موضع نمی گرفت؟ و چرا حضرت علی(ع) در مورد عثمان مثل ابوذر موضع نمی گرفت؟ بازخوانی تاریخ مواجهه جریان حق و جریان باطل ما را با شخصیت هایی آشنا می کند که از علم و دانش خود در راه هدف مقدس شبهه زدایی و روشنگری جریان حق استفاده کرده و چه بسا تمام هستی و آبرو و جان خود را در این راه فدا کرده اند.در تاریخ معاصر ایران، روشنگری های شهید مطهری علیه مارکسیست ها، سکولارها، فرقانی ها و طرفداران اسلام التقاطی و اسلام منهای روحانیت، بزرگترین مصداق از عالمانی است که در برابر انحرافات، سرمایه علمی خود را همچون سراجی روشنگر، در طبق اخلاص گذاشتند و می گذارند. شاید به این دلیل می توان به این سبک از روشنگری عنوان «شهاب ثاقب» را اطلاق نمود که هم روشنگر است و سوزاننده و نافذ و هم رسوخ کننده. رسوخ افکار شهید مطهری چنان بود که در فتنه هجوم شبهات بهترین دستگاه معرفتی را برای طیف وسیعی از اقشار مردم ـ از دبستان تا اساتید دانشگاه ـ فراهم می‌نمود. و در سوزندگی مکتب شهید مطهری همین نکته بس که ملتقطان تحمل ننموده و ایشان را ترور کردند. تحلیل گران تاریخ صدر اسلام به نکته ای اشاره میکنند که معیاری کلیدی در درک نحوه مدیریتی ولی الهی است. در دوران غصب حکومت الهی و دورانی که انحرافات یکی پس از دیگری به اسلام ناب محمدی حمله ور شده بود ،گرچه حضرت امیر المومنین به صرافت و تدبیر در صدد حفاظت از شالوده آموزه های دینی بودند اما بنا بر مصلحت جایگاه حساس و ویژه ایشان در میان مسلمانان و دلایل دیگری که به ذهن می رسد و بسیاری دیگر که از دسترس افکار ما کوتاه است، وظیفه صراحت انتقاد از کجروی ها به جناب ابوذر واگذار شده بود.هنگامی که ابوذر استخوان بر سر کعب الاحبارها می کوبید و برسر خلیفه سوم فریاد میزد و در کاخ معاویه او را رسوا می کرد، علی (ع) با تمجید و تکریم های صریح از ابوذر به طور ضمنی انتقادات و روشنگری های ایشان را تایید می نمود و خطاب به ابوذر می فرمود: “انک غضبت لله فارج من غضبت له آن القوم خافوک علی دنیاهم و خفتهم علی دینک (نهج البلاغه، خطبه ۱۳۰)

ای اباذر! تو برای خدا خشم گرفتی و پاداش عمل خود را نیز به خدایی که برای او خشم گرفتی امیدوار باش، این مردم (خلیفه و اطرافیانش) از تو برای دنیایشان ترسیدند و تو برای دینت نگران بودی”

در زمان حضرت امام نیز رویکردی مشابه در مقایسه عملکرد امام با روشنگری های شهید مطهری و شهید بهشتی مشاهده می شد. امروز نیز به همان دلیلی که مصلحت نبود آن زمان شخص حضرت امام(ره) در برابر برخی از انحرافات امثال شریعتی با صراحت موضع گیری کنند وتیغ برنده استدلال و صراحت امثال شهید مطهری ها این وظیفه را به دوش می کشید، احساس می شود به طور مشخص تاییدها و تمجیدهای بی مثال رهبر انقلاب اسلامی از علامه مصباح یزدی در راستای این تحلیل قرار دارد.

نمونه های فوق الذکر و ابراز بغض اخیر بی بی سی به استاد مصباح نشان می دهد هجمه دوباره علیه آیت الله مصباح برای مقصود بالاتری انجام می شود. مشخص است که هجمه به آیت الله مصباح به مقصود تضعیف شخص رهبری و اصل ولایت انجام می شود. همه می دانند موضع رهبر عزیز انقلاب نسبت به آیت الله مصباح چیست و برای ابراز مخالفت با برخی تصمیمات رهبری، هجمه به استاد مصباح را  دستاویز قرار می دهند. هدف قرار دادن “عقبه تئوریک نظام” برای تضعیف بازوی فکری رهبری انجام می شود. می خواهند در کنش های سیاسی کشور علماء وارد نشوند و عمارها روشنگری نکنند. وتیغ برنده استدلال و صراحت آیت الله مصباح از نظر برخی خواص برای فضای سیاسی کشور به مصلحت نیست! بله مظلومیت علامه مصباح این است که سرمایه فقهی و اندیشه اش  را به پای ” تکلیف” ریخته و ابایی ندارد هم عمار باشد و هم فیلسوف! آیت الله انقلابی ما دوست دارد همچون “سربازی” فدایی رهبر شود: «بنده صادقانه عرض میکنم. اگر امثال بنده شبانه روز تسبیح دست بگیریم و فقط خدا را شکر کنیم که خدا چنین رهبری به ما داده والله معتقدم که از عهده شکر این نعمت بر نمی آییم. نمی‌توانیم درک کنیم که خدا چه نعمت بزرگی به ما داده است. که این خصوصیت ها را در یک شخص جمع کرده است. امروز پرچم دار حمایت از دین، رواج اسلام و تشیَع، تقوا و بصیرت، اراده الهی تعلق گرفته که این شخصیت عظیم باشد.. رهبر عزیز ما تالی‌تِلو معصوم است…ما باید بدانیم این موقعیّت حسّاسی است و باید رفتاری را انتخاب کنیم که پیش خدا حجّت داشته باشیم که چرا این راه را رفته ایم، چرا گفتیم یا چرا سکوت کرده ایم. بدانیم تأثیری که بر رفتار دیگران می گذارد مسئولیتش با ماست.»(۱۸ آذر ۸۸ : آیت الله مصباح یزدی)

