ماجرای عطر سیب حرم امام حسین(ع) چیست؟

نگاهی به منابع روایی و کتابهای معتبر شیعی، راز بوی سیب را این طور می گشاید:
در
کتاب شریف «بحارالانوار» جلد ۴۳ ، صفحه ۲۸۹ ماجرای عطر سیب به نقل از «حسن
بصری» و «ام سلمه» این طور آمده است :«حسنین وارد شدند بر رسول خدا، و
جبرئیل در نزد آن حضرت بود. پس ایشان در اطراف او گردیدند، به گمان این که
دحیه‏ی کلبی است. جبرئیل، دست خود را حرکت داد، مانند کسی که از کسی چیزی
بگیرد.
پس
سیبی و بهی و اناری آورد و به ایشان داد. روی ایشان از خوشحالی برافروخت و
دویدند به نزد جد خود. حضرت از ایشان گرفت و بویید و فرمود: بروید نزد پدر
و مادر خود. پس رفتند و هیچ یک از آن نخوردند تا این که پیغمبر به نزد
ایشان رفت و همه با هم خوردند، و هر چند از آن می‏خوردند، به حال خود عود
می‏نمود (بازمی‏گشت) و به همین حالت بود، تا زمانی که حضرت فاطمه
علیهاالسلام وفات نمود.
حسین
علیه‏السلام فرمود: که انار، مفقود شد، و چون امیرالمؤمنین علیه‏السلام
شهید گشت، به، مفقود شد، و سیب به حال خود بود، تا وقتی که آب را به روی ما
بستند. پس چون تشنگی بر ما غالب می‏شد، آن را بو می‏کردم، اندکی تشنگی من
ساکن می‏شد.
عاقبت،
چون تشنگی من به نهایت رسید، دندان بر آن فشردم و یقین به هلاک نمودم.
حضرت سجاد علیه‏السلام می‏فرماید که این سخن را از پدر بزرگوارم شنیدم یک
ساعت قبل از شهادتش، و چون شهید گردید، بوی سیب از محل شهادتش استشمام
می‏شد، ولی خودش را نیافتند، و این رایحه، در آن محل باقی است، و هر کس از
زواربخواهد استشمام رایحه‏ی آن را نماید، در وقت سحر، به زیارت رود که اگر
از مخلصین باشد، آن را استشمام خواهد نمود.»
مشابه
این داستان را هم «ابن شهر آشوب» در کتاب «مناقب» جلد ۳ ، صفحه ۳۹۱ .بیان
کرده است. ماجرای عطر سیب در کتاب منتهی الآمال نیز آمده است.
منبع : عقیق