نزاع دینی نامزدهای انتخابات آمریکا به ۲۲۰ سال قبل برمی‌گردد
چندی قبل دونالد ترامپ به دلایل مذهبی به جو بایدن، حریف دموکراتیک خود حمله کرد و گفت: «آدم بی دین، ارزشی ندارد. چون به انجیل، به خدا توهین می کند. او مخالف خدا است.»
به گزارش گروه ترجمه ردنا (ادیان نیوز)، از آخرین باری که مذهب، نقش بزرگی در تبلیغات انتخاباتی ریاست جمهوری آمریکا بازی کرده، ۲۲۰ سال می گذرد و این مورد خیلی شبیه موارد اخیر است.
در انتخابات سال ۱۸۰۰، رئیس جمهور جان آدامز در مقابل توماس جفرسون، معاون رئیس جمهور که رفیق قدیمی و رقیب سرسخت اش بود، قرار داشت. در سیستم دو حزبی که در دهه ۱۷۹۰ ظهور کرده بود، آدامز فدرالیست بود و جفرسون، دموکرات-جمهوری خواه بود. آدامز فدرالیست، جفرسون را به «ژاکوبین بودن» متهم کرد، رادیکالی که از اواخر دهه ۱۷۸۰ به دلیل خدمت در فرانسه به عنوان سفیر آمریکا، مورد تحسین انقلابیون فرانسوی بود.
در سلسله مقالاتی که در روزنامه ها در سال ۱۷۹۸ منتشر می شد، الکساندر همیلتون به دلیل حمایت این انقلابیون از «تضعیف جامعه متمدن» و همچنین «سعی در نابود کردن عقاید مذهبی و آتئیست کردن مردم»، آنها را مورد انتقاد قرار داد.
همیلتون ادعا کرد که جفرسون نیز مانند آنها یک آتئیست است و اگر با کمک American Jacobins انتخاب شود، همین روال را در پیش می گیرد. به قول یک نویسنده دیگر فدرالیست، این انتخاب یک انتخاب واضح است: «خدا و یک رئیس جمهور مذهبی …]یا [جفرسون و یک رئیس جمهور بی خدا».
مطمئناً بایدن، کاتولیکی که همیشه در حال ذکر مذهبی است، مذهبی تر از جفرسون است، و تداعی کننده انجیل است. اما ادعای هفته گذشته ترامپ مبنی بر اینکه بایدن «دنباله رو رادیکال چپ است»، همانند اتهامی ست که به جفرسون زده شده بود و بیان شده بود که او ژاکوبین است.
اگر خود ترامپ هم به دلیل ناآگاهی از تاریخ، این را نداند، اما نماینده قانونی او، دادستان کل بیل بار، از این موضوع باخبر است. با توجه به فیلسوف قرن ۱۸، ژان ژاک روسو، که ایده های وی الهام بخش انقلاب فرانسه بود، بار (Barr) روز یکشنبه (۹ اوت) به مارک لوین میزبان فاکس نیوز گفت که دموکرات ها به «حزب انقلابی روسو» که معتقد فرو ریختن سیستم هستند، تبدیل شده اند.
از نظر بار (Barr)، دموکرات ها مانند ژاکوبین ها، بی دینی را جایگزین مسیحیت کرده اند. او گفت: «این یک دین سکولار است. این دین جایگزین دین مسیحیت است. آنها مخالفان سیاسی خود را شرور می دانند، زیرا ما در مسیر مدینه فاضله آنها قرار داریم.»
البته این توصیف این واقعیت را نادیده گرفته است که وفادارترین رای دهندگان دموکرات ها، یعنی آفریقایی آمریکایی ها، جزو مذهبی ترین اقشار جامعه آمریکا به شمار می روند. به همین ترتیب، جفرسون نیز از حمایت شدید جمعیت پروتستان کشور، به ویژه باپتیست ها، برخوردار بود.
بنابراین، انجیلی ها عمیقاً نگران آزادی مذهبی بودند، اما برخلاف اکنون، این کار در آن زمان به معنای بیشترین جدایی کلیسا و دولت تلقی می شد. آنها کمپین فدرالیستی علیه جفرسون را تلاشی برای ایجاد یک آزمایش دینی بالفعل برای دفتر فدرال می دانستند.
جان آدامز برخلاف ترامپ، به جفرسون به دلیل بی دینی حمله نکرد. و بر خلاف بایدن، که حمله ترامپ را «شرم آور» خواند، جفرسون علناً به این حملات پاسخ نداد. همانطور که او برای جیمز مونرو نوشت: «بخاطر بهتان و افترای آتئیستی، من بسیار ناراحتم اما آن را نادیده می گیرم.»
بر اساس گفته الکساندر همیلتون، با رئیس جمهور شدن جفرسون در سال ۱۸۰۲، او با ایجاد «جامعه مشروطه مسیحی»، طرحی برای «مبارزه با دشمنان سیاسی» بوجود آورد. این جامعه قرار بود سازمانی مختص حمایت از مسیحیت و قانون اساسی باشد، و به انتشار تبلیغات فدرالیستی، حمایت از کارهای بشردوستانه فدرالیستی و انتخاب «مردان مناسب» برای مناصب عمومی بپردازد.
سال بعد، همیلتون در دوئل خود با آرون بور (Aaron Burr) کشته شد. به همین دلیل، ممکن است جری فال ول اس آر (Jerry Falwell Sr)، پت رابرتسون، تونی پرکینز و همکارانش، به این سابقه سازمانی نگاهی بیندازند و از آن الهام بگیرند.