امروز جشن وارداوار یا عید آب پاشی است

به گزارش ادیان نیوز؛ وارداوار (Vardavar) از قدیمی‌ترین جشن‌های ارمنیان محسوب می‌شود که در میان ایرانیان به عید آب پاشی شهرت دارد. ارمنیان در ازمنه قدیم در این روز بر روی یکدیگر آب می‌پاشیدند، کبوترپرانی می‌کردند و مسابقات ورزشی ترتیب می‌دادند. و زمان برگزاری آن ۹۸ روز پس از عید پاک، مابین ۲۸ ژوئن تا اول اوت، است.

بیشتر محققانی که در زمینه اعیاد ارمنیان پیش از مسیحیت تحقیق می‌کنند، این جشن را مربوط به الههٔ “آستغیک” و الههٔ “آناهید” می‌دانند. به موجب افسانه‌های ارمنی، “آستغیک”، الههٔ‌زیبایی، باروری و حاصل‌خیزی بود و برگزاری این جشن در فصل تابستان به منظور طلب باران و برکت بوده است. جشن آب پاشی از جشن‌های خاص اقوام آریایی است و ارتباطی با دین خاصی ندارد ولی ارمنیان از سدهٔ چهارم میلادی پیرایه‌هایی مذهبی برای آن فراهم کرده و آن را با عید “دگرگونی سیما” و یا “درخشندگی سیما”ی حضرت مسیح یکی ساخته‌اند و اکنون جشن وارداوار به عنوان یکی از اعیاد کلیسای ارمنی شناخته می‌شود.

در این روز به جز اجرای مراسم “باداراک” در کلیسا، دعا و خطبه‌ای اضافه بر مراسم هر یکشنبه، مخصوص روز “وارداوار” ‌ایراد می‌شود و سرانجام، هنگامی که از کلیسا بیرون می‌آیند، در کوچه و خیابان و در منزل به روی یکدیگر یا زمین آب می‌پاشند. از دیگر مراسم این روز می‌توان از کبوتر‌پرانی نیز نام برد که این رسم نیز از گذشته‌های دور به یادگار مانده است، چرا که کبوتران سپید، همگی به الهه ی زیبایی و عشق تعلق دارند.

درباره ی چرایی ِنامگذاری این عید، گفتارهای متفاوتی وجود دارد برخی از محققان “وارد” را به معنی “آب” و “اوار” را به معنای “راه آب” می‌دانند و این جشن را به ایزد بانوی آبها “آناهیتا” نسبت می‌دهند و برخی دیگر واژه ی “وارد” را به معنی گل می‌دانند و این جشن را از آن “آستغیک” ایزدبانوی زیبایی و باروری می‌دانند. بر پایه ی نوشته‌های مورخان ارمنی، در ارمنستان قدیم، جشن “وارداوار” برای بزرگداشت ایزدبانوی زیبایی با شکوه فراوان برپا می‌شده، همه ی مردم در این جشن شرکت می‌کردند و الهه را با گل‌های سرخ می‌آراستند.

جشن آب پاشی از جشن‌های خاص اقوام آریایی است، ولی ارمنیان از سدهٔ چهارم میلادی پیرایه‌هایی مذهبی برای آن فراهم کردند. اکنون جشن “وارداوار” به عنوان یکی از اعیاد مسیحیت، نود و هشت روز پس از عید پاک، بین بیست و هشتم ماه ژوئن تا اول ماه اگوست برگزار می‌شود.

این جشن در ایران نیز از زمان مادها تا پایان دورهٔ صفوی برگزار می‌شد.