دین و کرونا | چگونه صدای دین در دوران کرونا تغییر کرد؟

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، صدای چیزها در دوران قرنطینه متفاوت به گوش می‌رسند سکوت خیابان‌های پرجنب و جوش، آژیر آمبولانس‌ها و آواز هشدار پرندگان، همه پس‌زمینه شنیداری دوران همه‌گیری کرونا را شکل  می‌دهند. صدای هیج‌جایی بیشتر از عبادتگاه‌ها تغییر نکرده است. صدای جماعات دعاخوان و آوازخوان در کلیساها، مساجد و معابد خاموش شده‌اند. در عوض، دین‌داران به صورت چهره به چهره یا آنلاین شکل‌های جدید صوتی را ایجاد کردند و صدای خود را به گوش دیگران رساندند.

به طور خلاصه، از دین نیز در دوران همه‌گیری صداهای متفاوت شنیده می‌شود. در شش سال گذشته، تیم تحقیقاتی ما از دانشگاه ایالتی میشیگان و اوهایو صدها قطعه صوتی را بررسی کردند و از تنوع صوتی دین در سنت‌ها و فضاهای مختلف سخن گفتند.

صدا و فضا
ممکن است فکر کردن درباره دین از طریق صدا غیرمعمول باشد. دانشمندان بیشتر تمایل دارند ادیان را با باورها و آموزه‌ها تعریف کنند یا بر شمایل‌نگاری بصری و معماری مقدس تمرکز کنند.

اما دلایل محکمی وجود دارد که چرا صدا می‌تواند تنوع و گونه‌گونی دین را در امریکا نشان دهد. گوش سپردن به این صداها، توجه ما را معطوف به نوع اعمال دینی می‌کند که مردم انجام می‌دهند، هرچند لزوماً اعتقادات آنها را نشان نمی‌دهد. آنها ما را وارد فضاها و اوقات رسمی زندگی دینی می‌کنند و این شبیه به لحظات روزمره زندگی است؛ وقتی که مردم در یک جشن دینی حین غذا خوردن گپ می‌زنند یا مثلاً صدای درآوردن کفش‌ها پیش از ورود به عبادتگاه.

توجه به صداهای دینی می‌تواند به یادمان بیاورد که اعمال دینی شخصی و اغلب خودجوش است.

گوش کردن به خاطر دین
صداها و سکوت‌های دینی در این ایام همه‌گیری مثال‌های فوق‌العاده‌ای هستند که قدرت شنیدن برای فهم تنوع اعمال دینی در امریکای امروز را نشان می‌دهند.

در دوران قرنطینه، ما مکان‌هایی را دیدیم که آشکارا دینی به نظر می‌رسیدند، مانند کلیساها، کنیسه‌ها و مساجد. اما همچنان مکان‌هایی را داشتیم که آشکارا سکولار بودند، مانند پیست اتومبیل‌رانی، نمایش گاوچرانی، میتینگ سیاسی یا مسابقه فوتبال در کالج. ما رویکرد گسترده‌ای اختیار می‌کنیم تا درباره فضاها و صداهای دینی چگونه فکر کنیم.

با جمع‌آوری این قطعات موسیقی در یک پلتفرم دیجیتال، امید داریم تا راه‌های جدیدی برای اندیشیدن درباره دین در امریکا بیابیم.

زوم صوتی؟
با شروع کرونا، ما فهمیدیم که باید شیوه‌های تحقیقمان را تغییر دهیم. در مارس ۲۰۲۰ یک فراخوان عمومی منتشر کردیم و از مردم دعوت کردیم تا با گوشی‌های هوشمند خود رکوردهای صوتی خود را برایمان ارسال کنند.

در ماه مارس ما بیش از ۱۲۰ فایل صوتی دریافت کردیم. ما فهمیدیم که تمایل زیادی وجود دارد تا اعمال دینی مداوم و به کمک تکنولوژی برگزار شوند.

انجام آیین‌ها به صورت آنلاین فرصت‌های نوینی را برای شنیده شدن ادیان در مکان‌هایی جدید فراهم می‌کند.

برخی از رکوردهای ارسالی از سوی پزشکانی ساخته شده بود که خواستار دیدن فضای خاص عبادی در سنت خودشان هستند، مانند کلیسای اسقفی امریکا که خدمات خود را در کلیسای جامع واشنگتن ارائه داد.

بقیه قطعات صوتی توسط مردمی ارسال شد که می‌خواستند با یک دین جدید آشنا شوند مانند غیرمسلمانانی که خواستار بازدید آنلاین از مساجد در ماه رمضان بودند.

تم کلیدی دیگری که از مناسک دینی به گوش رسید مخصوص پاندمی بود. مثلاً یک بودایی نیویورکی، مناجات آنلاین خود را ضبط کرده بود که در پس‌زمینه آن صدای همسایگان به گوش می‌رسید یا صدای گروه کری که فریاد “آمین” سر می‌داد.

بسیاری از این رکوردها در خانه ضبط شده بودند. این فضاها صداهای جدیدی را در مراسم دینی به دست می‌دهند. بسیاری از آنها حاوی صداهایی مانند صدای حیوان خانگی، زنگ تلفن، گریه بچه و گفت‌وگوهای خصوصی است که معمولاً در اماکن رسمی دینی شنیده نمی‌شوند.

فضاهای داخلی عبادت فرصت‌های جدیدی را برای عاملیت و اقتدار دینی فراهم آورد. پزشکان غیرروحانی برای چگونگی مشارکت در خدمات مذهبی و در برخی مواقع انجام مناسک دینی تصمیمات جدیدی اتخاذ کردند.

همان‌طوری که اجتماعات دینی از طریق سرویس‌هایی چون زوم به انجام مناسک دینی مبادرت ورزیدند این چالش ایجاد شد که چه کسی باید از این اقتدار برخودار باشد تا صدای خود را به گوش دیگران برساند.

شمول و نوآوری
مجموعه ما شامل صداهایی است که ممکن است هیچ جای دیگری شنیده نشوند. یکی از آنها شرکت یک خانواده پروتستان در مراسم عبادی بود که در سرویس زوم برگزار می‌شد. صوت دربرگیرنده فریادهای پسر مبتلا به اوتیسم خانواده بود. این مورد، حداقل نشان داد که مراسم دینی بسیار قابل دسترس هستند و شمولیت بیشتری دارند.

این رکوردها به ما کمک کرد تا دریابیم کووید ۱۹ چه تغییراتی در زندگی دینی مردم امریکا به وجود آورده است.

صداهایی که ما شنیدیم نشان داد که چگونه حتی در زمانه دوری فیزیکی و اجتماعی افراد شوق دارند تا به‌صورت جمعی عبادت کنند.

پاندمی الهام‌بخش راه‌های نوآورانه‌ای شد تا تصور کنیم که چگونه یک اجتماع شکل می‌گیرد و چه کسی می‌تواند عضوی از یک جماعت باشد.

همزمان با بازگشایی عبادت‌گاه‌ها، ما مشتاقیم ببینیم کدام‌یک از این تغییرات پایدارند و کدام‌یک گذرا و ناپایدار.

منبع: دین آنلاین