دهم ربیع الاول چه روزی است؟

به گزارش ادیان نیوز، عارف کامل مرحوم میرزاجوادآقا ملکی تبریزی(ره) در کتاب المراقبات می
آورد: روز دهم ربیع الاول؛ تزویج رسول خدا(ص) با خدیجه(ع) در این روز صورت
گرفته لذا بزرگ داشتن این امر خطیر (بناء به تاثیری که در این تزویج میمون و
مبارک حاصل گردیده و خیرات و برکاتی که برای همگان بخشوده و از جهات انوار
باهرات طاهراتی منتشر گشته) بر شیعیان فرض و بایسته است.

روز هفدهم
ربیع الاول: هر چند در ابتدا؛ به پاره‌ای از شرافتهای این فرخنده روز
اشاره نمودیم لکن باز اشاره اجمالی (نسبت به پاره‌ای از آنچه گفتیم) باکی
نخواهد داشت.

لذا گوئیم: فطانت و درایت هیچ فردی از رعایا بلکه
بسیاری از انبیاء و اولیاء – صلوات الله و سلامه علیه و آله و علیهم اجمعین
– نمی‌رسد که به کُنه فضایل رسول خدا(ص) در رسد و اخبار مستفیضه و وارده
به این گویا است که هر پیمبری را جز پیمبران مرسل توان حمل پاره‌ای از
مقامات آل معظم او نیست چه رسد که به فضلی از فضایل نفس شریف آن حضرت
پی‌برند؛ چه آن بزرگوار اشرف تمام آفریدگان و نزدیکترین نفوس به خدا  و او
علت غائی ایجاد انبیاء و مرسلین و ملائکه مقربین و تمام جهانیان می‌باشد و
او – صلوات الله علیه و آله – آقای تمام خلایق و داناترین آنها و او عقل
اول و نور اول و خلق اول و اسم اعظم و حجاب اقرب و آخرین حد عالم امکان، او
واسطه فیض خدا جل جلاله بر تمام ممکنات است و چون وجود او علت غائی ایجاد
عالم و واسطه فیض اقدس فرض گردد چگونه ممکن است تعقل نمود که فردی از
جهانیان به معرفت صفات و فضایل او کماهو اکتناه کند و پی‌برد و تمامی
هدایات به او منتسب و او آموزگار بلکه مبعوث بر ارواح تمام پیمبران و او در
کتاب خدا صاحب خلق عظیم است و آل او و جانشینان دوازدگانه او پس از او
اشرف تمام خلایق و آفریدگانند که اول آنها و امیرالمومنین(ع)، آن کسی است
که با تمام پیمبران باطناً بود و آنان را یاوری می‌نموده و با آن حضرت به
ظاهر بوده و او را کمک می‌نموده و آخر آنها مهدی – عجل‌الله تعالی فرجه- آن
کسی است که به او خداوند به اهل حق از اولین و آخرین وعده نصرت داده و به
او توحید را در زمین تکمیل و دین خود را تمام خواهد نمود تا بر روی زمین
دینی “جز دین خدا” باقی نماند و اوست گشاینده و اوست پایان دهنده و اوست آن
کسی که خداوند به نبوت او، تمام پیمبران را مژده داده و تمامی کتب آسمانی
به وجود او بشارت داده و کتاب او، غالب و مسلط بر تمام کتب و وصی او، سید
اوصیاء و امت او، افضل امم و شریعت او، اکمل شرایع و سیره او, افضل سیر و
او است صاحب حضو ولوای حمد و او است صاحب وسیله و شفاعت کبری و او است که
درباره‌اش نازل گردیده “وَلَسَوفَ یُعطیکَ ربکَ فترضی” او است که برای او
از انبیاء پیمان گرفتند در اینکه خودش بر آنها افضل و خلفائش بر سایرین
اکمل‌اند. اوست که نجات اهل بلا از سایر امم به توسل به ذیل عنایت او و
پیوستن به ذروه شفاعت ذریه او است – صلوات الله علیهم اجمعین- و او است
رحمه للعالمین و حبیب اله العالمین، هیچ فضیلتی به پایه فضیلت او نرسد و او
است ام الفضائل.