روایت متفاوت قرآن و انجیل در مورد حواریون مسیح
ادیان نیوز: یکی از عوامل اصلی در نشر و گسترش مسیحیت، به‌یقین حواریون حضرت مسیح (علیه‌السلام) بوده‌اند. تاریخ مسیحیت نیز بر این عامل اصلی اشاره کرده و سختی‌های زیادی را که در راه تبلیغ مسیحیت دوازده حواری مسیح متحمل شدند، بیان کرده است. انجیل کتاب مقدس مسیحیان روایتی متفاوت از حواریون ارائه داده و برخلاف تاریخ مسیحیت و بزرگان مسیحی که همواره از حواریون به نکویی یاد کرده، در برخی موارد آنان را ستایش کرده و در برخی موارد به شدت آنان را مورد نکوهش قرار داده است.در انجیل کتاب مقدس مسیحیان، مسیح (علیه‌السلام) پس‌ازاینکه حواریون را آماده تبلیغ دین خدا می‌کند آنان را توصیه به عدل و انصاف کرده و به آن‌ها چنین می‌گوید: «این دوازده را عیسی فرستاده، بدیشان وصیت کرده، گفت، از راه امّت‌ها مروید و در بَلَدی از سامریان داخل مشوید، بلکه نزد گوسفندان گمشده اسرائیل بروید؛ و چون می‌روید، موعظه کرده، گویید که ملکوت آسمان نزدیک است… و چون به خانه‌ای درآیید، بر آن سلام نمایید».[۱]
حواریون چنان جایگاه عظیمی در نزد مسیح داشته که اینان را بر مادر و خواهر خود ترجیح داده و چنین می‌فرماید: «پس بر آنانی که گرد وی نشسته بودند، نظر افکنده، گفت، اینان‌اند مادر و برادرانم، زیرا هر که اراده خدا را بجا آرد همان برادر و خواهر و مادر من باشد».[۲] علاوه بر این جایگاه برتر که مسیح آنان را بر مادر خود ترجیح داده، تنها حواریون را صاحب درک به اسرار پادشاهی دانسته و چنین می‌گوید: «گفت، شما را دانستن اسرار ملکوت خدا عطا شده است ولیکن دیگران را به واسطه مثل‌ها تا نگریسته نبینند و شنیده درک نکنند».[۳]
در تناقضی آشکار انجیل مطالبی را از حواریون ذکر می‌کند که دقیقاً مقابل و بر‌عکس این مطالب است. انجیل آنان را نه‌تنها ستایش نکرده و مورد مدح قرار نمی‌دهد بلکه به‌شدت آنان را ذم می‌کند. همین حواریونی که ذکر آن‌ها گذشت، توسط خود مسیح شیطان نامیده شده و آنان را از خود دور می‌کند و چنین می‌گوید: «پطرس او را به کناری کشیده، با مخالفت به او گفت: سَروَر من، خدا نکند که چنین اتفاقی برای شما بیفتد. عیسی برگشت و به پطرس فرمود: دور شو از من ای شیطان! تو دام خطرناکی برای من می‌باشی! فکر تو فکر بشری است نه الهی».[۴]
پطرس یکی از حواریون بزرگ که اساس کلیسا بر او بناشده است و به‌یقین بزرگ و شخصیت شاخص و نامی حواریون است، ترسو قلمداد شده چراکه در هنگام دستگیری وی را تنها گذاشته و از صحنه ماجرا می‌گریزد و حتی حواری بودن خود را انکار می‌کند: «درحالی‌که شمعون پطرس در کنار آتش ایستاده بود و خود را گرم می‌کرد، یک نفر دیگر از او پرسید: تو از شاگردان او نیستی؟ جواب داد: البته که نیستم. یکی از خدمتکاران کاهن اعظم که از خویشان کسی بود که پطرس گوشش را بریده بود، گفت: مگر من خودم تو را در باغ با عیسی ندیدم؟ باز پطرس حاشا کرد. همان لحظه خروس بانگ زد».[۵] باید توجه داشت که در اندیشه مسیحیان تقیه جایگاهی نداشته و نمی‌توان انکار پطرس را حمل بر تقیه کرد.
قرآن برخلاف انجیل تصویری واحد و حقیقی را از حواریون ارائه داده و برخلاف انجیل که انواع و اقسام نسبت‌ها را به آنان داده، آنان را انسان‌های پاکی دانسته که دعوت مسیح را لبیک گفته، به یاری خدا و پیامبر خدا می‌شتابند. قرآن در ستایش حواریون چنین می‌گوید: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا کُونُوا أَنْصارَ اللَّهِ کَما قالَ عیسَى ابْنُ مَرْیَمَ لِلْحَوارِیِّینَ مَنْ أَنْصاری إِلَى اللَّهِ قالَ الْحَوارِیُّونَ نَحْنُ أَنْصارُ اللَّهِ فَآمَنَتْ طائِفَهٌ مِنْ بَنی إِسْرائیلَ وَ کَفَرَتْ طائِفَهٌ فَأَیَّدْنَا الَّذینَ آمَنُوا عَلى عَدُوِّهِمْ فَأَصْبَحُوا ظاهِرینَ [صف/۱۴] هان اى کسانى که ایمان آوردهاید! یاران خدا باشید همان‌طور که عیسى بن مریم هم به حواریون گفت: از شما چه کسى مرا در راه خدا یارى مىکند، حواریون گفتند: ماییم انصار خدا پس طایفه‌ای از بنی‌اسرائیل ایمان آوردند و طایفهاى کافر شدند و ما آنانى را که ایمان آوردند علیه دشمنانشان یارى کردیم و نیرومند و غالب شدند».
قرآن در سوره‌های دیگر ازجمله آل‌عمران آیه ۵۲، مائده آیه ۱۱۱ و ۱۱۳ و … به ستایش حواریون پرداخته و در هیچ آیه‌ای ذکری از ذم آنان برخلاف انجیل به میان نیاورده است؛ و این تفاوت نقل به‌یقین حاکی از الهی بودن قرآن و کلام واحد و بدون اختلاف آن در مقابل بشری بودن و تشتت و دوگانگی انجیل و راویان آن است.
پی‌نوشت:
[۱]. کتاب مقدس، ترجمه قدیم، متی ۱۰: ۵_۱۲
[۲]. کتاب مقدس، ترجمه قدیم، مرقس ۳: ۳۴-۳۵
[۳]. کتاب مقدس، ترجمه قدیم، لوقا ۸:۱۰
[۴]. کتاب مقدس، ترجمه تفسیری، متی: ۱۶: ۲۳،
[۵]. کتاب مقدس، ترجمه تفسیری، یوحنا ۱۵: ۲۵-۲۷
منبع: ادیان نت