آزادی و آزادگی، شاخص زندگی قرآنی.
ادیان نیوز: هر خانواده و به تبعش هر جامعه‌ای سبکی از زندگی دارد که بر پایه‌ی باورها، گرایشات، فرهنگ حاکم بر جامعه و … شکل می‌گیرد. مد، معادل fathion یکی از نمادهای سبک زندگی است. آدمها خیلی وقت‌ها، خیلی‌هاشان قدرت مقاومت و همراهی نکردن در برابر مطلق هنجارها -هر چند بعضی از آن مورد پسند دین یا عقل نباشد- را ندارند. بله سخت است در میان جمع باشی و بخواهی ساز خودت را بزنی! اما گاه این تک روی! جایز که لازم است و اصلا عین آزادی و آزادگی است. سبک زندگی برآمده از قرآن این‌گونه بایستی باشد. بیایید به این فراز قرآنی با هم بیندیشیم.زمانی‌که حضرت ابراهیم (علیه السلام) با همسر و فرزندش به سرزمین حجاز رسید و در کنار بیت الله الحرام -خدا قسمت کند!- ماوی (پناه) گرفت به خدای عالم عرضه داشت:
«ربنا انی اسکنت من ذریتی بواد غیر ذی زرع عند بیتک المحرم ربنا لیقیموا الصلوه؛ [ابراهیم، ۳۷] پروردگارا! من ذریه‌ام را در وادی بی‌کشت و زرعی ساکن کردم تا نماز را به پای دارند».
توضیح:
با آن‌که سرزمین حجاز و خانه‌ی خدای عالم به صورت متعارف و نزد همگان، محل حج و زیارت بود؛ اما حضرت ابراهیم علیه السلام در اقدامی توحیدی و برخاسته از وحی الهی و بدون توجه به جو غالب و حصار زمان و مکان فرمود خانواده‌ام را برای بر پایی نماز و نه حج گذاردن آورده‌ام. نفرمود «لیحجونه» بلکه فرمود «لیقیموا الصلوه». این فراز شاید درس خوبی باشد که انسان موحد با سبک زندگی قرآنی همیشه و همه جا، یکسره اسیر جمع و فرهنگش نمی‌شود بلکه با آزادی خدادادی و در راستای فطرت و توحیدش با ابزار شناخت اعم از وحی و عقل (رسول باطنی) انتخاب می‌کند.
منبع: رهروان ولایت