ایام الهاء یا روزهای طلایی در دیانت بهائی

به گزارش ادیان‌نیوز، اساس تقویم بهائی، سال شمسی است گرچه از آن تعبیر به سال بدیع می‌شود. در دیانت بهائی، سال بدیع ۳۶۵ روز و ۵ ساعت و تقریباً ۵۰ دقیقه است. تقویم بدیع شامل ۱۹ ماه ۱۹روزه است که جمعاً ۳۶۱ روز می‌شود. چهار روز باقی مانده که در سال‌های کبیسه پنج روز می‌گردد، به «ایّام هاء» مشهور است. علی محمد باب، زمان ایام الهاء را که روزهای طلایی در دیانت بهائی شمرده می‌شود، در تقویم صریحاً معین نکرد.

حسین علی بهاء در کتاب اقدس آن ایام را بلافاصله قبل از شهر العلاء که ماه صیام است، قرار داد: «اذا تمّت ایام الاعطاء قبل الامساک فلیدخلنّ فی الصیّام کذلک حکم مولی الانام؛ زمانی که ایام اعطاء ( ایام هاء ) قبل از روزهای امساک (روزه داری) به پایان رسید، پس وارد صیام می‌شود چنین حکم کرده مولای مردمان.»(۱)

بهاءالله از کتاب اقدس می‌نویسد: «انّا جعلناها مظاهر الهاء بین اللیالی و الایام؛ همانا آن را مظاهر (هاء) بین روزها و شب‌ها قرار دادیم). بنابراین ایام زائده در تقویم که به ایام هاء معروف است، امتیازش در این است که مظاهر حرف  هاء است.»(۲)

یکی از سایت‌های دیانت بهائی در نوشته خود درباره فلسفه ایام هاء نوشته است: ارزش  حرف “هاء” به حساب ابجد، پنج است که با حدّ اعلای ایام زائده مطابق است. در آثار بهائی حرف هاء مبیّن معانی روحانی عمیق و متعددی است و از جمله رمزی از هویّت الهیه است.

ارزش ایام در این پنج روز به این است که حرف هاء بر اساس حروف ابجد مساوی با عدد ۵ است و این تمام توجیه بهائیت برای درج این ایام در تقویم بهائی است. لازم به ذکر است که علی‌محمد باب با بهره‌گیری از حروف و اعداد بسیاری از کارهای خود را توجیه می‌کرد و سعی بر مستندسازی آن‌ها داشت که ازجمله آن‌ها می‌توان به حروف حی و تقدس عدد ۱۹ در بهائیت اشاره کرد.(۳)

امروز در تقویم بهاییان مناسبتی هست که خود پیروان دیانت بهائی هم نمی‌دانند دلیل این مناسبت و نام‌گذاری آن چیست و خیلی از بهایی‌ها از سر ناچاری و تعبد و اینکه به آن‌ها گفته شده حق هیچ‌گونه سؤال و جواب و لم و بم ندارید(۴) مجبورند این موضوع را بپذیرند و با اینکه این موضوع تناقضی آشکار با اصول تعالیم بهایی دارد این موضوع را به یکی از مناسبت‌های ایام تبدیل کرده‌اند اصولی مثل این اصل طلایی که دین باید مطابق عقل باشد؛ اما هرچه انسان تعقل می‌کند مبنایی برای این مناسبت پیدا نمی‌کند.

لازم است بدانید: نه ۱۹ روز مصداق و عنوانی دارد، نه ۱۹ ماه که ۳۶۱ روز می‌شود با هیچ قانون طبیعی مطابقت دارد. بر این اساس است که بهائیان مجبورند برای مطابقت با جریان طبیعت و کامل کردن ایّام سال در آن پنج روز که در وسط ماه هیجدهم و نوزدهم است (ایّام الهاء) را، مخصوص احسان و مهمانی قرار دهند. (۵)

……………………………………….

پانوشت:

۱. اقدس، آیه ۴۳.

۲. پیشین، بند ۱۶.

۳. مقاله: «نوزده عدد مقدس بهائیان»

۴.جناب بهاءالله در کتاب اشراقات ص ۸۵ گفته است :  «لو یحکم علی المآء حکم الخمر و علی السّمآء حکم الارض و علی النّور حکم النّار حقّ لاریب فیه و لیس لاحدٍ ان یعترض علیه او یقول لم و بم  و الّذی اعترض انّه من المعرضین».

۵. عبدالحسین آیتی، کتاب کشف الحیل، ج۲، ص۲۰۸، تهران ۱۳۲۶ ش؛ همچنین نک: عبدالحمید اشراق خاوری، رساله گنجینه حدود و احکام، ج۱، ص۳۰ـ ۳۴، تهران ۱۳۳۱ ش.

همچنین نک: احمد یزدانی، کتاب نظر اجمالی در دیانت بهائی، ج۱، ص۹۷ـ ۹۸، تهران ۱۳۵۰ ش.