اصلاح طلبانی که به آیت الله مصباح توهین می کردند و کسانی که امروز می خواهند دنباله رو آن ها باشند، از این ناراحت اند که آیت الله مصباح مروج ولایت فقیه با همان قرائت امام خمینی است:«این انقلاب و این نظام براساس ولایت فقیه به وجود آمد نه اینکه انقلاب ولایت فقیه را بوجود آورد. قانون اساسی براساس ولایت فقیه اعتبار پیدا می‌کند نه اینکه به او اعتبار می‌دهد. اگر قانون اساسی را امام امضاء نکرده بود، ارزشی نداشت؛ همان طور که امام فرمود: اگر همه مردم به رئیس جمهوری رأی دهند، امّا ولی فقیه او را نصب نکند، ولو انسان صالح و عادلی باشد، در حکم طاغوت است. چرا؟ برای اینکه خدا باید حق بدهد و به او این حق داده نشده است. به عنوان مثال، وقتی اتومبیلی می‌خواهد مورد معامله قرار بگیرد، تا وقتی مالک معامله را امضاء نکند، خریدار مالک نمی‌شود؛ گرچه گفتگو کرده باشند و بر سر قیمت توافق حاصل شده باشد. در تمام حکم‌ها‌یی که امام و مقام معظم رهبری به رؤسای جمهور دادند، این مطلب آمده است که: بعد از تنفیذ رأی مردم شما را به ریاست جمهوری منصوب کردم. این مثل «انکحت» در نکاح است. … در حکومت هم هر کس شرایط حکومت را داشته باشد و کاملاً هم عادل باشد و به فرض، عین یک فقیه جامع الشرایط هم رفتار کند حق حکومت ندارد، تا ولی فقیه بگوید: من به تو اجازه دادم.»(۲۲ مهر ۸۸ :آیت الله مصباح یزدی)

با همه اینها باید گفت که هدف‌گیری مغرضانه BBC اگرچه باعث افزایش محبوبیت این سه عالم انقلابی شد ولی برکات دیگری هم داشت و باعث شد نام آنها در کنار چهره‌های درخشان تاریخ ایران مثل شیخ فضل‌الله نوری قرار بگیرد. عالمی که معتقد بود «مشروطه ای که از دیگ پلوی سفارت انگلیس سر بیرون بیاورد به درد ما ایرانی ها نمی خورد.»

پس از فتح تهران توسط مشروطه‌خواهان تحت‌الحمایه انگلیس و محاصره خانه شیخ فضل‌الله توسط آنها؛ یک نفر از سفارت روس وارد خانه شد و از ایشان خواست که به سفارت روسیه پناهنده شوند. اما شیخ بشدت مخالفت کرد بعد، آن شخص اظهار کرد که اگر حاضر نمی‌شوید بیایید لااقل پرچم را بالای در خانه نصب نمایید باز هم شیخ فضل‌الله جواب داد که «اسلام زیر بیرق کفر نمی‌رود. آیا رواست که من پس از هفتاد سال که محاسنم را برای اسلام سفید کرده‌ام حالا بیایم بروم زیر بیرق کفر؟»‌ پس از آن شیخ همه اطرافیان را مرخص کرد تا به دیگران آسیبی نرسد.  سرانجام شیخ فضل‌الله را دستگیر کرده و پس از سه روز محاکمه‌ای صوری تشکیل داده و یکی از منحرفان روحانی‌نما حکم اعدام ایشان را صادر کرد. در آستانه اعدام، یکی از رجال وقت با عجله برای او پیغام آورد که شما این مشروطه را امضا کنید و خود را از کشتن برهانید. ایشان در جواب گفت: « دیشب رسول خدا را در خواب دیدم فرمودند: فردا شب مهمان منی و من چنین امضایی نخواهم کرد».  اکنون سی و هفت سال پس از انقلاب، بازهم انگلستان از یک جریان اعلام حمایت کرده است. بازهم روحانیت متعهد و دشمن شناس که هیچگاه حاضر به مسامحه و کوتاه آمدن از اصول نبوده، مورد بغض استعمار قرار گرفته است. اگر صد و ده سال پیش انگلستان می‌کوشید شیخ فضل‌الله را با انگ مخالفت با مشروطه و خواست مردم حذف کند، حالا نیز می‌کوشد آیات سه گانه را با برچسب تندروی منزوی کند. خط همان خط است. بازهم می گویم اگر مشروطه، امام و ولی فقیهی هوشیار چون امام سیدعلی خامنه ای داشت هرگز به انحراف نمی رفت.

منبع: فارس