هفتمین دالایی لاما؛ شاعری معنوی

به گزارش سرویس ترجمه ردنا (ادیان نیوز)، دالایی لاما، جایگاهی ویژه در میان مردم تبت و پیروان آیین بودا می‌باشد. آنها در طول تاریخ نقش پررنگی در این سرزمین ها داشته اند. به نوعی می‌توان گفت این افراد رهبران سیاسی و معنوی تبت بوده اند. در این مطلب با  هفتمین دالایی لاما آشنا می شویم؛ (تاریخچه دالایی لاما)

در گذشته، اهالی تبت معتقد بود که Tsangyang Gyatso تولد دوباره خود را در لیتانگ در خام، پیش‌بینی کرده است. زیرا او آهنگی این چنین سروده است:
پرنده سفید ( نوعی مرغ ماهیخوار)، بال هایت را به من قرض بده،
من از لیتانگ دورتر نمی روم،
و به آن جا، دوباره برمی‌گردم.

هفتمین دالایی لاما در سال ۱۷۰۸ در خانواده سونام دارگیا و لوبسانگ چوتسو در لیتانگ، دو سال پس از ناپدید شدن رهبر ششم متولد شد. صومعه Thupten Jampaling که در لیتانگ توسط رهبر سوم تأسیس شد، از توانایی های کودک شگفت زده شد.

همچنین پیشگویان دولتی لیتانگ پیش بینی کرده بودند که کودکی تازه متولد شده تناسخ و جانشین دالایی لاما فقید خواهد بود. اما به دلیل اوضاع آشفته سیاسی، آنها نتوانستند رهبر جدید را به لهاسا اسکورت کنند. او به صومعه کومبوم برده شد، جایی که توسط نگاوانگ لوبسانگ تنپای گیالتسن به رهبری منصوب شد.

در سال ۱۷۲۰، در کاخ پوتالا بر تخت نشست و از پانچن لوبسانگ یشی، که نام کلسانگ گیاتسو را به او داد، عهد راهب تازه کار را گرفت.

در سال ۱۷۲۶، در طول ماه مهم ساکا داوا، او عهد ژلونگ (انتصاب کامل) را از پانچن رینپوچه دریافت کرد. او به دنبال استاد، پانچن لوبسانگ یشی، رفت که از او کل رساله های فلسفی مهم بودایی را آموخت و در سوترا و تانترا استاد شد.

در سال ۱۷۵۱، در سن چهل و سه سالگی، او «کاشگ» یا شورای وزیران را برای اداره دولت تبت تشکیل‌داد و سپس پست دسی (دومین رهبر مهم تبت) را لغو کرد، زیرا قدرت زیادی در دست یک مرد قرار می گرفت.

دالایی لاما رهبر معنوی و سیاسی تبت شد. او در چهل و پنج سالگی مدرسه تسه را در کاخ پوتالا تأسیس کرد و کاخ جدید نورلینگ کالسانگ فودرنگ را بنا کرد. رهبر هفتم دانشمند بزرگی بود و کتاب های زیادی به ویژه در مورد تانترا نوشت.

او همچنین شاعر بزرگی بود که بر خلاف تسانگ یانگ گیاتسو، به موضوعات معنوی می پرداخت. زندگی ساده و بی عیب او قلب همه تبتی ها را به سمت او مشتاق می‌کرد. سرانجام او در سال ۱۷۵۷ درگذشت.