پشت پرده همکاری شبکه مسیحی فارسی زبان با صهیونیست ها
ادیان نیوز: شبکه سون یکی از رسانه های تبشیری است که توسط هرمز شریعت پناهی سه سال قبل راه اندازی شد. وی در خانواده ای رشد کرده که سابقه عضویت و فعالیت در گروهک منحله رجوی داشته و حتی برادر کوچک ترش به نام هرمز در به شهادت رساندن یکی از نیروهای انقلابی نقش مستقیم دارد. وی که در این خانواده متزلزل رشد و نمو یافته بود پس از رسیدن به سنین نوجوانی در پی ارتباط نامشروع با همسر برادرش همایون یعنی میترا (دانل) به مسیحیت صهیونیستی گروید و از همان ابتدا سرسپردگی خود را به اربابان خود نشان داد. وی در پی خروج از ایران پس از آنکه مدتی در شبکه های سلطنت طلب و همچنین شبکه محبت از دیگر شبکه های مسیحی فعالیت می کرد به دنبال اختلاف با مدیران این شبکه از آنجا خارج و از ژانویه ۲۰۱۲ شبکه هفت را تاسیس کرد. هرمز شریعت پیش از تاسیس شبکه ماهواره ای هفت، عضو کلیسای ایرانیان، سازمان سفیران مسیح هم بوده است. نکته قابل توجه این است که هرمز نه تنها با مدیران محبت بلکه با مسئولین سازمان سفیران مسیح هم درگیری بسیاری داشت. اما سئوال این جاست که چه شد این فرد چنین نامی را برای شبکه خود برگزید. رسانه های وابسته به اردوگاه صلیبی سعی کردند تا بر دلیل واقعی این امر سرپوش گذارند و با مصاحب های ساختگی به دنبال انحراف دهنی مخاطب از دلیل اصلی انتخاب نام “سون” را داشتند. اما کمی آشنایی با باورهای مسیحیان صهیونیست علت را به خوبی نشان میدهد.
مسیحیان صهیونیست به حصول هفت مرحله برای پایان جهان و ظهور مجدد مسیح، براساس نوشته های کتاب مقدس و تفاسیری که نموده اند، اعتقاد دارند، آن مراحل عبارتند از:
۱. بازگشت یهودیان به فلسطین.
۲. ایجاد دولت یهود در آن سرزمین.
۳. موعظه شدن انجیل در بنی اسرائیل و دیگر مردم دنیا در تمام نقاط.
۴. سرور و تعنم مؤمنان بر کلیسا و ربوده شدن آنها به بهشت (Rapture).
۵. دوران فلاکت و ظلم و مصیبت عظیم به مدت هفت سال و نبرد با پیروان دجال (Anti-Christ).
۶. وقوع جنگ هرمجدون (آرماگدون) در صحرای مجدّد (ماگیرو) در اسرائیل.
۷. شکست لشکریان دجال و استقرار پادشاهی مسیح. پایتخت این پادشاهی اورشلیم خواهد بود. این حکومت توسط یهودیانی که به مسیح پیوسته و مسیحی شده اند، اداره خواهد شد.
بررسی این هفت مرحله به خوبی نشان میدهد که چرا هرمز شریعت پناهی با سابقه عضویت و همراهی با معاندین انقلاب اسلامی این نام را برای شبکه خود برگزیده است. در واقع او با انتخاب این نام باردیگر سرسپردگی به صهیونیست ها را به خوبی اثبات و نشان داده است. درواقع هرمز شریعت و دیگر همکارانش در شبکه سون نشان دادند که انتخاب این نام با ایدئولوژی اشغالگران سرزمین فلسطین یکی است و آنها نیز همنوا با رژیم کودک کش اسرائیل خواستار دولت سرزمینی یهود را دارند و به پیروی از این خواسته با هر نیرویی که در مقابل این آرزوی نامشروع ایستادگی کند دشمنی دارند. بی گمان متناسب با همین موضوع است که شبکه سون و به ویژه هرمز شریعت سعی دارند تا در شبکه خود نوعی ایران هراسی را حکمفرما کنند. چنان که چندی قبل در گفتگویی سعی کردند چنین القا کنند که دست یابی ایران به انرژی صلح آمیز هسته ای تهدیدی برای کشورهای همسایه و حاشیه نشینان خلیج فارس است. در حالی که وی در مدت جنگ غزه و حملات صهیونیست ها سکوتی تلخ را برگزیده بود.
