روز هالوین چه روزی است؟ + تصاویر
به گزارش ادیان نیوز(ردنا)؛ هالووین (به انگلیسی: Halloween) یک جشن مسیحیت غربی و بیشتر سنتی می‌باشد که مراسم آن سه شبانه‌روز ادامه دارد و در شب ۳۱ اکتبر (نهم آبان) برگزار می‌شود. بسیاری از افراد در این شب با چهره‌های نقاشی شده، لباس‌های عجیب یا لباس‌های شخصیت‌های معروف، چهره و ظاهری که به‌نظرشان ترسناک باشد خود را آماده جشن می‌کنند؛ همچنین کودکان برای قاشق‌زنی برای جمع‌آوری نبات و آجیل به در خانه دیگران می‌روند. این جشن را مهاجران ایرلندی و اسکاتلندی در سده نوزدهم با خود به قاره آمریکا آوردند.
کلمه هالووین یا هالوع این به حدود ۱۷۴۵ می‌رسد و ریشه مسیحی دارد. کلمه “Hallowe’en” به معنی “شب عید” یا “شب مقدس” است.این کلمه از اصطلاحی اسکاتلندی برای شب عید (عصر قبل از همه روزهای حرمت) آمده‌است. در اسکاتلندی، کلمه «عید» (eve) به معنای عهد و پیمان است. در طول زمان، (همه) هالووین(ها) (به انگلیسی: (All) Hallow(s)) به هالووین تحول یافت. اگرچه عبارت «آل هالوز» در انگلیسی قدیم یافت می‌شود، این کلمه به خودی خود تا سال ۱۵۵۶ دیده نمی‌شود
فعالیت های هالووین:
– حضور در صحنه‌های جشن در خیابان‌ها و مراکز شهر با لباس رنگارنگ و عجیب و غریب و چهره‌های ترسناک و نقاشی‌شده
– تزئین، کنده کاری کدو تنبل و روشن کردن شمعی درونش همچو فانوس
– آتش بازی
– روشن کردن چراغ‌های کوچک همچو ریسه
– سیب بازی «در یک تشت پر از آب چند سیب می‌ریزند و بچه‌ها با دهان باید سیب‌های شناور در آب را بیرون بکشند»
– بازی‌های فالگیری و غیب گویی و پیش‌گویی کردن
– شوخی و جوک تعریف کردن
– بازدید از جاهای خالی از سکنه و ترسناک
– گفتن داستانهای ترسناک و تماشای فیلم‌های ترسناک
به نظر می‌رسد آداب و رسوم هالووین امروز، تحت تأثیر آداب و رسوم و عقاید عامی کشورهای سلتیک قرار گرفته‌اند، که بعضی از آن‌ها معتقدند ریشه‌های بت‌پرستی دارد. تاریخ نیکلاس راجرز، در جستجوی ریشه‌های هالووین، اشاره می‌کند که در حالی که “برخی از فولکلوریست‌ها ریشه‌های خود را در جشن روم پومونا، الهه میوه‌ها و دانه‌ها، یا در جشنواره‌های مرده‌های به نام پرنتالیا شناسایی کرده‌اند، این جشن‌ها بیشتر به جشنواره سلتی سمهین مربوط می‌شود که در ایرلندی قدیمی برای “پایان تابستان” انجام می‌شده‌است.از حداقل قرن شانزدهم، جشنواره در ایرلند، اسکاتلند، جزیره من و ولز شامل مومینگ و guising می‌شده‌است.این مراسمم شامل افرادی می‌شد که خانه به خانه در لباس محلی، معمولاً آیه‌ها یا آهنگ‌ها را در عوض غذا می‌خواندند، می‌شد.