استاد دانشگاه استانبول: صهیونیسم دین یهودیت را استثمار کرده است

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، اسلام اوُزکان، استاد تاریخ و روزنامه‌نگار در استانبول با اشاره به اهمیت قدس و فلسطین در تاریخ ادیان گفت: آشنایی با تاریخ قدس بسیار اهمیت دارد و در تاریخ ادیان و کتاب‌های مقدس به بخشی از آن اشاره شده است. اسرائیلی‌ها با استناد به تاریخ دو هزار سال قبل، خود را مالک سرزمین فلسطین می‌دانند. گرچه برخی از صهیونیست‌های مدرن هم چنین تاریخی را قبول ندارند و تولد رژیم اسرائیل را حاصل جنایات و اشغالگری می‌دانند، متأسفانه همین افراد علی‌رغم اذعان و تصریح بر اشغالگریِ اسرائیل، از طرفی می‌گویند که رژیم اسرائیل مثل هر فرزند نامشروع دیگری حق حیات دارد؛ و بدین ترتیب حضور رژیم اسرائیل را در منطقه موجه جلوه می‌دهند.

وی افزود: فلسطین، مسئله دینی بین مسلمانان و یهودیان نیست تا بخواهیم آن را از نظر تاریخ ادیان بررسی کنیم. امروزه فلسطین مسئله‌ای سیاسی بوده و اشغالِ یک خاک و غصب سرزمین است. گرچه اشغالگران تلاش دارند آن را مسئله‌ای دینی تعریف کنند و فلسطین را سرزمین موعودی بدانند که خداوند به یهودیان وعده داده است.

اسلام اوزکان در پاسخ به سؤال ایکنا که «مسئله فلسطین را از منظر حقوق و عدالت انسانی چگونه باید تحلیل و تعریف کرد» افزود: از نظر حقوقی، سرزمین فلسطین به ناحق اشغال شده است. از نظر عدالت انسانی نیز ساکنان اولیه فلسطین حق حیات خود در آن سرزمین را از دست داده‌اند و اشغالگران، سرزمین آنها را وطن خود اعلام کرده‌اند و این خلاف عدالت انسانی است.

وی افزود: حتی اگر بخواهیم انسانی‌تر به قضیه نگاه کنیم باید بگوییم که ادعای ما این نیست که قدس از آن مسلمانان است، بلکه می‌گوییم که قدس از آن فلسطینی‌هاست، اعم از اینکه مسلمان، یهودی یا مسیحی باشند؛ و بهتر است بگوییم که قدس از آن انسان‌هاست. اگر امروزه اشغالگران از این سرزمین غصب شده بیرون بروند، مثل دوره عثمانی، یهودیان نیز حق حیات در قدس را خواهند داشت و هر دینی می‌تواند عبادات خود را مطابق آئین خود به جای آورد. همین طور مسیحیان نیز آزادانه به عبادات خود خواهند پرداخت. چنانکه حماس نیز وقتی درباره فلسطین حرف می‌زند، می‌گوید: «قدس از آن ماست، کلیساها، کنیسه‌ها و مساجد آن برای ما هستند». قدس فقط به مسلمانان اختصاص ندارد. قدس از آن فلسطینی‌هاست اعم از اینکه مسلمان، یهودی و مسیحی باشند. ما هر وقت فلسطین را آزاد کردیم، ادیان خواهند توانست در آنجا به‌راحتی به اعمال دینیِ خود بپردازند و هیچ‌کس در آزادیِ دینی و ایمانی آنها حق مداخله نخواهد داشت.

این تحلیلگر ترک تصریح کرد: به عبارت دیگر فلسطین مسئله‌ای است که هر کس که افکار آزادی‌خواهانه و انسانی داشته باشد، بدان اهمیت می‌دهد. چنانچه کسی مثل «جورج حَبَش» مسیحی با گرایشات مارکسیستی، دبیرکل یک حرکت آزادیبخش به نام جبهه خلق فلسطین بود، همچنین نایف حواتمه (اردنی‌تبار) نیز چنین بود. وی به عنوان یک مسیحیِ ارتدوکس و یک روشنفکر با گرایش‌های چپ مارکسیستی، دبیرکل جبهه دمکراتیک برای آزادی فلسطین است که در سال ۱۹۶۹ تأسیس شد. وی یکی از رهبران اولیه در انقلاب فلسطین و سازمان آزادیبخش فلسطین و از مخالفین توافق اسلو بود.

وی با اشاره به دیدگاه صهیونیست‌ها درباره دین یهود گفت: بهترین پاسخی که می‌توانم به این سؤال بدهم، این است که در حقیقت صهیونیست‌ها دین را استثمار می‌کنند. آنها دین یهود را بهانه کرده‌اند. چرا که رهبران و بنیانگذارانِ اولیه صهیونیسم عمدتاً آتئیست، آگنوستیسیست و یا دئیست هستند و به هیچ دینی معتقد نیستند. صهیونیست‌ها امروزه علی‌رغم سکولار بودنشان در حرف‌هایشان دائماً آیاتی از تورات را به کار می‌برند و یا به تلمود ارجاع می‌دهند که به معنیِ دورویی و سوء استفاده صهیونیست‌ها از عقاید مذهبی یهودیان است. آنها به دنبال حاکمیت نژادی هستند. به عبارت دیگر صهیونیسم یک ایدئولوژی فاشیستی است که یهودیت را استثمار کرده است.

اسلام اوزکان در پاسخ به سؤال ایکنا درباره نگاه قرآن کریم به یهودیان هم گفت: قرآن یهودیان را به خاطر نژادشان محکوم نمی‌کند، بلکه خروجشان از شریعت و فساد در روی زمین را عامل نکوهش آنها می‌داند. حتی جالب است که بدانیم در آیه ۴۷ و ۱۲۲ سوره بقره می‌فرماید: «یا بَنِی إِسْرائِیلَ اذْکُرُوا نِعْمَتِیَ الَّتِی أنْعَمْتُ عَلَیْکُمْ وَ أَنِّی فَضَّلْتُکُمْ عَلَى الْعالَمِینَ» در این آیه خدای متعال از بنی اسرائیل خواستار یادآوری نعمت‌هایی می‌شود که به آنها عطا فرموده است و در آیات مختلفی به بیان گوشه‌هایی از این نعمت‌ها پرداخته و بیانگر برتری بنی‌اسرائیل و یهودیان بر جهانیان است، اما این برتری مربوط به زمانی است که احبار و رهبان، دین (أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ-۳۱/توبه) را تحریف نکرده و قواعد اخلاقی را نادیده نمی‌گرفتند. چرا که قرآن در آیه ۶۵ سوره بقره در حق آنها می‌فرماید؛ «فَقُلْنَا لَهُمْ کُونُوا قِرَدَهً خَاسِئِینَ»، بنابراین نه تعریف قرآن از یهودیان و نه نکوهش از آنها به خاطر نژاد آنها نیست بلکه به خاطر اعمال و رفتارهایشان است.