چکیده :
مدعای مقاله این است که از نظر امام خمینی توسعه سیاسی برخاسته از بنیانها و اصول اسلامی و الهی مبتنی بر مشارکت حداکثری تک تک شهروندان بوده و در پی سعادت دنیوی و اخروی و بهبود وضع مادی و تعالی معنوی انسان و جامعه، با جهتگیری تقرب به خداوند و خشنودی اوست و بهلحاظ مقام تحقق، دارای چهار الگوی نبوی، علوی، مهدوی (تحقق در آینده) و ولایت فقیه است. در مقابل، توسعه سیاسی از منظر الگوهای غربی عموماً مبتنی بر خواستههای مادی و بهبود وضعیت دنیوی افراد و جامعه و سیستم سیاسی است.
از نظر امام، سیاست به سه نوع شیطانی، انسانی و الهی تقسیم میشود و تنها سیاست الهی، جامع تمام بخشها و زوایای زندگی انسان، اعم از دنیوی و اخروی است. از نظر امام خمینی الگوهای توسعه به متعالیه و غیرمتعالیه (متدانیه و متعارف) تقسیم میشوند و توسعه سیاسی متعالیه، مطلوب ایشان است.
کلیدواژه: امام خمینی(قدس سره)، توسعه سیاسی، الگوهای توسعه سیاسی، توسعه سیاسی متعالیه، توسعه سیاسی متدانیه، توسعه سیاسی متعارف.