به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، از پیش از شروع محرم، بحث در مورد پیادهروی اربعین امسال امکان یا عدم امکان حضور ایرانیان در آن یا اساساً امکان برگزاری آن شروع و شدت گرفته است.
سوال این بود که اربعین امسال برگزار می شود یا نه؟
اگر در میان عراقیان برگزار شود، تکلیف ایرانیان چیست؟ چه تصمیمی باید در این مورد گرفت؟
هرچند روند شیوع و آمارهای ابتلای جدید در هفتههای آینده می تواند شرایط را مشخص کند، اما پاسخ به نحوه تصمیم گیری و سیاستگذاری در این مورد بدون توجه به نظر مردم و زائرانی که هر سال بیش از سال قبل میل به قدم گذاشتن در مسیر پیاده روی دارند، غیر منطقی بوده است.
بنابراین پیمایشی به پیشنهاد من (محمدرضا پویافر) انجام شد تا قبل از هر تصمیم بدون شناخت از طرف نهادهای سیاستگذار یا هر اقدام نسنجیده از طرف گروه های غیر رسمی برای تحریک مردم به حضور در اربعین، نظر خود مردم بررسی شود.
این پیمایش به شیوه تلفنی در یک نمونه هفتصد نفری از زائران اربعین سال قبل انجام شده است. نمونه ها به طور تصادفی از بانک شماره های تلفن زائران انتخاب شده اند.
نتایج جالب توجهی به دست آمده که مهم ترین آنها در این جا ارائه شده است؛
۲۰.۷درصد گفته اند که در صورت ادامه شدت شیوع کرونا در ایران و عراق بازهم قطعا یا احتمالا در پیادهروی اربعین شرکت می کنند.
۲۰.۱ درصد گفته اند که در صورت کم شدن شدت شیوع کرونا در ایران و ادامه شدت آن در عراق بازهم قطعا یا احتمالا در پیادهروی اربعین شرکت می کنند.
۲۶.۴ درصد گفته اند که در صورت ادامه شدت شیوع کرونا در ایران و کم شدن شدت آن در عراق بازهم قطعا یا احتمالا در پیادهروی اربعین شرکت می کنند.
و اما ۴۲.۲درصد گفته اند که در صورت کم شدن شدت شیوع کرونا هم در ایران و هم در عراق قطعا یا احتمالا در پیادهروی اربعین شرکت می کنند. حتی در این شرایط هم بیش از نیمی از افراد در مورد حضور در اربعین به شدت تردید دارند در عین حال در شرایطی که احتمالا ستاد اربعین کشور رسماً اعلام کند که هیچ زائر ایرانی به طور رسمی به اربعین اعزام نخواهدشد، بازهم ۴.۶ درصد گفته اند که حتی به صورت غیر قانونی و انفرادی هم در پیادهروی اربعین شرکت خواهند کرد.
این نتایج می تواند تلنگر مهمی به آنهایی باشد که بدون محاسبه پیامدهای گفتار و رفتار خود از جمله برنامههایی که در رسانه های خود پخش می کنند، مردم را تحریک به حضور در پیادهروی اربعین می کنند.
این پیامدها می تواند فراتر از پیامدهای سلامت مردم ایران و عراق، تا مسایل سیاسی و امنیتی نیز امتداد پیدا کند.