دعایی که امام علی هنگام سفر به شام خواند
سختى سفر، و اندوه بازگشتن، و روبرو شدن با مناظر ناگوار در خانواده و مال و
فرزند، به تو پناه مى‌برم. پروردگارا! تو در سفر همراه ما هستی و در وطن
نیز نسبت به بازماندگان ما سرپرست و نگهبان تو هستی، و جمع میان این دو را
هیچ کس جز تو نتواند کرد.
زیرا آن کس که سرپرست بازماندگان است نمى‌تواند همراه مسافر باشد و آنکه همراه و همسفر است نمى‌تواند سرپرست بازماندگان انسان باشد.
متن حدیث:
و من کلام له علیه السلام عِنْدَ عَزمه عَلى الْمَسیر إلى‌الْشام:
اللَّهُمَّ
إِنِّی اءَعُوذُ بِکَ مِنْ وَعْثَاءِ السَّفَرِ وَ کَآبَهِ الْمُنْقَلَبِ
وَ سُوءِ الْمَنْظَرِ فِی الْاءَهْلِ وَ الْمَالِ وَ الْوَلَدِ اللَّهُمَّ
اءَنْتَ الصَّاحِبُ فِی السَّفَرِ وَ اءَنْتَ الْخَلِیفَهُ فِی الْاءَهْلِ
وَ لاَ یَجْمَعُهُمَا غَیْرُکَ لِاءَنَّ الْمُسْتَخْلَفَ لاَ یَکُونُ
مُسْتَصْحَبا وَ الْمُسْتَصْحَبُ لاَ یَکُونُ مُسْتَخْلَفا.
(اءَقُولُ:
وَ اِبتداء هَذا الْکلام مَروی عَن رَسول اللّه ص وَ قَدْ قَفاه
اءَمیرالمؤمنین ع بابلغ کَلام وَ تَممهُ باءحْسَنِ تَمامِ مَنْ قَوْلَه وَ
لا یَجْمَعَهُما غَیْرَک إ لى آخَر الفصل.)
«نهج‌البلاغه، خطبه ۴۶»
منبع : مشرق