نکته ای که در این میان به چشم می‌آید اصرار این شبکه در القا شبه ایران هراسی است. ضمن اینکه رفتارهای هرمز و سایر همکارانش در شبکه فوق حتی با کتاب مقدس و باورهای مسیحیت راستین در تضاد کامل قرار دارد که نمونه آن برنامه ای بود که در خصوص همجنس گرایی بر روی آنتن رفت و یا صحبت های یکی از همکاران او به نام کامیل نوایی درباره شفا و آزادی که به شدت توسط سایرین نقد و حتی کامیل نوایی به جادوگری و خرافه پراکنی متهم شد. به این ترتیب می توان گفت هرمز شریعت و همکارانش در شبکه سون خوش خدمتی به صهیونیست ها را بر هر چیز دیگری ترجیح داده‌اند. رویکردی که سایر باورمندان به مسیحیت صهیونیستی هم بدان اعتقاد دارند و نگاهی به تاریخچه مسیحیت صهیونیستی آن را روشن می‌کند.
تاریخچه پیدایش صهیونیسم مسیحی:
پیدایش این طرز تفکر به قبل از تشکیل دولت اسرائیل و حتی قبل از ظهور جریان فکری یهودیت صهیونیستی باز می گردد. با ترجمه کتاب مقدس به زبانهای مختلف و در دسترس بودن آن برای تمامی آحاد جامعه، برخی با مطالعه و تحقیق و تفسیری که به عمل آوردند، روی مطالب مربوط به آخرالزمان و علائم آن متمرکز شده و در صدد تحقق آن علائم برای سرعت بخشیدن به ظهور مجدد مسیح برآمدند. این نظر که تشکیل دولت یهود در فلسطین نشانه بازگشت مسیح خواهد بود، اولین بار توسط «اُلیور کرمول» (Oliver Cromwoll) و «پاول فلگن هاور» (Paul Felgenhaver)، از رهبران پروتستان های قرن ۱۷ م مطرح گردید.
در اواخر قرن نوزدهم میلادی، مسیحیان پروتستان جهت تشکیل دولت یهودی در فلسطین و تحقق پیش گوئی های کتاب مقدس، پیشنهادهایی را مطرح کردند. در سال ۱۸۴۸ م «واردر کرسون» (Warder Cerson)، کنسول امریکا در قدس، با حمایت و کمک صهیونیست های مسیحی، در «وادی رفائیم» یک اقامتگاه و محله یهودی نشین ایجاد کرد. و در سال ۱۸۱۸ م «ادوین شرمن والیس (Edwin Sharman Wallas) کنسول آمریکا در فلسطین گفت:
مردمی که منتظر سرزمین موعودند به محض تأمین شرایط زندگی و تأمین امنیت به این سرزمین خواهند آمد، یا باید این امر را به جا آورند و یا بی ارزش بودن پیش گوئی های کتاب مقدس را بپذیرند.
دولت انگلیس نیز تحت نفوذ مسیحیان صهیونیست، توسط کنسولگری خویش در قدس، تمامی یهودیان فلسطینی را علی رغم اینکه شهروندان دولت عثمانی بودند، تحت زعامت خود قرار داد.
اما آنچه باعث استحکام عقیده «مسیحیت صهیونیستی» و رواج آن شد حمایت یهودیان و صهیونیستهای یهودی بود. آنان توانستند با حمایت از این جریان فکری به اهداف مهمی دست یابند. از جلمه:
ـ به زیر کشیدن کلیسای کاتولیک، یعنی کانون بزرگ خصومت و دشمنی علیه یهود، از اریکه قدرت و بزرگ نمودن پروتستانها در مقابل آنها.
ـ فراهم ساختن روند یهودی سازی در سرزمینهای اشغالی.
ـ ایجاد اشتیاق و علاقه در میان عموم مسیحیان نسبت به تشکیل دولت اسرائیل، و حمایت از آن.
