ناکامی جهانی خداوند و روسیه سوپرمن ۲ | ایران، جهان تشیع و چالش‌های الهیاتی جنگ روسیه
ایدئولوژی دینی و جنگ/ قسمت دوم؛
ایران، جهان تشیع و چالش‌های الهیاتی جنگ روسیه علیه اوکراین در نسبت با ادبیات فرمانده چچنی در ویدئویی که منتشر نموده است، قابل ردیابی می باشد. ایدئولوژی که ناکامی جهانی خداوند را فریاد می زند، بدون شک ملت رستگار روسیه را متولیان اصلاح و نجات معنویت جهان می پندارد.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، ایدئولوژی که ناکامی جهانی خداوند را فریاد می زند، بدون شک ملت رستگار روسیه را متولیان اصلاح و نجات معنویت جهان قلمداد می کند.
گفته‌های فرمانده‌های چچنی قدیروف در ویدیویی که اخیرا در شماره نخست «ناکامی جهانی خداوند و روسیه سوپرمن۱» منتشر شد، بسیار قابل تامل است زیرا برای نخستین بار پیوند ایدئولوژی دینی مرکب( ترکیبی از بنیادگرایی اسلامی- مسیحی) با نئوملی‌گرایی روسی در یکجا قابل ردیابی است. ترکیبی که وظیفه‌ای انسانی و‌معنوی و آخرالزمانی برای خود قائل است.
این اتفاق دیر یا زود اتفاق می‌افتاد زیرا از یاد نبرده‌ایم که « ایوان ایلین» فیلسوف سیاسی و متفکر دینی موثر بر پوتین و روسیه بعد از فروپاشی، در پایان‌نامه خود با عنوان «ناکامی جهانی خداوند» ملت رستگار روسیه را متولیان اصلاح و نجات معنویت جهان می‌دانست و « اوکراین» را تکه گناهکار روسیه. بنابراین در کنار زمینه‌های سیاسی و ژئوپلتیک جنگ اخیر نمی‌توان منکر زمینه‌های ایدئولوژیک آن شد.
نکته دیگر در این ویدیو آن است که الهیات‌جنگ روسی تنها وامدار ارتدوکس مسیحی نیست و نگاهی بنیادگرانه از اسلام نیز از منظری مبتنی بر اصالت‌تاریخ همراهی‌اش می‌کند. ( به جد معتقدم که در طرف مقابل نیز نمونه مشابه مرکب از ملی‌گرایی اوکراینی در کنار چچنی‌های ابومنصور و راستگرایان آزوف که روسیه آنها را نازی می‌داند نیز شکل گرفته است).
این روزها برخی از احتمال بروز جنگ سوم جهانی می‌گویند، این جنگ اگر به شکل جنگ‌های کلاسیک جهانی اول و دوم اتفاق نیفتد اما به شکل قرن بیست‌ویکمی خود به شکل نیابتی کم‌کم در حال شکل‌گیری است و اگرچه جنبه‌های سیاسی و اقتصادی و ژئوپلتیکش دیری است تکوین یافته، الهیات و ایدئولوژی آن نیز بتدریج شکل و شمایل روشنتری می‌گیرد.
این شکل و شمایل از این جهت مهم است که به‌گونه‌ای در حال صورتبندی است که با یک جنگ فراگیر و جهانگیر منطبق باشد و از همین روست که در آن هم برای «احمد»جا هست و هم برای «عیسی مسیح».
بنابراین اگر امروز کسی بپرسد که آیا در آینده برای شیعه نیز در این صورتبندی جایی در نظر گرفته و زمینه‌سازی می‌شود؟ پاسخ یک بله قاطع است زیرا از یاد نبرده‌ایم که در بهمن۹۴ خبری از گفتگوی الکساندر دوگین فیلسوف و مشاور تاثیر پوتین با نادر طالب‌زاده در سایت خبرگزاری« دفاع مقدس» منتشر شد که دوگین گفته بود:«من میراث سهروردی، ملاصدرا، حیدر آملی و بسیاری دیگر از متفکران شیعه ایرانی را با فلسفه عرفانی مسیحیت ارتدوکس روسیه مطابق و نقاط اشتراک زیادی دیده ام. من در سنت ایرانی و اسلام شیعه، نکات معنوی و الهامات ماورا الطبیعی مشاهده میکنم تا درک کنم روسیه و ایران و اسلام شیعه در نبرد آخر الزمانی در یک جبهه قرار دارند».
این سخن به معنای پیش‌بینی محتوم مشارکت ایران‌شیعی در «وجه سخت‌افزاری» تقابلی که رو به عالمگیری دارد، نیست اما نشان می‌دهد زمینه‌های ایدئولوژیک آن در تفکر روسی، مدتهاست در حال صورتبندی است. ایران در « بیشتر» برهه‌های تاریخ دوران مدرن، نشان داده است که همواره نگاهی عملگرا و منطقی به مساله ورود به جبهه‌بندی جنگ‌های‌جهانی داشته و از افتادن به دام منازعاتی این‌چنین اجتناب کرده است اما این امر تضمینی برای اطمینان از آینده و وسوسه‌‌های الهیاتی آن نیست و نه فقط ایران که جهان تشیع باید نگاه محتاطانه‌‌ای به این مساله و هزینه‌های سنگین ورود به آن در آینده نه چندان دور داشته باشد.
