قبل از ورود در دین بپذیریم که ما انسان هستیم و سپس می خواهیم دیندار شویم و هر انسانی از آن جهت که انسان است، محترم و کریم است. چون کرامت ذاتی انسان است.
مسأله روز ما همین مسأله است. صدای مظلومان به خون خفته میانمار را شنیدید که چگونه کودکان را در آتش سوختند و پیران سالخورده آواره از وطن، سر به بیابانها نهادند.
جهالت دینی، جهان را به جهنمی سوزان مبدل ساخته است. هر جاهل یهودی به نام موسی و هر جاهل مسیحی به نام مسیح(ع) و هر جاهل مسلمان با نام محمد(ص) آدم میکشد. برای این جاهلان فرق نمیکند طرف او چه کسی باشد.
پیشنهاد اینجانب این است که برای دینداری یعنی پذیرفتن یک دین –هر دینی که می خواهد باشد- چند اصل عقلانی را به عنوان پیشفرض قرار دهیم. در رأس آن اصول، «اصل کرامت انسانی» است. به دیگر سخن قبل از ورود در دین بپذیریم که ما انسان هستیم و سپس می خواهیم دیندار شویم و هر انسانی از آن جهت که انسان است، محترم و کریم است. چون کرامت ذاتی انسان است. اگر این اصل را بپذیریم احترام به حقوق انسانی خط قرمز ما خواهد شد. دیگری را خواهیم پذیرفت و هرگز به حریم کرامت او به هیچ انگیزهای تجاوز نخواهیم کرد. جالب است قرآن مجید کرامت را جعل الهی و تکوینی معرفی کرده نه تشریعی. یعنی در ذات انسان کرامت قرار داده شده است، بنابراین دادنی نیست تا گرفتنی باشد. میفرماید: وَ لَقَدْ کَرَّمْنا بَنی آدَمَ وَ حَمَلْناهُمْ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ رَزَقْناهُمْ مِنَ الطَّیِّباتِ وَ فَضَّلْناهُمْ عَلى کَثیرٍ مِمَّنْ خَلَقْنا تَفْضیلاً (/الاسراء۷۰). و به راستى ما فرزندان آدم را کرامت دادهایم و خشکى و دریا را در اختیار آنان قرار دادهایم و به آنان از چیزهاى پاکیزه روزى دادهایم و آنان را بر بسیارى از آنچه آفریدهایم، برترى بخشیدهایم.