هم اکنون جریان مسیحیت صهیونیستی با اعتقاد به اینکه یهودیان و اسرائیل به بهترین صورت، قادر به اجرای برنامه های خدا در سرزمین موعود و آماده ساختن شرائط بازگشت دوباره مسیح، هستند پایگاه ها و تشکیلات زیادی را برای حمایت از اسرائیل تأسیس نموده اند که به برخی از آنها اشاره می شود:
۱. کیش ابراهیم (Abrahamic Faith)
۲. جنبش مسیحی برای اسرائیل (Christian Action For Israll)
۳. تشکل مسیحیان دوستدار اسرائیل (Christian Friends For Israll)
و بسیاری شکلهای دیگر همچون حمایت از انجمن های مذهبی اسرائیل، توجه به اورشلیم، تجربه های جلیل، مقاومت برای اسرائیل، صدای شیپور و… که برنامه هایی برای تعلیم دادن یهودیان و بازگشت آنها به اسرائیل و مقابله با افکار ضد یهودی و… دارند.
نقد تفکر مسیحیت صهیونیستی:
تفکر مسیحیت صهیونیستی رسواتر از آن است که مورد نقد و بررسی قرار گیرد و بیشتر به جریانی سیاسی شباهت دارد که برای کسب سلطه بر جغرافیای فرهنگی و خاکی مسلمانان (از نیل تا فرات)، به آموزه ای توراتی و بنیادهای دینی متمسک شده. زمینه سازی برای ظهور مسیح ـ علیه السلام ـ را بهانه حضور در منطقه خاور میانه، حمایت از اسرائیل و لشکرکشی به کشورهای اسلامی مانند عراق، قرار داده است.
با این وجود عقاید این فرقه با این نقد روبرو است:
اولاً پیش گوئی های کتاب مقدس قابلیت تفسیر و تأویلاتی غیر از آنچه مسیحیان صهیونیست ادعا می کنند، نیز دارند.
ثانیاً: زمینه سازی برای تحقق پیش گوئی ها هرگز مجوّز جنایت و کشتار عده ای بی گناه و یا اخراج آنها از سرزمین آبا و اجدادی شان نمی تواند باشد.
ثالثاً: باید توجه داشت که بر فرض که قوم برگزیده خدا همان قوم یهود باشد. برگزیدگی آنها برای انجام تکالیف الهی و وظایف خاصی بوده است و این هرگز به آن معنا نیست که این قوم دارای حقوقی خاص و یا ویژگی های برتر باشند.
آیات زیادی از کتاب مقدس بیانگر این مطلب است که برگزیدگی قوم یهود منوط به اطاعت از اوامر و دستورات الهی و نهی از تخلف از آنها است.
نه اینکه ایشان دارای برتری ماهوی و ذاتی باشند. و چه بسا در این زمان قوم برگزیده قومی دیگر باشند. قومی که مطیع دستورات خدا بوده سرتا پا عشق و محبت نسبت به ذات او باشند.
به دیگر سخن مسیحیان صهیونیست معتقدند که برای ظهور مجدد مسیح باید علائم ظهور را، که از جمله آنها تشکیل دولت یهودی در سرزمین فلسطین است، فراهم کرد و در راستای این عقیده از اسرائیل و یهودیان به شدت حمایت مالی و سیاسی و عقیدتی دارند.
پیوست‌ها:
۱- گریس هال سل، تدارک جنگ بزرگ، ترجمه خسرو اسدی، ص ۱۹، مؤسسه خدمات فرهنگی رسا، چاپ اول، ۱۳۷۷ ش
۲- نصیر صاحب خلق، مقاله «مسیحیت صهیونیستی»، مجله «موعود»، شماره ۴۱
۳- فاطمه شفیعی سروستانی، تشکیلات مسیحی حامی اسرائیل، مجله موعود، ص ۲۴-۲۶
۴- مقاله «قوم یهود از برگزیدگی تا نژادپرستی»، نوشته عبدالرحیم سلیمانی اردستانی، مجله هفت آسمان، شماره ۲۲، ص ۱۱۳-۱۳۳
۵- سفر خروج، ۱۹/۵؛ سفر تثنیه ۷/۵؛ سفر لاریان ۲۹/۱۴-۱۷
منبع: رهپویان هدایت